The Nerdy Billionaire (Revenge) fin.

[49] Greg

Author's Note
Si Greg po ay yung bestfriend ni Nicolo pero nung nalaman ni Nicolo na si Greg yung ipinalit ni Ayah sa kanya, yung scene sa rooftop hindi na sila magbestfriend.

~Greg~

     Ayah called me to the factory instantly kaya nagpatakbo ako ng mabilis papunta roon. I really love Ayah and she's my life. I can't afford losing her.

     Nung nagd- drive ako biglang tumawag muli si Ayah sa akin. I don't know why she called anyway.

     "Greg, I'm really sorry but I'm doing this. I'm going to kill my self." halos nanigas ako sa kinatatayuan ko sa narinig ko.

     "W-w-why? B-bakit mo p-patayin yung sarili mo?!" sigaw ko sa kanya.

     "Greg this is originally my plan so don't interfere I love you so much but I already decided to do this."

"You know my bestfriend, save her. Ilayo mo muna sya sa kanila mas matagal mas maganda. That's my plan to kill her but killing me instead."

No I won't let her kaya binilisan ko ang pagtatakbo at nung nakarating ako may nakita akong babae na may hinahanap sa mga damo at napatingin ako sa bintana. My love.

Nagflying kiss sya sa akin at nagheart ng sign, I smiled at her even though I'm really not, ayaw nya kasi yung nakasimangot ako at nalulungkot kaya lagi akong masaya sa harapan nya. Biglang umagos yung luha ko at tatakbo na sana kaya lang that happens...

Ang mahal ko..... Nakita ko naman na natumba yung babae kaya sinalo ko sya, sya pala si Stephanie ang gusto ng bestfriend ko. Ang bestfriend kong si Nics.

~

     Ilang araw akong tulala and I can't even come to her funeral as Stephanie ano na lamang ang sasabihin ni Nicolo sa akin pagdating ko? Sigh.

     Nandito ako sa kalayuan at nakatitig sa bahay ni Stephanie, I'm sorry Ayah but I can't come to you right now. But I promise I'll keep her for a year. I'll give them a year not seeing her. I promise I will do that for you.

     I love you so much, goodbye.

~Stephanie~

     Ang bigat ng mata ko. Hindi ko sya maimulat ng maayos but pinilit ko. Ang una kong nakita ay puting kisame at dalawang taong nasa tabihan ko ko. Yung isa ay nakatingin sa akin at yung isa ay nakarobe.

     "Anong pakiramdam mo Ms. Princess." sabi nung doctor. Princess?

     "Masakit po yung ulo ko." tumango naman sya.

     "Anong pangalan mo?"

     "H-hindi ko alam. Pero sabi mo kanina Princess so baka yun ang pangalan ko?"

     "Ilang taon kana?"

     "Don't know."

     "Sino ang magulang mo?"

     "Wala akong matandaan."

     "Sigh, okay Mr. Greg. Based on the scan and my observation right now. My temporary amnesia si Ms. Princess. Hindi sya nabagok or naaksidente pero maraming cause ang amnesia. At dahil sa nangyari sa kanya, she lost a friend and that can be a cause."

     "Because of that she's stressed about what happened and that's how she got the amnesia. Don't worry It's temporary and mabilis naman bumalik ang ala ala nya. Let's talk outside for more explanation." sabi nung doctor at lumabas.

     "Princess, princess is your name you're 18 years old and I'm your friend, Greg. You're living here in Batangas.  That's who you are." sabi nya at lumabas.

     "Ah so dalaga pala ako at maganda, haha. So ang cute ko rin haha. Hi Princess, from now on you're the royal princess!! Ang cool ng pangalan ko!" sabi ko sabay pose sa harap ng salamin ng hospital room ko. I chuckled.

_______

Nagreasearch ako tungkol sa mga amnesia kaya kung may mali po icorrect nyo po. Itatama ko po.

Naiklian po ako dun sa last chapter kaya here it is. Patapos na po ang story ko, at salamat po sa pagbabasa neto! Lovelots.