Hopeloos Verliefd

08

"Dankjewel voor alles Dilara, het was echt gezellig." Zeg ik de volgende dag als we beneden voor mijn broer's auto staan. "Geen probleem schat. Bel me gelijk als je thuis bent, je moet nog een paar dingen vertellen." Knipoogt ze. Ik knik en geef haar nog een kus op d'r wang voordat ik in de auto stap. Soufiane en ik zwaaien en hij toetert nog een keer.

"Was het leuk?" Vraagt Souf, ik knik. "Ja, maar ben wel moe." Mompel ik. Ik ben moe van al het denken. Ik heb heel de nacht gedacht aan wat Yassine mij vertelde. Hij wilt dus echt mijn hand komen vragen, maar pas wanneer die alles op een rijtje heeft.

Waar ik mee zit is, dat hij niet aan mij heeft gevraagd hoe het bij mij is. Of ik wel alles op een rijtje heb, of ik het wel wil.

Tuurlijk denkt ie dat je wilt Dounia, je zegt de hele tijd dat ze je hand maar moeten komen vragen.

Ik zucht en merk al dat we thuis zijn. Ik stap uit de auto en wacht totdat Soufiane de deur open heeft gemaakt. "Wij zijn er!" Roept Soufiane en we doen onze jas en schoenen uit. We lopen de woonkamer binnen en zien onze ouders zitten. "Salam" Ik groet mijn ouders met een knuffel en ga naast mijn vader zitten. "Salam Benti, hoe was het bij Dilara?" Ik glimlach. "Het was leuk, maar ben wel beetje moe. Dus ik denk dat ik eventjes ga slapen en dan wat voor school ga doen. Het is toch nog maar 3 uur." Zeg ik en me ouders knikken.

---

Thoughts, thoughts, thoughts. De afgelopen halfuur heb ik nog geen oog dicht gedaan. Het is nu inmiddels al 11 uur 's avonds. Zuchtend pak ik mijn telefoon en open de app van Yosra.

'Slaap je?'

- 'Nee, ben met Hakim aan het bellen. Hoezo?'

'Zo zo. Zomaar vertel je dat eventjes niet? Maar ik kan niet slapen.'

- 'Ik wou het je vertellen, maar je was bij Dilaar, dus wou niet storen. Maar ik vertel het je sowieso morgen. Maar waarom kan je niet slapen dan?

'Overthinking. Je wilt niet weten wat er is gebeurd Yosra. Billah, ik heb allemaal puisten gekregen van al de stress.'

- 'Wat is er gebeurd? Zeg in een paar woorden.'

'Yassine, dönerzaak, gesprek.'

- 'Iets specefieker mag wel!!'

'Geen zin om te typen, ik vertel morgen. Maar HELP!'

- 'Ik word gek van jou.'

'Hij heeft me verzoek gestuurd op Facebook. Ik ga stuk. 😂😂😭'

- '😂😂 Het is een begin 😉😉'

Ik ga naar Facebook en accepteer zijn verzoek. Niet veel later krijg ik een bericht van hem, via Messenger.

- 'Dounia.'

'Ja?'

- 'Geef je nummer is.'

'? Waarom?'

- 'Zodat ik Sinterklaas kan bellen.'

'Grappig.'

- 'Ga je nog geven of niet? Heb niet alle tijd.'

'Waarom stuur je dan een bericht? Als je geen "tijd" hebt?'

- 'Taz, waarom doe je moeilijk?'

'Ik doe niet moeilijk. Ik ga slapen.'

- 'Taz, zomaar ga je gelijk weg. Oké oké. 😉'

'Ik zei toch, ik ga slapen?'

- 'Jaja, ga maar slapen schat.'

***

"Schat? Is hij serieus?" Dilara en Yosra beginnen te lachen. Ik rol met mijn ogen en pak snel mijn telefoon af. "Weet ik veel. Het zal wel." Yosra en Dilara kijken elkaar aan en rollen mt hun ogen.

"Geef maar toe. Je vond het wel leuk." Knipoogt Yosra en ik zucht geirriteerd. "Wat moet ik er leuk aan vinden? Ya Rabbi, red me van deze twee." Mompel ik en trek mijn jas aan. "Geef die jongen een kans Dounia, het kan toch geen kwaad?" Zegt Dilara terwijl we opstaan. Ik pak mijn ice frappe en wacht totdat hun klaar zijn om te gaan. Ik haal mijn schouders op. "Geen behoefte eraan op dit moment." Dilara en Yosra schudden hun hoofd en we lopen de mac uit.

Na ons gesprek hebben we het gelukkig niet meer erover gehad. Ik heb gewoon even geen behoefte om aan Yassine te denken. Ik vind eerlijk gezegd, wat hij zei, gewoon pure bullshit.

Eerst geld, dit dat, daarna pas trouwen? Dan kan ik nog laaaaaang wachten. Maar ook gewoon dat geld zijn 1ste prioriteit is. Ik wil niet iemand die alleen maar geld ziet, net als Meneer Krabs van Spongebob. Ik wil iemand die -ookal zijn we arm of wat dan ook- gewoon bij me blijft in goeie en slechte tijden.

Ik heb slechte tijden meegemaakt met mijn ouders. We zaten zat vaak zonder geld. Maar dat maakte mijn ouders niet uit. Zolang ze maar wat te eten hadden en hun kinderen hadden waren ze gelukkig. Zoiets wil ik ook, Yassine is alleen maar op geld uit lijkt wel. Ik snap het wel, maar ik werk ook nog? Wat van mij is, is van hem. We kunnen makkelijk onszelf onderhouden, maar hij wilt het zo graag zelf en alleen doen. Maar het is nou eenmaal een huwelijk, tussen TWEE mensen.

Toen hij dat vertelde wou ik schreeuwen naar hem, maar ik hield me in.

Ik dacht, weetje als hij mij echt zou willen, zou die nu allang mijn hand komen vragen.

Maar helaas.

En zo weet ik gewoon dat zijn woorden gewoon pure bullshit waren.