Η Νταντά Της Κόρης Του ( Υπό Διόρθωση )

« Τι σκατά έχει πάθει ; »

- Μετά από κάποια φάση δεν πονάει καν. Ε , εκεί είναι το χειρότερο σημείο.

- Ρενέ

Πλέον έχουν πέρασε τρεις  εβδομάδες από το ατύχημα , έχω βγει απο και σπάνια βλέπω τον Γιώργο.Συνέχεια λείπει από το σπίτι.

Η μικρή το πρωί πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και ο Γιώργος αφού την πηγαίνει στο νηπιαγωγείο κοιμάται...

Δεν ξέρω τον λόγο αλλά έχει απομακρυνθεί πολύ από εμένα...

Η Βάγια έχει πάει στην Αθήνα και εγώ είμαι εντελώς μόνη μου στο σπίτι...

Είναι πέντε η ώρα το πρωί και εγώ δεν μπορώ να κλείσω μάτι... 'Εχω να κοιμηθώ κανονικά πολύ καιρό.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και βγήκα από το δωμάτιο. Κατέβηκα τις σκάλες και κάθισα στον καναπέ οκλαδόν.

Τι στο καλό να κάνω;Ο Γιώργος φεύγει στις πέντε το απόγευμα και επιστρέφει στις δέκα.

Η μόνη μου παρηγοριά είναι η μικρή,τουλάχιστον με εκείνη ξεχνάω λίγο τα προβλήματα που έχω...

«Έλλη;»ρώτησε ο Γιωργος και γύρισα το κεφάλι μου για να τον δω.

«Γιατί δεν κοιμάσαι;»ρώτησε.

«Δεν μπορώ να κοιμηθώ εδώ και δυο εβδομάδες..» είπα.

«Έλλη κλαις;» ρώτησε ενώ κάθισε δίπλα μου.

«Όχι.»είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα στην κουζίνα.

«Ρε Έλλη τι έπαθες τώρα;»ρώτησε ενώ με ακολούθησε στην κουζίνα.

«Ρώτα τον εαυτό σου καλύτερα τι στο καλό έχεις κάνει και τι συμβαίνει και μετά τα ξαναλέμε..»είπα και βγήκα από την κουζίνα.

Ανέβηκα τις σκάλες και πήγα στον ξενώνα,εκεί που ήταν το δωμάτιο μου όταν πρωτοήρθα εδώ, και έκλεισα την πόρτα.

Δεν ξέρω τι στο καλό έχει πάθει αλλά αν συνεχιστεί όλο αυτό δεν ξέρω πραγματικά που στο καλό θα καταλήξει...

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και κοιτούσα το ταβάνι...Δεν ξέρω τι να κάνω πια με αυτόν τον άνθρωπο.

Πλέον είχε πάει επτά η ώρα και έπρεπε να πάω να ξυπνήσω την Αγάπη.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άνοιξα την πόρτα. Άκουσα τον Γιώργο να μιλάει σε κάποιον και δεν βγήκα από το δωμάτιο..

«Ναι ρε Κωστή,θα έρθω πάλι γύρω στις πέντε το απόγευμα μέχρι τις δέκα.Δεν θα το συζητήσω τώρα αυτό από το τηλέφωνο....Πρέπει να κλείσω,ξύπνησε η μικρή...» είπε και μπήκε στο δωμάτιο της μικρής..