~Το άλλο μου μισό~

Κεφαλαιο 1

"Μελινα αγαπη μου, σηκω θα αργυσεις παλι στο σχολειο"
Για αλλη μια φορα δεν ακουσα το ξυπνητιρι. Ευτυχως που εχω και την μανουλα μου και με ξυπναει γιατι σιγουρα θα ειχα μεινει απο απουσιες.

Ετοιμαζομαι και κατεβαινω κατω για να παρω την τσαντα μου και να παω να παρω την κολλητη μου την Ροζαλια.

"Καλημερα μανουλα" λεω και δινω ενα φιλακι στο μαγουλο της μαμας μου
"Καλημερα αγαπη μου. Τι θα κανω με εσενα, μου λες; Αν καποια μερα δεν ειμαι εδω το πρωι για να σε ξυπνησω, τι θα κανεις;" αρχισε ακομα δν εχω ανοιξει το ματι μου, αλλα εδω που τα λεμε εχει ενα δικαιο.
"Καλα μαμα δεν θα ξαναγινει. Αντε τωρα, πρεπει να φυγω. Φιλακιαα.."
"Καλο μαθημα"

Ευτυχως που η Ροζαλια μενει στο επομενο τετραγωνο και ετσι σε 5' ειμαι σπιτι της. Χτυπαω το κουδουνι και μου ανοιγει η κ. Σοφια, η μαμα της Ροζαλιας. Τι καλη γυναικα, την αγαπαω τοσο πολυ, την εχω σαν την 2η μαμα μου.
"Καλημερα κ. Σοφια, η ροζαλια;"
"Καλημερα Μελινακι, επανω ειναι ετοιμαζεται, πηγαινε"
"Ευχαριστω"

Ανεβαινω πανω, ανοιγω την πορτα και εκεινη την ωρα εβαζε τα παπουτσια της.
"Καλημερα Ροζι" της λεω και παω και της δινω ενα φιλη
"Καλημερα φιλη, τι κανεις;"
"Καλα, εσυ;"
"Καλα και γω, σε λιγο ομως δεν μας κοβω καλα καμια απο τις 2. Γιατι αργεις καθε μερα μου λες; Αντε γρηγορα.."
"Καλα ντε, σιγα μν σπρωχνεις.."
Κατεβαινουμε κατω, χαιρεταμε τν κ. Σοφια και βγαινουμε απο το σπιτι. Τρεχαμε σαν χαζα στον δρομο γιατι η ωρα ηταν 8:10 σε 5' επρεπε να ημασταν εκει.

Τελος παντων η μερα περασε χαλαρα και επρεπε να γυρισω μονη σπιτι γιατι η Ροζι ειχε ραντεβου αμεσως μετα απο το σχολειο με εναν που γνωρισε στο γυμναστηριο.

Οπως γυρναγα σπιτι, ειχα βαλει τα ακουστικα και ακουγα μουσικη αφου ημουν μονη. Σε καποια φαση ετσι οπως περναγα τον δρομο ακουω ενα δυνατο φρεναρισμα και μια κορνα να χτυπα χωρις σταματημο. Εβγαλα τα ακουστικα και ειδα εναν πανω σε μια τεραστια μηχανη να φωναζει
"Πας καλα κοπελα μου, περνας απο τν δρομο χωρις να κοιταξεις;"
"Αα... Μην φωναζεις σε εμενα και να προσεχεις πως με αποκαλεις.."
"Ναι..ε; Να κοιταζεις αλλη φορα τον δρομο γιατι ο επομενος που θα βρεθει μπροστα σου δεν θα ειναι τοσο ευγενικος" ειπε, εβαλε μπρος την μηχανη και εφυγε.

Οταν εφτασα σπιτι, δεν μπορουσα να ξεχασω αυτον τον τυπο. Ηταν πανεμορφος περιπου 25 χρονων, με ενα τελειο κουστουμι οπου εφαρμοζε τελεια πανω στο καλογυμνασεμνο του σωμα. Τα ματια του ηταν το τελειο μπλε και τα μαλλια του, μαυρα και τελεια ανακατεμενα απο τον αερα.
Δεν μπορουσα να τν βγαλω απο το μυαλο μου. Εστειλα ενα μηνυμα με οτι εγινε στην Ροζι και ετσι με ολη αυτη την κουβεντα που ειχαμε με πηρε ο υπνος.