TBBS2: The Restaurateur's Billionaire Bachelor (COMPLETED)✔

CHAPTER 5

Nahihilo pa ako sa pagcarnival namin kagabi ng mga kaibigan ko. Siyet! Hindi na ulit ako magra-Round Up! Hahaha Nagsisi daw. Pero kahit hilong-hilo pa ako, tinapos ko ito para sainyo because I promised. :)

Nape-pressure ako sa kwentong ito sa totoo lang. Kasi grabe ang suporta at feedback niyo sa TBBS1 tapos itong TBBS2 ay dapat kasingganda rin ng nauna. Huhuhu Hindi ko na alam. Wala na naman pati akong matinong plot nito.

Anyways, enjoy reading!

Unedited. 
*****

"H-hi..." I said breathless, unable to tear my gaze off his mesmerizing beautiful eyes. I was even unblinking as I continue staring at him.

"Pleased to meet you, Chef Schulaika." he said, his smile didn't falter as his grip tightened a liitle more.

"P-pleased to meet you, too, M-Mr. Montero." Binawi ko na ang kamay ko mula sa kaniyang pagkakahawak dahil sa kakaibang pakiramdam na hatid nito sa akin. I put my hand behind my back. "W-what can I do for you, Mr. Montero?"

"And I wanted to meet the chef behind the superb dish served to us. At Gusto kong magpasalamat sa napakasarap na niluto mo." he answered. Ipinalibot pa nito ang paningin sa kabuuan ng aking kusina.

Hindi ko mapigilang kabahan sa pag-uusisa niya. Hindi ko maintindihan kung bakit kinakabahan akong baka hindi niya magustuhan ang interior ng kusina ko. I bit my lip in anticipation.

"Nice kitchen." he commented after a while. And I felt relieved. Tumuon muli sa akin ang kaniyang mga mata. "I presume ikaw ang nagma-may-ari ng restaurant. Kapangalan mo, eh." He even chuckled at what he said.

Hindi ko naman napigilang mapangiti sa kaniyang sinabi. Kung iba siguro ang nagsabi ay mababra ko dahil obvious namang ako talaga ang may-ari ng Schulaika's kasi pangalan ko na ang ginamit ko, di ba? But with him, I don't know. Kahit siguro magmukha siyang tanga o maging corny man ang joke niya, okay lang sa akin at tatawanan ko pa.

What am I even saying?

"Ako nga." nasabi ko na lang.

"Well, I have to get going dahil naghihintay sa akin sa labas ang mga investors ko. Again, I love your cooking. It is the best!" nakangiti nitong puri habang naka-thumbs up pa.

Naramdaman ko ang pag-iinit ng mga pisngi ko sa papuri niya. I even bit my lip to suppress the smile that was threatening to show. Bumaba ang kaniyang tingin sa aking mga labi kasabay ng pagkawala ng kaniyang magandang ngiti; his eyes darkened.

Nahigit ko ang aking hininga ng iangat niya ang kaniyang kamay at pakawalan ang aking pang-ibabang labi mula sa aking pagkakakagat. Iniangat niya ang kaniyang paningin sa aking mga mata at nakita ko ang kakaibang emosyon doon. An emotion that I even do not know but still sent shivers run down my spine.

Ibinaba niyang muli ang pansin sa aking mga labi. He caressed my bottom lip with his thumb causing my breath to hitch. He lifted his gaze to me again and his eyes visibly darkened. I unconsciously licked my lip at hindi sinasadyang nadaanan ng dila ko ang daliri niyang humahaplos rito.

"Fuck!" I heard him cursed to himself as he withdrew his thumb. Pumikit pa siya ng mariin na parang pinapakalma ang sarili. Tumuon muli sa akin ang kaniyang paningin at napakagat na naman akong muli sa aking pang-ibabang labi sa intensidad ng kaniyang tingin. "Fuck it! Fuck!" I heard him cursed again. "I... I have to go now before I..." 

Mabilis siyang lumabas ng kusina leaving me dumbfounded. What the hell happened to him?