Hopeloos Verliefd

32

5 maanden later

"Dounia! Waar ligt mijn Armani broek?" Roept Yassine gefrustreerd als die de voordeur hoort opengaan. Eindelijk ze is er, denkt hij. "Op de strijktafel hoezo?" (Weet ik veel hoe dat in nederlands heet lol) Dounia komt hun kamer binnengelopen en haar ogen worden groot als ze de troep ziet. "Yassine! Wat heb je gedaan? Denk maar niet dat ik dat ga opruimen!" Yassine wuift haar weg en begint zich om te kleden.

"Naar waar ga je?" Vraagt Dounia terwijl ze zich ook omkleed naar een legging en een trui van haar man. "Ja dat etentje, dat eigenlijk morgen was, maar die fuckers moeten altijd alles gaan verpesten verdomme. Ik zou vandaag met Murat naar Shisha lounge gaan, maarja erna kan ik ook gaan." Dounia rolt haar ogen en begint hun kamer op te ruimen. "Ben je weer laat thuis?" Hij knikt.

"Je gaat wel vaak weg of naar lounge laatste tijd. En beetje laat thuis, vind je niet?" Merkt Dounia op en loopt langs Yassine heen om zijn kleren terug in de kast te stoppen. Yassine schrikt een beetje van dat ze het merkt, maar hij herpakt zich zelf snel. "Ewaja business he." Mompelt hij. Shit! Ze moet er echt niet achterkomen, anders is alles verpest.

"Business? Wat voor business?" Vraagt ze en kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Gewoon, dat snap jij toch niet Dounia." Hij spuit snel wat parfum op en loopt richting de badkamer om zijn haren te doen én om Dounia te ontwijken. Ze mag het echt niet weten wat ik aan het doen ben. "Ja als jij het me niet verteld, logisch dat ik het dan niet snap he?" Zegt ze en loopt weg. "Naar waar ga je?" Roept Yassine. "Voor mezelf eten maken, want mijn geliefde man is er wéér de hele avond niet."

Yassine laat een zucht en loopt de badkamer uit naar de keuken waar zijn vrouw is. Ze staat met haar rug naar hem toe en giet wat in een pan. "Babe..." Mompelt hij en slaat zijn armen om haar heen. Ze probeert hem van haar af te schudden, maar het lukt niet doordat hij zijn grip strakker maakt. "Yassine... Even serieus, laat me met rust." Hij schud zijn hoofd en drukt een kus op haar wang. "Niet boos zijn, ik moet toch geld verdienen? Hoe wil je anders dat ik leuke kadotjes voor je koop?" Ze laat een geirriteerde zucht en met veel moeite is ze eindelijk uit zijn grip.

"Dat boeit mij niet! Al had je geen baan, was het beter! En ik hoef geen kadotjes van jou. Geef me alleen aandacht en je tijd, dat is voor mij genoeg Yassine. Met geld kan je mijn liefde niet kopen Yassine. Al bijna 3 weken eet ik elke avond alleen of bij mij of jouw ouders. Weetje hoe triest dat is, om elke keer alleen te gaan naar jouw ouders? Elke keer vragen ze me waar je bent en waarom je niet kunt komen. En ik reageer dan simpel alleen met; hij is aan het werk. Yassine, ik heb het gehad. Ik wil dat je tenminste met één ding stopt! Je hebt geeneens is tijd meer over voor mij laatstaan je familie! Weetje hoeveel pijn jouw moeder eigenlijk heeft? Ze ziet haar zoon nooit, ookal woont die maar 10 minuten verder. Hoe komt dat? Want meneer Zahir is of nooit thuis of heeft nooit tijd om langs te gaan." Dounia veegt snel haar tranen weg en gaat verder met koken.

En daar staat Yassine dan, met een mond vol tanden. Hij heeft letterlijk niks te zeggen. Hij had het niet eens door. Hij had niet eens door dat hij zijn vrouw zoveel pijn heeft gedaan. Als zijn telefoon gaan, schudt die uit zijn gedachtes en neemt op.
"Hallo?" Mompelt hij. "Ik ben er" Hoort hij zijn collega zeggen, en hangt op. Yassine laat een zucht en wrijft over zijn gezicht. Hij pakt zijn jas van de stoel en trekt die aan. Ook zijn horloge pakt die van de tafel en probeert hem ook om te doen maar het lukt hem niet.

Dounia draait om en loopt richting hem. Ze pakt zijn horloge en doet hem om. Yassine glimlacht en drukt een kus op haar wang. Maar het enige wat ze kan doen is, sip kijken. "Ik ga, niet wacten op mij vanavond. Ik kom laat thuis." Zegt hij en ze knikt. "Weet ik, geen zorgen. Hier. Vergeet je spullen niet." Zegt ze en geeft hem zijn LV tasje met zijn diabetes spullen erin. Voordat hij nog wat kan zeggen loopt ze weg uit de keuken.

Yassine doet snel zijn schoenen aan en doet de deur op slot. Dounia moet wel veilig zijn natuurlijk. Snel loopt hij richting de lift en stapt in. Pff, hij is blij dat Dounia niks anders vermoed, anders was die er geweest. Hij stapt uit de lift en loopt richting de witte BMW.

Hij opent de autodeur en laat een zucht als die eenmaal in de auto zit. Hij kijkt naast zich en ziet ze op haar telefoon aan het typen is.

"Hey" Mompelt hij en doet zijn gordel om. "Hey" Glimlacht ze terug en start de auto.