Hopeloos Verliefd

46

"Eindelijk alleen." Grijnst Yassine en slaat een arm om Dounia heen. Dounia glimlacht en leunt tegen Yassine aan, maar haar gedachtes zijn nog steeds bij Amir. Amir is nu bij haar ouders voor een nachtje en ze hoopt zo erg dat het goed gaat met hem. Dat er niks mis is. Ze twijfelde zo erg om hem achter te laten. Niet dat ze haar ouders niet vertrouwd, maar het blijft alsnog haar kindje. Ze vraagt zich steeds af of het wel goed gaat met hem nu ze niet bij hem is.

"Dounia relax een beetje schat. We hebben Amir letterlijk nog geen eens is 10 minuten geleden afgezet. Het is maar voor een nacht." Knipoogt hij en drukt een kus op haar mond. "Ik maak me gewoon zorgen om hem. Dit is onze eerste nacht zonder hem he?" Yassine knikt. "Klopt. Maar des te sneller we onze avond beginnen, des te sneller we hem morgen kunnen ophalen." Dounia rolt met haar ogen.

"Kom. We gaan." Zegt Yassine en staat op. Hij trekt Dounia ook van de bank af en trekt haar mee naar de hal. "Kleed je aan." Zegt hij en trekt ook zijn schoenen en jas aan.
"Naar waar gaan we?" Vraagt ze en pakt haar tas van tafel. "Iets wat we al heel lang niet hebben gedaan." Knipoogt hij.

"Yass, dit is gewoon de stad?" Zegt ze vragend. Yassine knikt en pakt haar hand vast. "Klopt. Maar hoe hebben wij ookal weer elkaar ontmoet?" Dounia glimlacht en haar wangen worden rood. "Jaaaaaa, en dan moet je wel blozen he?" Ze rolt met haar ogen en lacht. "Het verbaasd me dat je het nog weet eigenlijk." Yassine kijkt verontwaardigd. "Wat? Zeg me nou niet dat je niet vergeetachtig bent." Yassine kijkt nog steeds zo naar Dounia. "Ik ben totaal niet vergeetachtig." Dounia trekt een wenkbrauw omhoog. "Oh nee? Wat hebben we vanochtend gegeten?" Yassine is stil en Dounia weet meteen haar antwoord. "Ja, maar dat is normaal! Heel veel mensen weten dat niet meer!" Verdedigt Yassine nog zichzelf maar Dounia schudt haar hoofd en begint alvast te lopen.

"Weetje nog, hierzo bij de mac?" Yassine slaat zijn arm om Dounia heen en zet zijn mond bij haar oor. "We hadden allebei hetzelfde aan. Ik voelde meteen die elektriciteit. Jij niet?" Dounia wordt rood. "Ik wist meteen dat het ging klikken." Grijnst Yassine. "Maar jij speelde ze3ma nog beetje hc toch. Met je; eerst handvragen, ik wil me school afmaken dit dat bla bla." Dounia geeft hem een duw en Yassine lacht.

"Uiteindelijk heb je wel naar me geluisterd." Yassine knikt. "Maar zo hoort het ook toch?" Dounia knikt. "Zekers." Dounia wilt nog wat zeggen, maar wordt onderbroken door een groepje jongeren. "Yassine! Mogen we een foto met je? Wollah je bent echt beste speler bij Feyenoord! Je moet echt naar een grote club gaan broer! Ga je spelen bij Marokko?" Hoor je allemaal jongeren zeggen.

Yassine glimlacht en groet ze één voor één. "Shoukran boys. In Shaa Allah ga ik naar een grotere club. En ik hoop wel dat ik naar Marokko mag gaan. Maar alleen Allah weet het, maar In Shaa Allah." De jongens joelen en zeggen allemaal In Shaa Allah.
"Gaan we piccatje maken boys?" De jongens knikken en Dounia pakt de telefoon van een jongen en maakt een groepsfoto. "Fijne avond nog boys!" Zegt Yassine en steekt zijn duim op. "Jullie ook!" Zeggen ze terug en lopen weg.

"Gek hoor." Grijnst Dounia en Yassine lacht. "Hoe voelt het nou om getrouwd te zijn met een BN'er?" Dounia kijkt hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. "BN'er? Ik zie hier geen BN'er hoor." Zegt Dounia flauw en loopt wat sneller. "Tazzzz, zomaar moet je me zo doen." Mompelt Yassine en Dounia lacht. Yassine pakt haar bij dr pols vast en trekt haar naar zich toe. "Je doet laatste tijd wel beetje stoer he?" Dounia kijkt Yassine met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Misschien moet ik daar is wat aan doen of niet?" Grijnst Yassine en knipoogt terwijl die snel een kus in haar nek drukt. "Doe normaal!" Yassine lacht en ziet dat ze moet blozen. "Maak je niet druk habiba, komt goed vanavond." Dounia kijkt hem met een ongeloofelijke blik aan. "Hou je mond alsjeblieft." Yassine lacht en slaat zijn arm om haar schouders heen. Hij drukt een kus op haar hoofd en zo lopen ze de stad in.

"Nee Salim! Ik heb zovaak tegen hun gezegd dat ik geen deal met hun wil sluiten!" Zegt Yassine geirriteerd terwijl die de voordeur opent. Yassine schopt zijn schoenen uit en loopt meteen naar het balkon. Dounia rolt met haar ogen en zet zijn schoenen in de schoenenkast. "Zeg maar tegen hun dat ze die deal in hun reet kunnen stoppen!" Roept Yassine en Dounia schudt haar hoofd. "Altijd moet hij gelijk agressief reageren." Mompelt ze en loopt ook naar de woonkamer. "Salim zeg mij alsjeblieft wat ik met hun moet doen man. Ik heb niks nodig van hun. Wat gaan hun voor ons doen dan? Niks! En dan willen ze zo ons geld gaan opeten, donder op vriend." Dounia loopt naar de keuken terwijl Yassine zijn adidas slippers aandoet en naar het balkon loopt.

Dounia pakt haar telefoon en facetimed haar moeder terwijl ze Turkse thee zet. "Alo!" Hoort ze haar moeder roepen door de telefoon. "Mama? Wat doen jullie?" Haar moeder laat Amir zien. "Habibiiiiiiiii! Off off, ik mis je zo erg schatje." Amir lacht en Dounia ook. "Wat doen jullie?" Vraagt Dounia en schenkt een glas met Ice Tea green in. "Niks tv kijken. Je vader is even naar je oom gegaan en je broer is weg." Dounia knikt. "Wat doen jullie?" Vraagt haar moeder en Dounia kijkt naar Yassine die nog steeds aan de telefoon is. "Niks, we komen met van de stad. Yassine is aan het bellen over zijn bedrijf en ik heb even thee gemaakt." Haar moeder knikt. "Saffe, hoelaat zullen we komen morgen?" "Kom maar wanneer jullie klaar zijn, maakt niet uit." Haar moeder knikt. Ze praten nog wat en hangen dan op.

Dounia laat een zucht en begint de keuken een beetje op te ruimen terwijl ze op de thee wacht. "Saffe is goed Salim. Oké ciao." Yassine hangt op en gooit zijn telefoon op de bank. Hij laat een zucht en loopt naar de keuken. Hij slaat zijn armen om Dounia heen en drukt een kus in haar nek. "Heb je weeral gerookt?" Vraagt Dounia opeens terwijl ze doorgaat met wat ze aan het doen was. Yassine laat een zucht. "Weeral? Doun, ik heb al heel lang niet meer gerookt." Dounia kijkt hem ongelovig aan. "Wat dacht je van 2 weken geleden met Anass nog?" Yassine laat een zucht. "Saffe je hebt gelijk. Maar ik heb echt veel stress." Dounia knikt. "Ik ook." Yassine rolt met zijn ogen.

"Dounia." Zegt hij waarschuwend. "Wat?" Zegt ze terug zonder hem aan te kijken. Yassine slaat zijn armen om haar middel en legt zijn kin op haar schouder. Hij zet het fornuis uit en schuift de dingen waar Dounia mee bezig was weg. Hij glijd met zijn handen naar haar heupen en draait haar om. Hij glijd weer met zijn handen naar haar rug en van haar rug naar haar haren. Dounia kijkt niet naar hem maar blijft voor haar uit staren. Yassine wikkelt zijn hand om haar paardenstaart en trekt er zachtjes aan zodat ze hem aan gaat kijken.

"Gaan we nu zo doen?" Dounia kijkt hem aan en rolt haar ogen. "Yassine ik heb geen zin hier in." Zegt ze, maar stiekem vindt ze het wel leuk. "Nee?" Dounia schudt haar hoofd. Yassine knikt en laat haar los. "Saffe." Dounia wilt weglopen, maar Yassine trekt haar terug bij dr arm en drukt zijn lippen op de hare. Hij trekt weer terug en grijnst wanneer ze helemaal rood is. "Voortaan niet meer zo doen saffe?" Dounia knikt. Ze laten elkaar los, maar Dounia pakt zijn hand en trekt hem mee. Yassine stopt met lopen en kijkt haar verbaasd aan. "Wat ga je doen?" Vraagt hij en Dounia glimlacht en haalt haar haar uit de paardenstaart. Ze knipoogt en maakt de eerste paar knoopjes van zijn overhemd open.

"Kom je of niet?"