Ana & Christian (1,2)

2~3

POV's Ana

-Kate do mnie pisała, że chciałaby do nas przyjechać, zobaczyć się z Teddy'm.-Mówię Christianowi.

-Może jutro przyjechać.-Odpowiada nakładając na siebie koszulkę.

Mimo że minęło już trochę czasu, to Christian wciąż traktuje Kate z dystansem. Ale mimo że trochę mnie to smuci, to toleruję to. W sumie Christian ma wciąż w sobie tą mroczną duszę.

-W pracy wszystko w porządku?-Pytam zaciekawiona.

-Tak jak zawsze w porządku, ale czasem mam dość tej pracy.-Mówi wtulając się we mnie, a ja wiem, że temat zakończony.

Nawet nie wiem kiedy dopada mnie senność.

Następny dzień

Budzę się czując coś lub kogoś na sobie.

Przecieram lekko oczy i już wiem, że na mnie znajduje się mój malutki synek.

-Widzisz. Mamusia już wstała.-Mówi z uśmiechem Christian do Teddy'ego. Na co malutki się uśmiecha.

-Cześć skarbie.-Mówię biorąc małego na ręce.-Długo spałam?-Pytam Christiana.

-Jest już 10, ale nie miałem serca cię budzić wcześniej.-Mówi uśmiechając się szczerze.

-Coś bardzo się podlizujesz.-Mówię poważnie.-Coś się stało?

-Jak ty mnie dobrze znasz.-Mówi, ale widząc moje mroźne spojrzenie, wraca do rzeczy.-Dzwoniła twoja mama, Bob miał wypadek i jest w szpitalu.-Mówi, a mi z twarzy odbiegają całe kolory.

-Kochanie wszystko w porządku?-Pyta zmartwiony.-Zbladłaś.

-Nie na co dzień się słyszy, że ktoś z mojej rodziny miał wypadek.-Próbuję obrócić to w żart, ale nie udaje mi się to.

-Ana, uspokój się. Powiedziałem jej, że jak najszybciej polecimy do Savannah, a Teddy zostanie u moich rodziców. Już ich o tym poinformowałem.-Próbuje mnie uspokoić, ale chyba nie do końca mi to pomogło.

-W porządku, ale wciąż mi czegoś nie mówisz.-Mówię poważnie.

-Mój detektyw mi powiedział, że ten wypadek nie był przypadkiem, ktoś miał to dokładnie zaplanowane.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tam tam, oto kolejny rozdział.

Postanowiłam, że już was trochę wprowadzę w małe drama time, ale nic więcej nie zdradzę.

Mam nadzieję, że się podoba.

Damie Love