Hopeloos Verliefd

03

Yassine

"Ja, hier!" Roep ik over het veld naar Youssef. Hij kijkt mijn kant op en schiet daarna de bal naar mij. Snel neem ik de bal aan en ren ermee naar voren.

"Yassine, kaats!" Hoor ik Hakim roepen. Ik kijk zijn kant op en zie dat ie helemaal vrij staat. Perfect. Ik dribbel meer naar voren en schiet hem naar Hakim die hem terugkaatst naar mij waarna ik naar voren ren en de bal in het doel schiet.

Drie fucking één! Als de scheids fluit, ren ik richting Hakim en omhels hem. Ons team komt naar ons toegerent en we beginnen te juichen. "Lekker boys!" Roep ik als we weer terug naar onze eigen helft rennen.

Na nog 2 doelpunten is de wedstrijd afgelopen. "5-1 gewonnen broer!" Roept Youssef lachend als we richting de tegenpartij lopen om ze een hand te geven. "Of niet" Grijns ik en begin de tegenpartij allemaal een hand te geven. "Goed gespeeld." "Goed gedaan man." "Lekker bezig topper" Hoor ik ze allemaal zeggen en ik bedank ze. Dit is het mooie aan het eind van een wedstrijd.

Samen met Youssef en Murat loop ik richting de uitgang van onze voetbalclub. "Kapsalon doen?" Vraagt Yous en ik knik, maar Murat reageert niet. Hij is te druk bezig met zijn telefoon.

"Ey loverboy," Roep ik en Murat kijkt gelijk op. "Wat lan? Zie je niet dat ik druk bezig ben?" Vraagt hij geirriteerd. "Abi, we weten dat je druk bezig bent met je vrouw maar we vroegen je wat." Zeg ik en open de achterbak van mijn auto. Mijn mooie zwarte BMW M5, waar ik kapot lang voor heb gespaard. "Ja, kapsalon is goed abi"

We gooien alledrie onze tassen erin en stappen in de auto. "Maar faka met jullie dan? Wanneer gaan jullie hand vragen?" Vraagt Murat en ik rol mijn ogen. "Nog geen behoefte." Zeg ik en start mijn auto. "Geen behoefte? Jullie zijn 22 broer. Man up, grow some balls." Lacht Murat en Youssef en ik halen alleen onze schouders op.

"Maar Yassine, wat is er gebeurd met die ene chick van jou dan? Je vond d'r toch leuk of?" Begint Murat en ik zucht. "Ik heb nooit gezegd dat ik d'r leuk vond abi, me zus maakte dat er gelijk van. Ik vond d'r alleen mooi. That's it. En het is echt al een jaar geleden." Vertel ik, maar Youssef en Murat lijken niet overtuigt. "Daarom stalk je d'r Facebook nog steeds 24/7." Lacht Youssef en ik sla met mijn vuist op zijn been. "Hou je bek a ezel. Laten we niet over jou beginnen," Zeg ik geirriteerd. "Over mij is er niks te praten hoor. Ik ben lady-free." Knipoogt hij en op dit moment ben ik een beetje jaloers op hem.

Hij is heel erg gefocust op voetbal en wilt op dit moment nog niks te maken hebben met vrouwen. Wat ik ook wel snap, hij is nog maar net 20, terwijl Murat en ik al bijna 23 zijn.

Ooit was ik ook zo, maar toen ontmoette ik Dounia. Ik ga niet liegen, ik beken dat ik haar niet uit mijn hoofd kan krijgen. Haar mooie groene ogen, haar mooie volle lippen, haar mooie lange gekrulde zwarte haren. Sinds die dag dat ik haar in het ziekenhuis zag, was ze nóg vaker in mijn hoofd.

Ik wil haar, maar ik ben er nog niet klaar voor. Ik wil eerst alles straight hebben. Ik wil eerst mijn debuut maken bij een bekende voetbalclub, mijn school afmaken, een vast inkomen hebben, genoeg geld hebben. Gewoon alles op een rijtje voordat ik ga trouwen.

Als we zijn aangekomen bij een dönerzaak, bestellen we ons eten en nemen plaats aan een tafel. Murat en Youssef beginnen wat te praten terwijl ik wat naar buiten staar.

En opeens zie ik haar lopen.

Dounia.

Haar lange zwarte krullen bouncen met d'r mee als ze loopt op haar zwarte Adidas schoenen. Haar lange benen bewegen snel in haar zwarte Nike Tech en ze is haastig aan het typen op haar mobiel. Ze kijkt mijn kant op maar ziet mij niet zitten. Gelukkig maar.

Als we ons eten hebben gekregen blijft Dounia nog steeds in me hoofd rondspoken.

Dounia, wat doe je toch met me?