Η Νταντά Της Κόρης Του ( Υπό Διόρθωση )

«Γιατί έγινε αυτό τωρα;»

- Εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η μπόρα πέρασε
Εκείνη η στιγμή που νιώθεις πάλι χαρούμενος
              Εκείνη η στιγμή
        Η στιγμή που εσβησες...

/Chaos -nights_quotes /

       (Ακούστε το τραγούδι.⬆)

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω.Βρισκόμουν σε ένα άσπρο δωμάτιο ολομόναχη.
Τι κάνω εγώ εδώ πέρα ;
Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και ήρθαν στο μυαλό μου διάφορες εικόνες.
Εγώ στο αυτοκίνητο με τον Γιώργο και έπειτα ένα αυτοκίνητο να συγκρούεται με εμάς.
Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου έντρομη.
«Γιώργο;»φώναξα και στο δωμάτιο μπήκε η Βάγια.

Με πλησίασε με γρήγορο βηματισμό και με πήρε αγκαλιά.
«Είσαι καλά;Πονάς;Πώς νοιώθεις;»ρωτησε ενώ κάθησε στην καρέκλα που υπάρχει δίπλα στο κρεβάτι.
«Βάγια που είναι ο Γιωργος;»ρώτησα και αναστέναξε .
«Όχι,δεν μπορεί. Είναι καλά έτσι;»ρώτησα με έναν τόνο ανησυχίας στην φωνή μου.
«Είναι καλά Έλλη.Πες μου τώρα,πονάς κάπου;Θέλεις να σου φέρω κάτι ;»ρώτησε ενώ περίμενε την απάντησή μου.
«Είμαι καλά.Μπορείς να με πας να δω τον Γιώργο;»ρώτησα και αφού έβγαλα την βελόνα που ήταν στο χέρι μου σηκώθηκα προσεκτικά από το κρεβατι.

Πριν προλάβω να καθήσω στο κρεβάτι μπήκε στο δωμάτιο μια γιατρός.
«Γιατί είστε όρθια;Καθίστε αμέσως κάτω σας παρακαλώ.»είπε ενώ με κοιτούσε.
Κάθησα ξανά στο κρεβάτι και χαμογέλασε.
«Συγνώμη για τον τόνο της φωνής μου προηγούμενος αλλά μετά την εγχείρηση δεν πρέπει να σηκώνεστε.»είπε και την κοίταξα γεμάτη περιέργεια.
«Δεν μπόρεσα να της το πω..»είπε η Βάγια κοιτώντας την γιατρό και αφού σηκώθηκε από την καρέκλα βγήκε γρήγορα από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
«Τι δεν μπόρεσε να μου πει η Βαγια;»ρώτησα και η γιατρός χαμογέλασε.

«Το ξέρω ότι αυτό που θα σας πω μπορεί να είναι πολύ σκληρό και επώδυνο για εσάς αλλά με το ατύχημα που είχατε εσείς και ο σύζυγός σας, είχατε εσωτερική αιμορραγία.Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να σώσουμε ούτε το ένα αλλά ούτε και το άλλο έμβρυο. Λυπάμαι.»είπε και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας με  μόνη μου.
Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό...
Δεν μπορεί..!

           ~ Πλευρά Γιώργου ~

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμουν σε ένα άσπρο δωμάτιο και δίπλα μου ήταν κάποιος που είχε σπάσει το πόδι του; Μα καλά που είμαι,σε νοσοκομείο;
Τώρα το θυμήθηκα.Το ατύχημα.
Που είναι η Ελλη;
«Έλλη..;»φώναξα και μπήκε στο δωμάτιο μια νοσοκόμα.
«Ξυπνήσατε;Πως νοιώθετε;»ρώτησε ενώ με κοιτούσε.
«Που είναι η γυναίκα μου;»ρώτησα και χαμογέλασε.
«Είναι δύο δωμάτια πιο δίπλα αν θυμάμαι καλά.Πρέπει πρώτα να κάνετε μερικές εξετάσεις σε εσάς και έπειτα θα μπορέσετε να πάτε να την δείτε.»είπε ενώ βγήκε από το δωμάτιο.

Κοίταξα δίπλα από το κρεβάτι και είδα ότι πάνω στην καρέκλα μου είχαν αφήσει κάτι ρούχα.
Αφού έβγαλα την βελόνα από το αριστερό μου χέρι σηκώθηκα από το κρεβατι πήρα τα ρούχα και μπήκα στο μπάνιο.
Μόλις αντίκρισα τον εαυτό μου στον καθρέπτη σοκαρίστηκα.
Γύρω από το κεφάλι μου ήταν ένας επίδεσμος ενώ πονούσαν η μέση και τα πλευρά μου.
Έβγαλα την ρόμπα που φοράνε οι ασθενείς και είδα ότι και στα πλευρά μου ήταν ένας επιδεσμος.
Φόρεσα τα ρούχα μου,μια μαύρη φόρμα,μια μπλούζα και από κάτω τα αθλητικά μου και βγηκα από το μπάνιο.

Άφησα την ρόμπα πάνω στο κρεβάτι και βγηκα από το δωμάτιο.Δύο δωμάτια πιο δίπλα.
304 εδώ είμαστε.
Χτύπησα την πόρτα αλλά δεν απάντησε κανείς.Μπήκα στο δωμάτιο και είδα την Έλλη να έχει το ένα της χέρι στην κοιλιά της ενώ είχε κλειστά τα μάτια της.
«Έλλη μου;»ρώτησα και άνοιξε τα μάτια της.Έκλαιγε,φαινόταν στα μάτια της.
«Γιώργο συγγνώμη...»είπε και άρχισε να κλαίει. Κάθησα στην καρέκλα που ήταν δίπλα από το κρεβάτι και της έπιασα το χέρι.
«Τι έγινε μωρό μου;Τι έπαθες;»ρώτησα και με κοίταξε κατάματα.
«Γιώργο ήμουν έγκυος σε δίδυμα. Και, και απέβαλα.»είπε και σηκώθηκα από την καρέκλα.
Η Έλλη έκανε χώρο στο κρεβάτι και ξάπλωσα δίπλα της περνώντας την στην αγκαλιά μου.
«Έλλη μου,σταματά να κλαις.Δεν φταις εσύ εντάξει;Δεν φταις εσύ.»είπα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Γιατί έγινε αυτό τώρα,γιατί;

Χευ πατάτες,τι κάνετε ;
Πως σας φάνηκε το κεφαλαιο;
Αφήστε το σχόλιο σας και μην ξεχάσετε,πατήστε το αστεράκι.⭐

Χριστίνα