A/N: Since marami na ang nagbago, naiba na din ang bawat nilalaman ng chapter. So... so... so small update.
Chapter 17
[Aya’s POV]
“Where did you go yesterday?”
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko para tumigil na sa kakatanong ang Harry na ‘to. Kanina pa siya tanong ng tanong sa’kin e, kung saan daw ako pumunta kahapon at kung bakit daw hindi ako pumasok.
Gusto ko siyang sumbatan at sigawan kasi siya ito ang dahilan kung bakit may mga bagay ang ginagawa ko ngayon na hindi ko ginagawa dati. Pero... naisip ko na baka mas lalo niya lang akong pagtripan kapag malalaman niyang maraming nananakit sa’kin dahil sa kanya.
“Stop asking me, Harry. Just teach me.” Pumunta ako dito para mag-practice, hindi para makipag-usap sa kanya.
“I don’t want to. Not unless you’ll answer my question.” Kalma, Aya. Wag kang sumabog sa galit.
Nagbuga ako ng hangin habang nakapamewang sa harap niya. “Okay! Wag mo akong turuan. Nandiyan naman ang mga kaibigan ko e.” Tinalikuran ko na siya pero bago pa ako makahakbang ay pinigilan niya na ako.
“Stop.”
Nilingon ko siya at bigla naman akong kinabahan ng dahan-dahan na siyang lumalapit sa’kin. Iyon bang slow motion na para kang nagpe-perform ng drama.
Napasinghap ako nang hapitin niya ako sa bewang. “T-Teka...” Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang paningin ko para maiwasan ang makipag-contact sa mga mata niya.
Mabuti nalang at medyo malayo sa’min ang mga kaibigan ko dahil kung hindi, inaasar na nila ako ngayon.
“Slowly caress my face with an emotion.”
Doon ko na siya tinulak para mabitawan ako. “W-Wag mo akong pinagloloko.” Inis kong sambit at muli siyang tinalikuran.
Agad naman akong napahiyaw nang may biglang humawak sa sugatan kong braso. “Ah!” He let my hand go at ang kaliwang kamay ko kaagad ang pumalit sa paghawak dun.
“Are you okay? What happened?”
Umiling ako. Shit! Ang sakit! “I need to go.” Tapos nagmadali na akong lumabas dun... na umiiyak.
[Harry’s POV]
I can’t forget her reaction yesterday. I was just holding her arm but why do she suddenly yelled that as if someone punch her?
“You’re making me worried, Aya.” I whisper.
She make me worried and it’s irritating me. I don’t feel this way before. For me, worrying is burdened.
I’m not in myself as I went down. All I ever think is her. Come on, Harry! Stop thinking about her.
“You often leave here.” I stop from walking but I don’t take a glance to the person who talk.
“I won’t let the day passed without seeing my woman.” I said as I look my father sitting while reading and drinking tea. He’s so relaxed and I want to ruin it. Wrecking his day makes me happy.
He put what he read down and I secretly smirk when madness plastered on his face. “Hanggang kailan ka magkakaganyan? Ha?”
“Until you die.”
“Shut up!” He stood up. “You can’t just date any woman, Harry.”
“And who are you to say that?”
“I’m your father...”
“In your dreams. Stop acting like a father who knows what’s the best for his son ‘cause you don’t... and you will never be.”
[Aya’s POV]
Nakayuko akong nakaupo sa isa sa mga bench dito sa labas ng gym. Pinalilibutan ako ng mga kaibigan ko at promise, ang sasama ng mga tingin nila. Para bang ang laki ng kasalanan ko.
“Sabihin mo sa’min, Aya, kung ba’t bigla ka nalang umalis kahapon.”
“My gosh! Bukas na natin ‘to epe-perform.”
“Ikaw nalang ang hindi pa nakakaalam ng mga steppings.”
Nagbuntong-hininga ako saka nag-angat ng tingin. Si Angel na nakakunot ang noo, si Jenny at Vanessa na sobrang nag-aalala sa’kin kung napano ako kahapon, si Jamaica na walang paking nakatingin sa akin at si Kyla na busy sa pagce-cellphone. Atleast hindi talaga sila lahat galit sa’kin. Haha!
“Sorry naman. Promise! Hindi na talaga ako aalis ng pabigla-bigla.” I raise my right hand para maniwala sila.
“Siguraduhin mo lang ha?”
Nakangiti lang akong tumango kay Angel.
“Si Harry oh.”
Agad akong tumingin sa tinurong direksiyon ni Kyla at nakita ko naman si Harry na wala sa sariling naglalakad.
May problema kaya ang lalaking ‘to? Tss! Mayaman siya at mukhang nasa kanya na ang lahat kaya bakit naman siya magkakaroon ng problema?
Diretsiyo siyang nakatingin sa dinadaanan niya at hindi man lang kami binabalingan ng tingin. Para bang hangin lang kami sa harapan niya.
Mas lalo lang akong nagtaka nang lagpasan niya kami at pumasok sa gym. Ang lamig niya.
“Anong nangyari dun?” Nagtatakang tanong ni Vanessa.
“Nag-away ba kayo, Aya?” Agad akong umiling nang magtanong si Jenny.
Ang alam ko, hindi ako sumasagot sa mga tanong niya kahapon ta’s nag-walk out ako... nang hawakan niya ako sa braso.
Ang weird talaga ng Harry na ‘yun.
Well, I should be happy kasi mukhang wala siya sa mood na asarin ako ngayon sa pamamagitan ng pagtatanong.
“Tara na sa loob. Kay Nathan ka nalang magpaturo Aya since wala sa mood ang boyfriend mo.”
“Shut up! Hindi ko siya boyfriend. ”
“Hahahahaha!”
Nakakainis talaga sila.
