Hopeloos Verliefd

09

3 weken zijn verder en 2 weken lang appt Yassine mij. Stomme Murat en Dilara. Hun hebben sowieso mijn nummer gegeven.
2 weken heb ik gewoon kortaf terug gereageerd.

Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik zit echt met een dilemma. In die 3 weken, begon ik langzamerhand wat te voelen voor Yassine. Ik zag hem zo vaak en elke keer werd ik om de één of andere reden blij wanneer ik hem zag en wanneer hij tegen me praatte. We bellen ook bijna iedere dag, ik weet het, het is slecht, maar ik kan er niks aandoen. Hij is gewoon zo leuk.

Ongelofelijk hoe ik zo snel iemand leuk kan vinden. Er is gewoon iets aan hem, zijn uiterlijk misschien? Zijn karakter? Misschien allebei? In die 3 weken besefte ik ook hoe leuk Yassine nou is. Hij heeft precies mijn humor en we hebben heel veel gemeen, wat hem een stuk leuker maakt.

Ik zucht en open mijn boeken op blz 83. "Oké klas, vandaag gaan we het hebben over infecties. Wat voor infecties er zijn, wat die infecties zijn, hoe je ze kunt genezen etc." Ik pak mijn aantekeningenschrift en mijn pen, klaar om te gaan schrijven.

Als de bel gaat, pak ik snel mijn tas en mijn spullen en ren zowat het lokaal uit.
Ein-de-lijk!

W E E K E N D!

Ik ben uitgeput van deze week. Ik moest steeds langer blijven bij mijn stage, -niet dat ik het erg vond,- maar het was gewoon zwaar. Vooral omdat ik op de kinderafdeling zit, en die kinderen putten je uit. No jokes. Ze hebben zoveel energie en blijven maar rennen en springen, ookal zijn ze ziek. Het is geweldig om te zien, maar het put je gewoon uit.

Ook door het te laat opblijven ben ik moe. Ik belde bijna iedere avond met Yassine tot een uur of 1/2 's nachts.

Ik doe snel mijn jas aan en loop het schoolgebouw uit. Ik zucht als ik de tijd op mijn mobiel zie. 16:04. Mijn bus gemist. Dat wordt dan, of lopen naar huis dat nog 30 minuten lopen is, of nog 20 minuten wachten totdat de volgende bus komt. Het is ontiegelijk koud buiten, dus de bus zou wel fijn zijn. Maar aan de andere kant, heb ik wel zin om te lopen.

Ik begin het schoolplein af te lopen en wil net mijn oortjes in mijn telefoon doen, als ik word gebeld door Yassine.

'Hallo?' Neem ik op.

'Heeey,' Hoor ik zijn schorre stem -die zo goed klinkt- zeggen.

'What's up?' Lach ik zachtjes als ik begin te lopen.

'Niks. Wou vragen wat je aan het doen was.' Ik rol met mijn ogen. Hij wist dat ik vandaag tot 4 uur naar school moest.

'Lopen naar huis Yassine. Jij?' Vraag ik en doe ondertussen me oortjes in, zodat ik niet de hele tijd mijn telefoon hoef vast te houden.

'Liggen in bed. Je had me kunnen bellen zodat ik je op kon halen hoor Dounia. Het is nog ver lopen naar je huis vanaf school. Waar ben je? Dan kom ik je ophalen en dan kunnen we ergens wat eten ofzo.'

'Uhhm, ik weet niet.' Yassine zucht aan de andere kant van de lijn.

'Hoezo? Ik haal je toch alleen op en we gaan toch gewoon wat eten? Ben je bang dat je wordt gezien met mij?' Ik rol met mijn ogen.

'Nee hoor, daarom ben ik aan het twijfelen. Yassine als Soufiane ofzo ons zien he,-'

'Ze kunnen ons niet betrappen want wij gaan gezellig met Hakim en Yosra wat eten. Dat is zonet geregeld. Dus zeg waar je bent zodat ik je kan ophalen.' Ik zucht en blijf staan voor een basisschool.

'... Ik ben bij *****hof.'

Na ongeveer 10 minuten, zie ik Yassine aankomen rijden in zijn mooie BMW waar ik gigantisch jaloers op ben. Ik loop naar zijn auto toe en stap in als de auto stilstaat.

"Heeey," Zegt Yassine gelijk als ik zit. "Hoi." Zeg ik droog terug. "Tazz, ik groet jou leuk, maar jij mij niet eens." Ik lach en haal mijn schouders op terwijl hij begint te rijden.

En mag ik even zeggen, hoe aantrekkelijk ik het vind als jongens auto aan het rijden zijn, like YES BOO DO YA THING!

Ik kijk naar Yassine wat die aanheeft. We hebben bijna hetzelfde aan. Een spijkerbroek met daarop een een zwarte coltrui en daarop een zwarte winterjas. Maar in plaats van een coltrui heeft hij een zwarte hoodie aan. Voor schoenen heb ik Supertrash laarsjes en Yassine heeft zwarte Asics aan.

'Zie je, we matchen weer he? Dat betekent wel wat toch?' Zegt Yassine net alsof hij mijn gedachtes kon lezen. Ik lach en knik. 'Toevallig.' Hij lacht en parkeert voor een restaurant. Hij haalt zijn sleutel uit de stopcontact en stapt uit terwijl ik nog haastig mijn telefoon en alles dat ik er in de auto heb uitgehaald in me tas gooi.

Na een paar seconden gaat mijn deur opeens open. Yassine leunt tegen de deur aan terwijl hij met een hand door zijn haar gaat. Hij houd zijn hand uit naar mij en ik pak hem om op te staan. "Kan ik me jas in de auto laten?" Vraag ik en Yassine knikt. "Geef maar." Hij pakt mijn jas en doet ook zijn jas uit voordat hij de auto deur weer dichtdoet.

We lopen naar binnen en zien door het raam Yosra en Hakim al zitten. Ik open de deur om het restaurant binnen te lopen en voel Yassine zijn hand op mijn onderrug een beetje drukken. Ik doe mijn tas op mijn schouder goed en voel mijn wangen rood worden. Zijn hand is zo warm en groot, hij bedekt volgens mij bijna heel mijn onderrug.

"Gezellig plaatsje hebben ze ook uitgekozen." Lach ik en Yassine lacht zachtjes in mijn oor. "Lekker in het donker ook." Ik knik lachend. "Ze zitten ook zo lekker knus bij elkaar." Lach ik als ik zie dat ze tegenover elkaar zitten op hun telefoon. "Echt he? Zouden ze ruzie hebben?" Ik haal mijn schouders op. "Ik zou het niet weten, maar dit kan zo echt niet. Ze praten niet eens met elkaar." Yassine knikt. "Nou, we kijken hoe het zit." Ik knik en als Yosra ziet dat we aankomen legt ze meteen haar telefoon weg en tikt Hakim aan.

"He he, daar zijn ze hoor." Overdrijft Hakim en staat op om ons te begroeten. Hij geeft me een kus op de wang en ik geef ook een kus op Yosra's wang. Ik ga naast Yosra zitten terwijl Yassine tegenover mij gaat zitten.
"Zullen we dan maar bestellen?"