Chapter 4
[Aya’s POV]
Two months have been passed and until now, my father is still not awake. I’m starting to worry about him. There’s a lot of negatives what ifs in my mind that makes me suffer everyday. What if he’s not going to wake up? I shook my head ‘cause I think I’m going to cry again.
I sighed as I closed my eyes. Stop thinking in that way Aya. Besides, it’s not going to happen. Yeah right. It won’t. I can’t imagine myself if it happens.
By the way, unang araw ko ngayon sa bago kong paaralan na nagngangalang Prince University. I do not know why it is called Prince University. Is it because if you’ll study there, you will find your Prince? Haha. Funny right?
I look myself at the mirror. My new uniform suit me well. I do not know how to describe it because it’s really fabulous.
I’m a little bit nervous but, “I can do this.” I took a deep breathe first bago lumabas ng bahay.
Mayamaya ay nakarating na ako sa school ko. “Wow.” Bigla nalang lumabas 'yun sa bibig ko. Hindi ko alam pero parang kuminang ang mga mata ko dahil sa ganda ng paaralang ito. It looks like a palace. Ang laki.
Nakakahiya talagang pumasok kasi halos lahat ng mga studyante ay hinahatid ng mga magagarang sasakyan. Samantalang ako nagco-comute lang.
But wait, bakit naman ako mahihiya? Oo nga. Maganda naman ako kaya dapat hindi ako mahiya.
Pumasok na ako sa loob at mas lalo akong namangha. Kung ga’no kaganda ‘yung exterior ng school ay siya rin pala ang ikinaganda ng interior.
I looked around and everybody is busy doing something. Sa isang tingin mo palang sa kanila ay masasabi mo na talagang mayayaman sila. Base on their appearance, you will immediately conclude that they came from a wealthy family.
Kailangan ko pa palang hanapin ‘yung magiging classroom ko. Nalimutan ko tuloy dahil sa pagmamasid ko sa mga studyante rito.
Room D-1? Saan ba ‘to matatagpuan? Hays, nagsimula nang lumapit ang problema sa ’kin. Ilang minuto na akong naglibot kaso hindi ko pa rin nakikita ‘yung classroom na hinahanap ko.
Magtanong kaya ako? Psh. At sino naman ‘yung tatanungin ko? Wala naman akong kakilala rito, e. Bakit ba kasi ang daming building dito? Kainis.
Nakakapagod naman. Nandito na ako ngayon sa second floor ng hindi ko alam na building. Pagod na ako. Nang tingnan ko ‘yung isang pinto, may nakasulat doong B-1. Teka, baka nasa 4th floor ‘yung D-1. Tama nga ‘yun.
Agad akong tumakbo papunta roon at tama nga ako. Yehey! Nakita rin kita sa wakas. Huminga muna ako nang malalim habang nakahawak sa strap ng bag ko.
Pagpasok ko palang ay nasa akin na kaagad ang attention nila. Tsk! Mukha ba akong Artista para titigan nila? Kung sa bagay, maganda naman talaga ako. Hahaha.
Hindi ko nalang sila pinansin dahil alam kong nababaguhan lang sila sa ’kin. Tumingin ako sa paligid para humanap ng mauupuan. Saan kaya ako uupo?
May nakita akong babae sa likuran na naka-smile sa ’kin. Mukha siyang mabait kaya pinuntahan ko siya. “Hi! Can I sit beside you?"
