Η Νταντά Της Κόρης Του ( Υπό Διόρθωση )

"Το δικο του αιμα..."

Ημουν μονη με τον Γιώργο και περπατουσαμε χερι-χερι στην αμμουδιά μιας ερημικης παραλίας όταν ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μας ο Αργύρης. Στα χέρια του κρατούσε ένα μαυρο όπλο και μας κοιτούσε κάπως ειρωνικά..“τι κανεις εσυ εδω;” τον ρώτησε ο Γιώργος γεμάτος  θυμό και με έβαλε πίσω του για να με προστατέψει. “ήρθα να σας κάνω παρέα κακό είναι;” ρώτησε και αρχησε να γελάει σαν να ηταν ψυχακιας...Εβγαλε το όπλο του και σημάδεψε τον Γιώργο..“μπααμμ..!”είπε δυνατά και άρχησε και παλι να γελάει.Εγώ είχα πανικοβληθει ενω ο Γιώργος φαινόταν οτι προσπαθουσε να σκεφτεί κάτι..
“δεν ειναι άδικο να πεθάνεις σε τόση μικρή ηλικία Γιώργο;”ακούστηκε μια γυναίκα φωνη πίσω απο τα δέντρα.Μόλις πλησιασασε κατάλαβα οτι ηταν ή Σάρρα.(ή μαμά της Αγαπης) “τι θέλεις εσύ εδώ;Τι στο διάολο γίνεται;”ρώτησε ο Γιώργος γεμάτος περιέργεια. “Σου είχα πει να ξεκοψεις απο αυτό το τσουλι αλλά εσύ δεν με ακουσες Γιώργο.Συνεχισες να είσαι μαζί της..”είπε ή Σαρρα και έβγαλε και αυτή ενα οπλο απο την τσάντα της.“ήρθε λοιπον ή στιγμη να το πληρωσετε..”είπε παλι ενω οπλισε το όπλο της.“και οι δυο..!”συμπλήρωσε ο Αργύρης και σημαδεξε τον Γιώργο στην καρδιά.Του έριξε και ενας τρομερός ήχος ακούστηκε και την επόμενη στιγμη ο Γιώργος ηταν πεσμένος στην άμμο γεμάτος με αίματα..“ΓΙΩΡΓΟΟΟ..! ”φωναξα εγώ και καθησα κοντά του ενώ αρχησα να κλαίω..Ο Γιώργος χαμογέλασε αδύναμα και με χαΐδεψε στο προσωπο..
“μη..μην..κ..κλ..κλαις μικρή..!”είπε αδύναμα και πήγε να κλεισει τα ματια του..“ΟΧΙ..ΜΗΝ ΚΛΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ..ΓΙΩΡΓΟ....!”του ειπα ενω τον χαΐδευα στο προσωπο..“δεν έχει σημασία τώρα..!”είπε ο Αργύρης και ενιωσα τεσσερα χέρια να με πιάνουν απο τα χέρια..Αρχησα να κλαίω και να φωνάζω αλλά τιποτα.Με απομάκρυναν απο τον Γιώργο και ο Αργύρης ξανά όπλισε το όπλο του.Αυτήν την φορά πυροβόλησε τον Γιώργο στο κεφάλι με αποτέλεσμα αίματα να σκορπιστούν παντού..“Αφήστε με..!Γιώργο...!”ειπα ενω πλέον φωναζα σαν τρελη..Το μονο που έβλεπα ήταν αίμα..Αίματα παντού..Το άσπρο μου φόρεμα πλέον είχε γεμίσει με αίμα....Το δικο του αιμα..Δεν θα τον έβλεπα ποτε ξανά...“σειρα σου Σαρρα..!”είπε και ή Σαρρα άρχησε να πυροβολεί τον Γιώργο πολλές φορες άλλοτε στην καρδιά και άλλοτε στο κεφάλι...Δεν μπορουσα να βλεπω άλλο.Εκλεισα τα ματια μου και απλα συνέχεια να κλαίω...Πλεον είχαν σταματήσει οι πυροβολισμοί και ένιωθα το βλέμμα του Αργυρη και της Σαρρας να με καίνε..“με αυτήν τι θα κάνουμε;”ρώτησε ή Σαρρα και ο Αργύρης άρχησε να γελάει..“οτι κάναμε και με τις αλλες..”είπε και αμέσως ενιωσα ενα διαπεραστικό πόνο στην κοιλιά μου..“νομιζες οτι θα σε αφήσω έτσι γλυκιά μου; Δεν κατάλαβες..Θα ζεις ζωντανη-νεκρη...!  Ετσι ώστε να τιρανιεσαι κάθε μερα απο αυτό που είδες σήμερα..!”είπε ο Αργύρης ενω με πυροβόλησε στο ποδι..Αυτήν την φορά δεν μπορουσα να αντεξω τον πόνο..Εκλαιγα με λυγμούς..Και όχι δεν ηταν για εμένα αλλά για τον Γιώργο που δεν θα μπορέσω ποτε να τον ξανά δω.....

Γεια σας πατάτες,τι κάνετε;Δεν έχω να σχολιασω τιποτα απολύτως... :(