Hopeloos Verliefd

10

Het is nu ongeveer 7 uur en we hebben net gegeten wat heel lekker was. Ik ben ook veel meer over Yassine te weten gekomen. Hij heeft 1 oudere broer en zus en een kleiner broertje van 16 die Mash Allah er goed uitziet. Hij is oom van 3 ontzettend schattige kinderen Mash Allah en heeft Elhamdullilah nog beide ouders.

Ook kwamen we erachter dat Yosra van Yassine aangetrouwd familie is. De man van haar zus is een neef van Yassine. Ze zagen elkaar altijd gewoon wel op visite enzo, maar blijkbaar hebben ze het nooit nagevraagd ofzo.

"Dankjewel voor alles trouwens, het was gezellig." Bedank ik Yassine als we rijden door een wijk. "Geen probleem. Altijd toch." Knipoogt hij en ik lach zachtjes.

"Dus wanneer zie ik je weer?" Ik haal mijn schouders op. "Ik heb volgende week alleen maar school en die week daarop alleen maar stage dus..." Vertel ik en hij knikt. "We kunnen wel wat regelen toch?" Ik knik en pulk wat aan mijn nagels.

"Als je het niet wilt, moet je het zeggen he? Ik dwing je niet." Ik kijk hem vragend aan. "Je kijkt zo, netalsof je het niet wilt." Legt hij uit. Ik haal mijn schouders op. "Ik ben denk ik gewoon moe, vandaar dat ik niet echt enthousiast doe denk ik." Lach ik zachtjes.

Hij trekt een wenkbrauw op en voor dat ik het weet, stopt hij in een straat en parkeert ie. "1 ding weet ik wel, en dat is dat je me niet voor de gek kunt houden. Vertel, wat is er?" Hij pakt mijn hand en streelt met zijn duim over mijn ring die ik van mijn oma heb gekregen. "Er is niks-" Zeg ik maar Yassine knijpt in mijn hand.

"Dounia..." Ik zucht. "Er is niks, ik zweer het" Zeg ik en zucht nog een keer. "Je hart luchten helpt voor het geval dat. Heb ik ooit gehoord van iemand." Ik lach zachtjes en denk terug aan ons telefoongesprek.

'Wat is er dat je de hele tijd zucht?' Vroeg ik lachend. Hij zucht nog een keer en ik rol met mijn ogen, ookal kon hij het niet zien. 'Ik heb gewoon veel aan mijn hoofd, that's it.' Ik fronste. 'Met werk of?' Vroeg ik. 'Nee, gewoon... alles.' Mompelde hij. 'Weetje... Je hart luchten helpt, je schouders voelen meteen lichter net alsof er geen 100 kilo op je schouders stond en je hart voelt veel lichter.' Vertelde ik. Yassine lachte zachtjes in mijn oor. 'Ja?' '100% zeker'

"Kom, stap uit de auto." We zijn gestopt in een straat met nieuwe flatten en stappen uit. Even later staan we in een lift in een flatgebouw. "We konden ook gewoon in je auto blijven hoor." Lach ik zachtjes, hij haalt zijn schouders op. "Een huis is veel compacter dan een auto toch?" Ik frons. "Je hebt een eigen apartement?" Hij knikt. "Sinds wanneer?" Hij heeft nooit wat gezegd over op zichzelf wonen. "Een tijdje. Kom." Hij opent de voordeur en ik stap naar binnen. Yassine duwt me direct naar de woonkamer en opent gelijk de verwarming.

"Wil je wat drinken?" Vraagt hij. "Koffie?" Vraag ik onzeker. Hij lacht en knikt. "Ik ga eerst even omkleden dan maak ik het oké?" "Ik maak het wel. Dan kan jij je gerust omkleden." Hij knikt en knikt nog een keer naar mijn jas. Ik doe hem uit en geef hem aan Yassine zodat hij hem kan ophangen.

3 keer wow. Hij heeft zo'n mooi apartement. En zijn keuken... I'm in love. Dit is echt mijn droomkeuken. Jaja, ik heb zelfs een droomkeuken. Ik ga snel alle laadjes door, totdat ik de koffie en 2 mokken heb gevonden.

"Dounia!" Hoor ik Yassine roepen. "Ja?" Zeg ik terug. "In de woonkamer op de eettafel staat een tas van H&M, kan je die even geven? Ik ben in de badkamer." Oh my god... Is hij serieus? "...Ja is goed." Ik loop snel naar de woonkamer en pak de tas.

"Hier." Zeg ik en open de badkamerdeur. Ik doe snel mijn hand voor mijn ogen als ik Yassine alleen in een handdoek zie. Ik hoor hem lachen en voel hem de tas pakken. "Je kan je hand van je ogen halen hoor." Ik schud mijn hoofd en loop snel de badkamer uit.

Pfew... Ergens heb ik spijt dat ik me hand voor me ogen heb gedaan, want eerlijk is eerlijk, we weten allemaal wel dat hij een goed lichaam heeft. Maar aan de andere kant, was het schamend als ik keek. Zo iets hoort totaal niet.

Ik maak snel onze koffie's en net toen ik klaar was, kwam Yassine ook naar de woonkamer. "Hoe vind je me trui? Ik heb hem eergister gekocht." Zegt hij en draait een rondje. Het is een hele simpele trui. Hij is gewoon grijs, het heeft een capouchon en 1 grote zak aan de onderkant in het midden. Ik steek een duim op en pak onze mokken en loop ermee naar de woonkamer.

"Ga je me het vertellen of moet ik het uit je halen?" Vraagt hij uiteindelijk als we een paar slokken van onze koffie hebben genomen. "Er is niks. Ik ben gewoon moe, that's it." Lach ik zachtjes en hij haalt een wenkbrauw op. Hij gelooft me niet.

"Was het om wat ik zei?" Vraagt hij na een tijdje. Ik zucht. "Ja dus?" Vraagt hij als ik niks zeg. Ik trek een wenkbrauw op. "Heb ik dat gezegd? Nee." Ik rol met mijn ogen en hoor hem zuchten. "Wat is het dan?" Ik zucht nog een keer. "Niks. Er was en is niks. Ik ben gewoon moe van deze schoolweek. Jij maakte er gelijk van dat er wat was." Zeg ik geirriteerd.

"Oh en nu mag ik niet bezorgd zijn? Pfff, vrouwen zijn hayeck moeilijk man." Mompelt hij. "Jonge, waarom verdraai jij alles?" Zeg ik geirriteerd. "Ik verdraai niks. Het is zo. Als ik niet bezorgd ben is het van; je geeft niet om me en als ik bezorgd ben is het van;  er is niks." Ik rol mijn ogen en sta op. "Ik weet niet wat voor ex jij hebt gehad, maar ik weet 100% zeker dat ik nooit zoiets heb gezegd." Zeg ik en wil weglopen, maar Yassine trekt me terug bij mijn arm.

"Dounia..." Zucht hij, ik haal een wenkbrauw op. "Ja?" "Waarom doe je zo moeilijk?" Ik zucht geirriteerd en trek mijn arm terug. "Hoezo doe ik moeilijk? Ik doe ni-" Hij onderbreekt me.

"Kijk, het enigste wat ik wil weten is, gaan we nog verder afspreken of wat? Ik krijg mixed signalen van jou en ik ben echt confused. Wollah" Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het niet." Yassine zucht. "Hoe bedoel je, je weet het niet? Wil je verder, ja of nee?"

"Verder met wat? Leg dat mij alsjeblieft uit. Ik weet niet wat jij wilt Yassine, wollah ik weet het niet. Eerst zeg je, ik wil alles op een rijtje hebben en daarna ga je me lopen appen en alles. En dan denk ik van, waarom praat je tegen me als je me hand niet wilt komen vragen? Yassine, ik heb 1000 keer gezegd, ik ga geen relatie in. Klaar. Een relatie is haram en het is misschien wel 2016, maar ik wil geen zondes begaan. Wollah, ik heb ook tegen mijn moeder, Youssra, Dilara, iedereen gezegd, ik doe dat niet. Ik volg de regels van Allah SWT en breek die niet. Als je mij wilt, kom je me hand vragen klaar. Het boeit me serieus geen ene moer of je geld hebt of niet, of je carriere goed loopt of niet. Het boeit me niks. Ookal heb je geen geld, mooie auto, merkkleding of wat dan ook, je hebt mij. Wij kunnen samen bouwen, ik kan je steunen in wat je doet en jij mij. Wollah het boeit me geen ene moer als je niks hebt. Zolang ik maar degene heb waarvan ik hou. In die tijd dat we hebben gepraat nu gewoon als vrienden, ben ik je echt leuk gaan vinden, wat van mij ook slecht is, maar nu weetje het. En als je nog steeds geen stap verder wilt nemen, wollah dan hoef ik je nooit meer te spreken. Niet als vrienden, niet als "familie", niks. Dan is het gewoon klaar."