Başlangıç: Tehlikeli Kızıl

Özel Bölüm 1

🙌🙌🙌

İşte beklediğiniz ilk özel bölüm!

Bölüm başlığımız: #DÖVME

Özel Bölüm 1 şarkısı: Raviş - Güzel kadın. Mutlaka dinleyerek okuyun :)

Keyifli okumalar.

Hatalarım varsa, affola!

◆◇◆

ZEYNEPTEN;

Ben size bir masal anlattım.

Kendi masalımı.

Bizim masalımızı...

Biliyorum, tam anlamıyla masal sayılmazdı bizimkisi. Biz birbirimize ait olduğumuzu bilsekte her zaman bizden önemli başka bir şey olmuştu. Kaderin oyunuydu belki. Belki de biz böyle istiyorduk, bilmiyordum. 

Yatağa iyice yayılıp yan tarafımdaki boşluğa baktım. Merkeze gideceğini biliyordum, uzun zamandır evden çıkmadığımızdan işleri aksatmıştı. Gerinerek yataktan doğruldum ve odanın içerisindeki banyoda işlerimi hallettikten sonra -ki saçlarımı düzene sokmam hayli zor olmuştu- dolabımın önünde bir süre kıyafet seçmeye çalıştım. En sonunda fazla kasmayarak, bir pantolon ve t- shirtü üzerime geçirip mutfağa geçme gereği duymadan sokak kapısının yanındaki aynada son bir kez kendime göz atıp kapıyı açmıştım ki, kapıyı aralamamla ayağımın dibine düşen kağıt parçasıyla kaşlarımı çattım. 

"İyi karşıma çıktın, güzel kadın."

Elimdeki kağıt parçasına dışarıdan görenin 'deli' diyebileceği bir biçimde bakıp gülerken, Kerem'in bu hallerine hala alışamadığım gerçeği vardı. Benim hayallerimi masallaştıran bir adamı, Kızıl'ımı nasıl sevmezdim Allah aşkına? Tamam, kabul ediyorum. Bazen öküzlüğü tutuyordu, bazen çok sert olabiliyordu... Ondan korktuğum zamanlar dahi olabiliyordu. Kerem dışarıdan değişmiş gibi gözükse de aynıydı. Hem ben onun değişmesini istemiyordum ki zaten. 

Kağıdı katladığım sırada arkasında gördüğüm yazıyla derin bir nefes alıp kağıdı tekrar açmıştım. 

"Sen aşk ile kutsanan güzel kadın

Ne güzel şey varlığın

Dilime duadır adın

Olduğun yer gönlümün mabedidir

Sanadır kalbimdeki her adım..."

Sırıtmama engel olamayarak, kağıdı katlayıp cebime sıkıştırırken arabama doğru yürüdüm. 

Biz değişmemiş olabilirdik ama aradan geçen iki yılda çok şey değişmişti.

Mesela, Kerem artık Turgut'un koltuğundaydı. En başta o oturuyordu artık. Gerçi, o pek bundan haz etmiyor gibiydi ama bir şekilde devam ettiriyordu işleri. Turgut'a ne oldu diyecek olursanız... Açıkçası bilmiyorum. Kimse bilmiyor, Keremden başka hiç kimse.

Araba binip çalıştırdığım sırada açılan müzik çalarda çalan şarkıyla duraksadım. Bu radyo değildi. Üstelik söyleyen kişiyi çok yakınen tanıyordum. Minik bir kahkaha atmama engel olamazken, Kerem'in bunu yapmış olduğuna inanamıyordum. Arabayı çalıştırırken aklıma gelen o anları düşünmeden edemiyordum. Kerem her yanımdaydı, sadece solumda değil, bedenimin her yanına yayılan bir virüs gibiydi. 

-Flashback- 

"Olduğun yer gönlümün mabedidir,

Sanadır kalbimdeki her adım.