TBBS2: The Restaurateur's Billionaire Bachelor (COMPLETED)✔

CHAPTER 2

"See you tomorrow, everyone! Ingat sa pag-uwi!" nakangiti kong paalam sa mga tauhan ko sa restaurant.

Its was already ten in the evening, which is our closing time. Hindi kasi ako umuuwi hangga't hindi ko nasisigurong sarado at ayos ang lahat bago kami umalis.

At saka sabay-sabay din kaming nagdi-dinner ng mga tauhan ko. Bale apat ang chef, apat na apprentice, labindalawang waiters at waitresses (anim sa day shift at anim sa nightshift), at apat na dishwashers (dalawang pang-day shift at dalawa ring pang-nightshift).

"Bye, Chef! Bukas ulit, ingat!" sabay-sabay na paalam nila.

Sumakay na ako sa sasakyan ko at saka ito pinaandar. At last, after a tiring day inside the kitchen ay makakapagpahinga na rin ako.

Nang may madaanan akong 24-hour convenience store ay napagpasyahan kong bumili ng dessert. Parang natakam ako bigla sa Magnum Gold.

Agad akong pumarada sa parking space sa labas lamang ng convenience store. Pinatay ko ang makina at saka pumasok sa loob.

Walang customer pagpasok ko. Tanging isang gwardiya, na bumati sa akin pagpasok ko, at isang lalaking cashier ang nasa loob. Dumiretso ako kaagad sa pwesto ng ice cream at saka kumuha ng tatlong Magnum. Bumili na rin ako ng malalaking chi-chirya dahil natakam din ako bigla ng makita ko ang mga ito.

Oo, kakakain ko lang ng dinner. Bakit ba? Eh sa nagutom ako ulit, eh. It's not my fault I have an enormous appetite.

Pagkakuha ng mga ito, agad akong dumiretso sa cashier. Nakangiting bumati ang lalaki sa akin na sinuklian ko rin ng isang ngiti. Habang pina-punch nito ang mga iyon ay lumingon ako sa magazine stand sa tabi para tumingin-tingin.

Nanlaki bigla ang mga mata ko ng makita ang isang pamilyar na mukha sa magazine cover na iyon. Nilapitan ko pa ito para makasiguro kung totoo nga saka ito kinuha.

Ilang segundo akong nakatitig lamang sa magazine na hawak-hawak ng agawin ng cahier boy ang aking pansin.

"Ma'am, 230.50 po lahat."

Bigla akong nagtititili sa sobrang saya. Napatakbo palapit sa akin ang gwardiya ng convenience store.

"Ma'am, ma'am! Ayos lang po ba kayo?! May nangyari po ba?!" natataranta nitong tanong.

Malawak ang ngiting nilingon ko si manong. Alalang-alala ang kaniyang mukha na animo hindi alam ang gagawin.

"Manong! Lumabas na rin sa wakas si Ian! Matagal ko na itong hinihintay, manong!" masayang-masaya kong sabi. Nagtatatalon pa ako sa tuwa.

Napakamot sa ulo si manong at tiningnan ako na para bang nababaliw na. Pero, oo. Nababaliw na nga ako sa saya! The long wait is finally over!

Nakalimutan ko, sinabi nga pala ni Cexchia na ngayon ang release nito. God, Schulaika! How can you forget?

Agad akong bumaling sa nagulat na cashier boy. Titig na titig siya sa akin na para bang iniisip kung normal ba ako o hindi.

Agad kong inabot ang Forever Beauty magazine sa kaniya. Ganon pa rin ang ekspresyon niya ng abutin ito at i-punch.

"380.50 po lahat, Ma'am."

Binigyan ko siya ng limang daan. Pagkabigay ng sukli ay agad akong nagmadaling umalis at sumakay sa kotse leaving the two men dumbfounded.

But I don't care. As long as I have Ian's copy with me!

With a silly grin on my face, I sped towards our subdivision.

Pagkapark na pagkapark ko ng kotse sa aming garahe, agad akong pumasok sa bahay bitbit ang plastic bag na pinamili ko.

Nagmamadaling umakyat ako sa hagdan papunta sa kwarto ko ngunit natigil ako sa gitna ng may tumawag sa akin. Lumingon ako at nakita ko si Nana Inez sa ibaba ng hagdanan.

"Nandito ka na pala, 'Nak. Sinong nagbukas ng gate?"

Ngumiti ako sa at muling bumababa para lumapit sa kaniya. Niyakap ko siya ng makalapit ako at hinalikan sa pisngi. "Hello, Nana. Ako na ho ang nagbukas tutal may susi naman ho ako. At saka alam ko naman pong tulog na kayo kaya ako na lang ang gumawa."

"Eh kumain ka na ba?"

Tumango ako sa kaniya at ngumiting muli sa kaniyang pag-aalaga. "Oo na po, Nana."

"O sige. Matulog ka na at maaga ka pa bukas sa restaurant mo." Humalik akong muli sa kaniyang pisngi bago umakyat sa aking kwarto.

Si Nana Inez ay matagal na naming kasama sa bahay. Bata pa lamang ako ay nasa amin na siya at inaalagaan kaming pamilya. And I love Nana Inez as much as I love my parents.

Pagkapasok sa kwarto ay agad kong inilagay sa personal fridge ang Magnum at saka dumapa sa kama. Hindi pa man ako nakakapaglinis ng katawan at nakakapagpalit ng damit ay agad kong binuksan ang plastic ng magazine.

Pinakititigan ko ito na tila ba isang nakakamanghang bagay. Napakagwapo ni Ian sa cover. He was smiling on the camera; a very captivating smile. I sighed dreamily.

Binuksan ko ang magazine sa pahina ng article at nagsimulang magbasa. Title pa lamang ay gusto ko na siya kaagad. The Foodie Billionaire Bachelor. Oh, how I love to cook anything for him!

Impit na tili ang pinakawalan ko ng mabasa kong gusto jiya sa babae ay magaling magluto. Gosh! Just, oh my gosh! Ito na talaga! Nararamdaman ko na na kami ang nakatadhana para sa isa't isa!

Nagpagulong-gulong ako sa ibabaw ng kama ng matapos basahin ang article. Nakapatong pa sa aking dibdib ang magazine. I stared on my ceiling as I imagine Ian and I--me cooking and after we were eating happily.

God! I love whoever thought of this feature article! I love Forever Beauty forever! And I love Cexchia! Pinapatawad ko na siya sa lahat ng kasamaang nagawa niya sa akin. Ian's article is enough.

I got my phone and dialled Cexchia's number. I want to thank her for this one!

After five rings, finally she picked up. "Cexchia! I--"

"Who's this?" a deep baritone voice irked. Halatang nagising ito sa ingay ng phone.

Natigilan naman ako. I even checked the caller ID to make sure if it is really Cexchia I am calling and not someone.

And it is. Cexchia Pangit.

Ibinalik ko muli sa aking tenga ang cellphone. "Who is this? Why is my friend's phone with you? What did you do to her?! Oh my go--"

"Hey, lady! Stop shouting, you're hurting my ears! Who are you and why are you calling my fiancee in this ungodly hour?" he said in a hushed but irritated voice.

"This is Schulaika, Cexchia's friend. And who are--Dominic, is this you?" namamanghang tanong ko ng magsink in sa akin ang kaniyang sinabi.

"Schulaika. I'm sorry I was rude. Yeah, it's me."

"W-why... why is her phone with you? A-are... Oh my gosh! Are you together now?! What are you doing--"

"Schulaika, you are overreacting again. We are not doing anything indicent, okay? We are sleeping, you know, because it is ten thirty in the evening."

"B-but... you are sleeping inside a room and in one bed together? As in, magkatabi?" paniniguro ko pa.

I heard him sighed on the other line in exasperation. "Yes, we are. And it is just this night. What do will you tell her? I'll just rely. She's sleeping I don't want to disturb her."

"Ahm... Bukas na lang. Sige, bye. Sorry sa istorbo. Tulog ka na ulit. Ubos na ang english ko saiyo." An then I hanged up.

Oh, goodness! They are sleeping together! As in together! Not the together which means doing it but... Okay, maybe I am overreacting. Wala naman sigurong masama roon, di ba?

Like what Dominic said, Cexchia's her fiance and eventually they will be getting married and--

Wait! Did I just said... Oh my gosh.

Cexchia's engaged to Dominic? Already? That fast?

Unedited.