~Το άλλο μου μισό~

Κεφαλαιο 6

Το πρωι σηκωθηκα πολυ χαλια αλλα τι να κανω. Σημερα γραφουμε το πρωτο μαθημα και δεν επρεπε να αργησω μς τιποτα.

Αφου εγραψα -καλα πιστευω- πηρα τηλ την Ροζι να ερθει απο το σπιτι μου. Οταν εφτασε καθησαμε και μιλαγα για διαφορα αλλα πιο πολυ για το χθεσινο.

Ρ-"Ρε αγαπη μου ακουσε τον που θελει να σου πει"
Μ-"δεν εχω να ακουσω τιποτα"
Ρ-"Μα ρε Μελινα...."
Μ-"Ροζαλια δεν εχει μα. Με κοροιδεψε, νομιζα οτι με ειχε ερωτευτει αλλα εκανα λαθος. Δεν μπορω να μεινω αλλο εδω. Θα τελειωσω με της πανελληνιες και θα παω Αθηνα, στον θειο μου."
Ρ-"Μελινα τι ειναι αυτα που λες; πως θα φυγεις; πως θα με αφησεις εμενα μονη; δν γινεται αυτο που λες, η μαμα σου τι θα κανει χωρις εσενα;"
Μ-"Ροζι εχω παρει την αποφαση μου."
Ρ-"τι να σου πω, ξανασκεψουτο"
Μ-"δεν νομιζω"
Ρ-" πρεπει να φυγω, τα λεμε"
Μ-"καλα τα λεμε"

Εφυγε η Ροζαλια με μια μουρη μεχρι το πατωμα. Την καταλαβαινα αλλα δν μπορω να κανω αλλιως.

Ετσι οπως καθομουν μονη στο σαλονι -αφου η μαμα ειχε φυγει για κατι δουλειες- χτυπαει το κουδουνι. 'Ποιος να ναι μεσημεριατικα' σκεφτηκα. Ανοιγω και βλεπω τον Αρη.

Μ-" τι κανεις εσυ εδω;"
Α-"πρεπει να μιλησουμε" λεει και μπαινει μεσα αποτομα.
Μ-"δεν θελω να ακουσω τιποτα, ετσι κι αλλιως δεν ειχαμε τιποτα για να μου δωσεις εξηγησεις."
Α-" εγω ομως θα σου πω, θες δεν θες."
Ετσι καθησαμε και μου ειπε τα παντα για τις δουλειες που θα ενωνονταν, για την Ναταλια που αυτος δεν την ηθελε, για τα παντα.
Μ-"Αρη......"
Α-"τι ειναι πριγκιπισσα;"
Μ-"θα φυγω"
Α-"που θα πας πριγκιπισσα μου; θες να σε πεταξω καπου;"
Μ-"Αρη, δν εννοουσα αυτο. Θα φυγω... Θα φυγω για παντα." του λεω και ηρθε αμεσως πολυ κοντα μου, με κοιταει στα ματια. Αχ αυτα αυτα τα ματια, πως θα τα ξεχασω;
Α-"πριγκιπισσα μου, τι ν αυτα που λες; που θα πας; αποκλειεται να φυγεις, δεν θα σε αφησω" ειχε ερθει τοσο κοντα που με φιλησε. Με φιλαγε τοσο ωραια, γεματο συναισθημα. Δεν μπορω, δν μπορω να το κανω αυτο. Μου το κανει πιο δυσκολο.
Μ-"Αρη σε παρακαλω, σταματα. Το κανεις πιο δυσκολο."
Α-"δεν θα φυγεις, μ ακους, δν θα φυγεις"
Μ-"Αρη πρεπει να φυγεις"
Α-" Θα φυγω αλλα δεν τελειωσαμε εμεις, θα ξαναρθω." ειπε και εφυγε.

Εκεινη την ωρα δν αντεξα, λυγισα. Εκλαιγα... Εκλαιγα συνεχεια χωρις σταματημο. Δεν ξερω γιατι ομως. Γιατι εκλαιγα; επειδη δεν θα τον ξαναδω; επειδη ειναι μς τν Ναταλια; Δεν ξερω γιατι. Ειχα παρει την αποφαση μου και δεν θα την αλλαζα οσο δυσκολο κι αν ηταν. Θα εφευγα εκεινη την ωρα κι ολας. Θα συνεχιζα στην αθηνα τα μαθηματα. Ετσι μαζεψα τα πραγματα μου, αφησα ενα σημειωμα στην μαμα μου και εφυγα.