Chapter 37
[Harry’s POV]
I got surprise when I saw Aya’s father.
Hindi man lang niya sinabi sa’kin na gising na pala ang ama niya.
“Kumain na tayo!” Aya said so I sat down. Ganoon din sina Nathan at Ian.
“So, Harry.” Her father called me. “Ano ba si Aya sa buhay mo?”
“Pa!”
“She is my girlfriend.”
“Talaga? Bagay kayo!” Lora said. The one who spoke in alien I mean Bisaya.
“Harry when do we go back in Manila?” Ian asked.
“Later!”
[Aya’s POV]
Naku mamaya na sila babalik. Hindi sa hindi ko gustong umalis sila pero baka isama nila ako. Malaking problema ‘yun.
Sinabi na sa akin ng daddy niya na ‘wag ng bumalik.
“Ehem!” Harry cleared his throat at tumingin sa papa ko. “Excuse me, sir. Can I bring Aya in Manila?” Tanong niya. Ano bang kalukuhan ng lalaking ‘to?
“Harry?” Tumingin siya sa’kin. “Alam mo naman na hindi ako pwedeng bumalik dun di ba? At nandito ang papa ko. Hindi ko siya pwedeng ewan dito!”
“Who told you that we’re going to leave your father here?”
“kahit na! Hindi pa din ako pwedeng bumalik dun!”
“Kumain na muna kayo! Mamaya na natin ‘yun pag-usapan.” Sabi ni papa at nakinig naman kami.
Pagkatapos naming kumain ay niligpit ko na ang pinagkainan namin at tinulungan naman ako ni Lora.
‘Yung apat na lalaki nandun sa sala nag-uusap.
“Aya totoo ba na babalik ka na sa Manila?” Tanong sa’kin ni Lora.
“Naguguluhan ako eh.”
“Sumama ka nalang! Mukhang hindi talaga kaya ng jowa mo na magkahiwalay kayo! Yieh!” Natawa nalang ako.
“Alam mo Lora, hindi ako pwedeng bumalik dun.”
“Bakit?”
“Basta! Mahabang kwento.”
Alam ko naman na hindi niya ako maiintindihan eh.
[Harry’s POV]
Nandito kami ngayon sa sala, nag-uusap.
“Sa sinabi mo kanina na gusto mong isama si Aya sa Manila?” Tahimik lang kami ng mga kaibigan ko. “Hindi ako papayag.”
“But...”
“Hindi ko gustong nasasaktan ‘yung anak ko dahil sayo.”
