Chapter 33
[Aya’s POV]
Lumipas ulit ang dalawang linggo pero hindi na kasing bigat ng dati ang nararamdaman ko ngayon.
Hindi naging madali ang pag-recover ni papa kasi ilang buwan din siyang tulog. Kinailangan niyang bawiin ang lakas na nawala sa kanya.
Talking about my father, excited na ulit akong dalawin siya ngayon.
Unti-unting nawala ang ngiti ko sa labi nang maalala ko na naman siya. Hindi ko pa rin maiwasang hindi makaramdam ng kalungkutan at masaktan. Bakit ang hirap niyang kalimutan? Hindi naman ganoon katagal ang pinagsamahan namin ha.
Nandito naman si papa. Happy na ako dun.
Lumabas na ako ng bahay. Nakasalubong ko naman si Lora, ang best friend ko dito sa GC. Siya din ang pinaka-close ko sa pinapasukan ko ngayong school. Thankful talaga ako sa kanya kasi hindi ako nakaramdam na nag-iisa lamang ako kasi andiyan siya palagi.
“Aya asa ka padulong?” (Aya, saan ka pupunta?)
“Sa hospital ulit.”
“Uban ko.” (Sama ako.)
“Sige, tara!”
Pagdating namin ng Hospital ay dumeritsiyo kaagad kami sa kwarto ni papa. Nadatnan ko naman iyong doctor na gumagamot sa kanya.
“Good morning po, doc.” Bati ko.
“Good morning. Tomorrow pwede ng umuwi ang papa mo.”
“Talaga po?" Halos mapasigaw ako.
“Yeah, sige aalis na ako.”
“Sige po. Thank you po, doc.”
“narinig mo ‘yun pa? Talaga po?" Halos mapasigaw ako.
“Yeah, sige aalis na ako.”
“Sige po. Thank you po, doc.”
Nang makaalis na ‘yung doctor ay nilapitan ko kaagad si papa na nakangiti sa akin ngayon.
“Narinig mo ‘yun pa? Makakauwi ka na bukas.” Sabi ko at niyakap siya.
“Napaka-excited mo ha.”
Nilingon ko si Lora na nakangiting nakatingin sa amin.
“Syempre naman.”
[Harry’s POV]
“Dude, sabi ni Angel mag-practice daw tayo sa role play natin.”
“Tell her I’m busy.”
“Hoy, Harry! Kailangan nating mag-practice kasi malapit ng e-present ‘to.”
Sinamaan ko ng tingin si Nathan.
