Chapter 5
[Aya’s POV]
Pangalawang araw ko na ngayon sa Prince University at kailangan kong pumasok ng maaga para di ako makita ng mga studyante dito na nagco-comute lang. Ayoko kasing sabihin nila na may isang mahirap na babae na nag-aaral sa isang sikat na paaralan.
At ‘yung nangyari kahapon, kinalimutan ko na ‘yun. Basta wag lang nila akong pagtripan ulit dahil kung hindi, hindi lang bugbog ang matatamo nila.
Nakarating ako ng maaga sa school kaya wala pang tao dito. Habang naghihintay sa ibang studyante na darating ay naglibot muna ako.
Grabe. Nakakapagod talaga maglibot sa paaralang ‘to dahil sa sobrang laki. Halos isang oras akong naglibot kaya masakit na ‘tong mga paa ko. Alangan naman ‘yung kamay ko ang sumakit e ‘yung paa ko ang naglalakad.
Pero sulit naman dahil maraming magagandang tanawin dito lalo na dito sa rooftop.
Kinuha ko ‘yung cellphone sa bag tapos nagpamusic ng O Pag-ibig ni Bailey May at Ylona Garcia.
“Bakit ganito? Ang nadarama...” Sinasabayan ko ‘yung kanta habang kumukuha ng picture sa mga magagandang view. “Ang araw ko ay...” Nakatingin lang ako sa cellphone at dahan-dahan ko itong inikot upang makahanap pa ng mas magandang view. “Dahil sa iyo, puso ko’y sumasayaw...” Napatigil ako sa pagkanta at nanlalaki ‘yung mga mata kong nakatingin sa camera. What the hell? Si Harry Potter ba ‘to? Anong ginagawa niya sa cellphone ko? Bakit bigla nalang lumitaw ‘yung gwapo niyang mukha sa camera?
Dahan-dahan kong tiningnan ‘yung view na kinukuhaan ko and I’ve found out that Harry was there. His both hands were on his pocket and he was looking at me with his beautiful eyes. What? What did I say? Beautiful eyes? You are insane Aya. Bakit ba kasi ayaw matanggal ‘yung tingin ko sa kanya?
“What are you doing here?” Pagkatapos niyang itanong ‘yun ay ibinaba ko na ‘yung cellphone ko. Kanina pa kasi ‘yun nakatutok sa kanya e.
“Hindi ba obvious? Kumukuha ng picture.”
“But you are trespassing.” Natawa ako sa sinabi niya. Trespassing?
“Are you kidding me? Lahat, pwedeng pumunta dito.”
“Is that what you think?”
“Oo.”
“Then you got it wrong. No one will ever went here except if I give them my permission.” Kumunot ‘yung noo ko. I forgot that he is the child of owner in this school so he’s free to do anything he want. “Do you know that all those people who went here was going to die?” Kinabahan ako sa sinabi niya. Tumingin ako sa ibaba at Diyos ko Lord, ang taas. Siguradong mamamatay talaga ang mahuhulog diyan.
Timingin ulit ako sa kanya. “So your going to kill me?”
“No.” Tinuro niya ‘yung likuran ko. “The ghost at your back will do that.”
