Herkese merhaba arkadaşlar, uzun bir süre sonra Wattpad platformunda bir şeyler yazıyor olmak bana heyecan veriyor. Umarım sizlere de uzun süre sonra Kuma'yı okumak heyecan veriyordur.
Öncelikle uzun bir süre boyunca bölüm yazmamamın tek sebebi derslerim değildi. Güzel yazamıyor olmamdı. Tıkanıklık gibi değil de, kafam dolu olduğu için yazacağım kelimeleri sayfalara dökemiyordum. Bu yüzden sizden özür dilerim.
Bölümün neredeyse tamamı hazırdı ve flashımdaydı. Fakat flashım bir anda kırıldı, içindeki resimlerim, müziklerim, yazdığım denemeler hepsi birden yok oldu. Bu yüzden bölümü yayınlayamıyorum.
Bileniniz vardır, bu bölüm final olacak. Daha önce burada bir hikâye daha yazmıştım fakat final yapmadan kaldırdım. Yani ilk defa bir final yazacağım ve bildiğiniz üzere benim hikâye diğer Kuma hikâyelerinden biraz daha farklı. Evet, bazı yerlerde mantıksızlık var ama 14 yaşındaydım yazarken. Finalinde farklı olmasını istiyorum, o yüzden istemediğiniz bir şey olursa, şimdiden affedin.
Şimdi size finalden ufak bir kesitle baş başa bırakacağım. Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Azad," dedim ve sustum, psikoloğun gözlerinin içine baktım. "Çok farklı biri," diye bozdum suskunluğumu. "Bu farklıyı açabilir misiniz?" dediğinde dudağımı ısırdım ve düşünmeye başladım. Doğru kelimeleri aramak için gözlerimi tavana diktim.
"Yani böyle çok sıradan hareketleri çok değişik gösteriyor insanın gözüne," dedim ama tam açıkladığımı düşünmüyordum. "O mu böyle gösteriyor yoksa siz mi öyle görüyorsunuz?" dediğinde ellerimle oynamaya başladım. "Her ikisinden de var," dediğimde güldü.
"Burada neden varsınız Sinemis Hanım? Hasta olup olmadığınızı öğrenmek için mi yoksa sadece konuşmak için mi?"
"Her ikisi de değil," dediğimde kaşlarını çatarak bana baktı. "Ölme ihtimalim çok büyük, eğer ölürsem beni anlayacak birine ihtiyacım var," dediğimde kaşlarının arasındaki çukur daha da derinleşti.
"Sizi anladığımı nereden biliyorsunuz?"
"Anlayıp, anlamadığınızı bilmiyorum ama kendimi anlattığım ilk insan sizsiniz." Bir şey diyeceği sırada telefonum çalmaya başladı. Rehberimde kayıtlı olmayan bir numaraydı. "Kusura bakmayın, açmam lazım," dedim ve telefonu yanıtladım.
"Efendim?" dediğimde bir süre hışırtılar geldi karşı taraftan, "Ben Fırat," diye ses geldiğinde karşı taraftan şişen karnımdan dolayı zorla dikleştim, "Ne istiyorsun?"
"Ben bir şey istemiyorum bu sefer," deyip güldüğünde içimde bir sıkıntı oluştu, "Azad istiyor, değil mi Azad?"
Dilim korkudan kilitlenip kalmıştı. "Senin ecdadını sikeceğim senden kurtulduğumda," dediğinde Azad yerimden ani bir şekilde kalktım. "Neredesiniz?" dedim korkuyla ama sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Gözlerim dolarken tekrar fısıltıyla sordum, "Neredesiniz?"
Alttaki gül, benden hepinize gelsin. Sizi seviyorum. Ne kadar kötü bir yazar olup, uzun zaman boyunca bölüm yazmasam da kıymetlisiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kadar uzun aradan sonra hangi yüzle istiyorum bende bilmiyorum ama fikirlerinizi yoruma yazabilir misiniz? Tabii hâlâ okuyanınız varsa...
Bu arada buradaki mesajlarınıza çok girmediğim için görmüyorum fakat aktif olarak Instagram kullanıyorum, bana oradan ulaşabilirsiniz. Kullanıcı adım: sherlockhunhanimii
