Η Νταντά Της Κόρης Του ( Υπό Διόρθωση )

«Γιώργο...»

- Το αφήσαμε για αύριο
Και δεν ξημέρωσε ποτέ.

/-Chaos nights_quotes/

Το επόμενο πρωί ξύπνησα και βρισκόμουν στην αγκαλιά του Γιώργου.Άρχισα να χαϊδεύω το πρόσωπό του και χαμογέλασε.
Άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε κατάματα.
«καλημέρα μικιό μου..!»είπε ενώ άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλη μου...
«πως κοιμήθηκες;»ρώτησε και πριν προλάβω να μιλήσω να ακούστηκαν ομιλίες από κάτω ...
«Ποιός είναι κάτω;»ρώτησα και γέλασε.
«Ποιός να είναι ρε μωρό μου; Η μάνα μου και η Βάγια είναι..!Πήγα και τους άνοιξα πριν λίγο.»είπε και σηκώθηκα από το κρεβάτι...
«γιατί δεν με ξύπνησες ρε Γιώργο;»ρώτησα και τον άκουσα να γελάει...
«γιατι γελάς;»ρώτησα ενώ φόρεσα μια μαυρη φόρμα..
«Επειδή αντέδρασες έτσι.Η μάνα μου και η Βάγια είναι όχι κανένας ξένος...»είπε ενώ σηκώθηκε από το κρεβάτι ...
Φόρεσα μια απλή μπλούζα από πάνω και γύρισα έτσι ώστε να τον κοιτάω...
«ντύσου και κατέβα κάτω..!»είπα γρήγορα και βγήκα από το δωμάτιο...

Κατέβηκα τις σκαλες και πήγα στο σαλόνι.Εκεί ήταν και η κα.Άννα και η Βάγια.
«καλημέρα..!»είπα και σταμάτησαν να μιλάνε και με κοίταξαν...
«καλημέρα φιλενάδα.Πώς και τόσο νωρίς ;»ρώτησε η Ελενη ενώ με κοιτούσε κάπως παράξενα...
«Έπρεπε να ξυπνήσω και'γω κάποτε.Ούτως ή αλλως σήμερα έχω ραντεβού με την γυναικολόγο..!»ειπα και η κα.Άννα με κοίταξε αρκετά αγχωμένη...
«Έπαθες τίποτα; Πονάς κάπου;»ρώτησε η κα.Άννα ενώ πλέον είχε σηκωθεί από τον καναπέ και με κοιτούσε πανικόβλητη...
«Όχι εντάξει είμαι.Απλά να πάω να δω αν είναι όλα εντάξει με το μωρό..!»είπα και ή Βάγια χαμογέλασε.
«Και για πες τι πιστεύεις ότι θα είναι;»ρώτησε η Βάγια και την στιγμή που πήγα να απαντήσω ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω μου...
«αγόρι βέβαια...»ακούστηκε η φωνή του Γιωργου...
Γύρισα έτσι ώστε να τον κοιτάζω αλλά κοιτούσε την αδερφή του.
«Και γιατί αγόρι; Αν είναι κορίτσι τι θα κάνεις;»ρώτησα και με κοίταξε.
«Δεν είναι ότι δεν θέλω κορίτσι αλλά θα ήθελα και ένα αγόρι μέσα στο σπίτι.» είπε ενώ με κοιτούσε κατάματα.

«Γερό να είναι το μωρό και ότι θέλει ας είναι.Θα πάω μέσα να φτιάξω κάτι να φάμε , θέλεις τίποτα Έλλη μου;» ρώτησε η κα.Άννα ενώ σηκώθηκε από τον καναπέ.
«Θα πάω εγώ,καθίστε. Ούτως η άλλως θα πήγαινα να φτιάξω το πρωινό μου και της μικρής...»είπα και βγήκα από την αγκαλιά του Γιώργου.
«Θελεις μήπως να σε βοηθησω;»ρώτησε η Βάγια.
«Όχι,αλλά αν θες έλα μέσα.»είπα και η Βάγια σηκώθηκε από τον καναπέ και με ακολούθησε προς την κουζίνα...
«Και για πες ρε Έλλη, πως νοιώθεις που θα αποκτήσεις παιδί;» ρώτησε η Βάγια ενώ εκείνη άρχισε να αλείφει με μαρμελάδα τις φρυγανιές και εγώ έφτιαχνα το γάλα για την μικρή.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη αλλά πιστεύω θα τα πάω καλά.Έτσι ;» ρώτησα ενώ δεν μπορούσα να κρύψω την αγωνία από την φωνή μου...