The Nerdy Billionaire (Revenge) fin.

[52] CEO Bryan

     "Woah! Ang taas nung building." sabi ko at tumitig sa building. Halos 30 floors ang meron at ang gwapo nung nasa billboard.

     " Sino yung wafu?" parang chismosa kong tanong sa katabi kong si France.

     "Sya yung CEO, kaya kung makikita mo yung mukha nya magtago ka. Dahil lahat ng tao na bumabangga sa kanya binubugbog nya or worse pinapatay nya." wah ang creepy.

     Pumasok na kami sa loob woah parang hotel ang laki ng chandelier. Pero ang pinagtataka naming dalawa dahil pagkapasok namin biglang nagbulungan ang lahat.

     'Hindi ba patay na si Mam?"

     "So hindi sya patay?"

     "Ang creepy."

     "Mam Stephanie, kayo ho ba yan?" tanong sa akin nung guard.

     "Huh? Princess po ang pangalan ko." sabi ko at umalis. Ang weird nilang lahat at nagiging uncomfortable naman ako.

~

     "A-ah Mam este Ms. Princess, kahit cafeteria to kailangan ng waiter, kailangan mo lang ihatid yung mga pagkain and that's it." madali lang naman pala yung work ko.

     "Saan ka nakaasign France?" ayaw ko kasi mahiwalay sa kanya.

     "Sa kusina ako eh, basta yung warning ko sa iyo ha." tumango ako. Pinagiisipan ko kung ano yung sasabihin ko kapag ibibigay ko yung order nila. ' Here's your order sir.'

     Hindi pa nagsisimula ang trabaho ko kasi tanghali ang rota ko. Nagbihis ako ng uniform ng cafeteria nila. Hangggang naging tanghali at lumabas na ako.

     Kinuha ko yung unang order at ibinigay sa umorder. Tila nakakita sila ng multo dahil bilog na bilog yung mga mata nila.

     "Mukha po ba akong multo? Hindi naman po ako nagmake up para pumuti." sabi ko sabay pout. Tila lalo silang nagulat kaya umalis na lamang ako.

     Halos sa last 7 costumer ay ganun rin ang reaksyon. Hanggang tinawag ako nung manager ng cafeteria.

     "Mag ingat ka rito sa pagdadala,dahil si Sir Bryan ang pagbibigyan mo." biglang nanlaki yung mata ko nung narinig ko yung pangalang yun. Yung CEO nila!!! Baka kung ano yung gawin nya sa akin. Tatanggi na sana ako pero bigla na lamang umalis yung manager.

     Siguro dadahan dahanin ko na lang yung pagbibigay ko at pagkatapos nun bigla akong tatakbo. Yun, yun ang plano ko. Hinawakan ko yung tray pero nangangatal ako huhu. Nagtutubig yung mata ko, mahina kasi ako sa mga ganitong bagay.

     Naglakad na ako at naglakad papunta sa pinakadulong table. Nakita ko roon ang lalaking may piercing sa tenga at nakasuit. Waah, natatakot akuuuuu. *pout.

     Naglakad ako papunta sa kanya at tumigil sa harapan nya. Nakatitig sya sa cellphone nya at may tinititigan na picture. Sinilip ko yun pero that's a wrong move dahil bigla syang tumingala at nadali ang braso at dahil dun natapon yung pagkain!!! Patay akuuuuuu.

      "WHAT DAFUC---" tinakpan ko yung bibig nya dahil magmumura sya. Hindi ko alam kung ano ang nakain ko dahil sa lakas ng loob na nang galing sa akin at nagawa ko ito.

     "Hindi mo ba alam na masamang magmura?" tanong ko sa kanya bigla naman syang tumingin sa akin at ang ikinagulat ko ay nung biglang nalaglag yung cellphone nya. Pupulutin ko na sana yun nung pinigilan nya ako.

     "Princess?!" nagulat ako sa sigaw nya at dahil dun nagtubig na naman yung mata ko.

     "Huh? Paano mo nalaman ang pangalan ko? Sumbong kita sa boyfriend kuu.*pout." kahit hindi pa ako sinasagot ni Greg tinatawag ko na syang boyfriend. Kahit sabi nya busted na daw akuu.

     "What?"

     "Princess ang pangalan ko---" biglang naputol yung sinasabi ko nung bigla nya akong niyakap. Ang banngo riiiin.

     " Ikaw ang prinsesa ko hindi ako nagkakamali." Naramdaman ko naman na may pumatak na likido sa balikat ko. Luha, luha nya yun.

      "Sorry, CEO pero hindi po kita kilala." sabi sabay bow at tumakbo paalis.

~Bryan~

     "S-sir, patay po ba talaga si Mam?" tanong ng secretary ko. Biglang naginit yung noo ko.

     "No she's not! She's living here." sabi ko sabay turo sa puso ko. Hindi ko pa rin matanggap na nawala ang princess ko.

     Hinanda ko na yung kamao ko para suntukin sya pero hindi ko tinuloy hindi ako nagpalakas para manakit ng babae. Lumabas ako ng office ko at bumaba sa cafeteria. Habang hinihintay ko yung order ko binuksan ko yung phone ko at tinitigan muli ang litrato ng prinsesa ko.

     May naramdaman ako na lumapit and worse sumilip sya sa tinitingan ko na nagpainit ng ulo ko once again.

     "WHAT DAFUC---" biglang naputol yung sasabihin ko nung sinabihan nya ako ng...

     " Hindi mo ba alam na masamang magmura?" napatingin ako sa babaeng nasa unahan ko. Bigla kong nabitawan ang cellphone ko, hindi ko guni guni to diba? Prinsesa ko ang nasa unahan ko diba?

     Pero ang pinagtataka ko ay hindi nya alam kung sino ako until tumakbo sya palayo. Ikaw ang prinsesa naming lahat diba? My princess comeback to us please. I need to make sure she's my princess before saying it to them.