~Το άλλο μου μισό~

Κεφαλαιο 37

Ηρθε η μερα για να φυγουμε. Αφου αφησαμε την Αγαπη στην μαμα μου, ξεκινησαμε για το αεροδρομιο. Ολη την ωρα ρωταγα τον Αρη να μου πει που θα παμε αλλα τιποτα αυτος.

M" Ρε μωρο μου, πες μου που παμε" ειπα πλεον αγανακτισμενη.
Α" Μελινα ειπα οχι, ειναι εκπληξη. Σταματα πια.." ειπε λιγο πιο εντονα και λογικο το βρησκω αφου τον εχω πρηξει.

Ανεβικαμε στο αεροπλανο και ειχα μουτρωσει που δεν μου ελεγε και δεν του μιλαγα.

Α" τωρα δεν θα μου μιλας επειδη δεν σου λεω;"

Δεν του απαντησα συνεχισα να κοιταω απο το παραθυρο τα συννεφα οπου περναγαμε απο μεσα.
Τοτε μου γυρισε το προσωπο και με φιλησε βιαια. Δεν μπορουσα να μην ανταποκριθω.

Α" δεν θα μου μιλας απο δω και περα;" μου ειπε με πονηρο χαμογελο.
Μ"τσου"
Α" θα μου το πληρωσεις οταν φτασουμε" μου λεει και με φιλαει στο μαγουλο.

Φτασαμε στο Ριο Ντε Τζανέιρο. Τοση ωρα που τον ρωταγα δεν μππορουσε να μου το πει;

Μ"Τοσες φορες σε ρωτησα, πολυ απλα μπορουσες να μου πεις οτι θα ερθουμε εδω"
Α" Μα μωρο μου, δεν φτασαμε ακομα" μου λεει. Που θα παμε τελικα γαμωτο. Με εχει φαει η αγωνια.

Πηραμε τα πραγματα μας και εξω απο το αεροδρομιο μας περιμενε ενα αμαξι. Βαλαμε μεσα τα πραγματα μας και μας πηγε στο λιμανι. Δεν τον εχω ξανα ρωτησει για το που θα παμε. Περιμενω να δω. Βγηκαμε απο το αμαξι και με πηρε απο το χερι. Μπηκαμε σε ενα μικρο σκαφος και ο Αρης αρχισε να το οδηγαει.

Μ" δεν ηξερα οτι ξερεις να οδηγας και σκαφος"

Δεν μου απαντησε απλα μου χαμογελασε και μου εδωσε ενα πεταχτο φιλι. Ολη την ωρα καθομουν και τον κοιταγα. Ηταν τοσο ομορφος. Οσο παει και τον ερωτευομαι ακομα και πιο πολυ.

Α" Θα με κοιτας για πολυ ακομα; Θα με μετιασεις"
Μ" Δεν μπορω να αντισταθω στην ομορφια σου" του λεω και πηγαινω απο πισω του και τον αγκαλιαω.
"Φτανουμε; Κουραστηκα."
Α" φτασαμε μωρο μου, τωρα"

Με επιασε απο το χερι και με βοηθησε να κατεβω απο το σκαφος. Ηταν ενα νησακι 10' απο το Ριο. Δεν υπηρχε τιποτα εκει παρα μονο ενα τεραστιο σπιτι, που τους τοιχους τους ειχαν εγκαταστησει τζαμαριες. Ο Αρης με σηκωσε σε στυλ νυφης και με αβαλε μεσα.
Παντου υπηρχε τζαμαρια. Στα αριστερα βρησκοταν η κουζινα και μια μεγαλη τραπεζαρια, οπως μπαινεις μεσα το πρωτο πραγμα μου βλεπεις μπροστα σου ειναι η θαλασσα. Στα δεξια βρησκεται ενα τεραστιο σαλονι, με πολλους καναπεδες. Μετα το σαλονι ειναι η κρεβατοκαμαρα.

Α" Μωρο μου σαρεσει;"
Μ"με ρωτας κι ολας; ειναι τελειο μωρο μου. Ποιανου ειναι;"
Α" μου το εχει αφησει ο πατερας μου. Παμε να δεις και την κρεβατοκαμαρα." μου λεει με ενα πονηρο χαμογελο

Η κρεβατοκαμαρα ηταν φαντασμαγορικη. Ακριβος απεξω ηταν η θαλασσα. Ανοιγες την τζαμαρια και μπροστα ηταν ενα τραπεζι με δυο ξαπλωστρες και αμεσως μετα ξεκιναει η θαλασα.

Α"πως σου φαινεται;"
Μ" μπορω να πω πως θα περναμε ολη την ημερα εδω μεσα." του λεω και τον ριχνω στο κρεβατι

Ολο το βραδυ ο Αρης δεν με αφησε να κομηθω, ηταν πιο ασυγκρατητος απο ποτε.