Someone That I Used To Love (DARREN ESPANTO FANFICTION)

STIUTL 24

« Athena / Madi's POV »

Pagkauwing-pagkauwi namin ng bahay... sinalubong nila kami kaagad.

Hay! Kaya ayaw kong umalis eh!

“Madi.. 'san kayo galing? Ngayon lang tayo ulit nagkita ah?” tumalon ang puso ko nang batiin niya 'ko.

Pero hindi ko pwedeng sabihin kung saan ako nanggaling.

“A-ah.. D-diyan lang.” sagot ko.

“Ah. Okay? Na-miss kita.” at namula naman ako 'dun.

Darren! 'Wag kang ganyan! Mahihirapan ako nito eh! T__T

“Tse! 'Wag ka ngang ganyan.” sabi ko sa kanya tapos tinapik yung braso niya.

Pero hindi naman maipagkakaila na kinikilig ako. Ihh! Nemen eh!

“Ehem! Tama na nga 'yan! Nangangati na po ako.” bigla namang sabat ni Jacob na pinapalo-palo pa yung braso niya. As if nangangati talaga.
-___________-

I just playfully rolled my eyes.

Dumiretso na ako ng kwarto ko, para ayusin yung mga gamit ko. Oo, sure na. Naka book na ng flight si ate bago kami umuwi. The next day na ang alis namin. Kaya ko lang aayusin yung gamit ko kasi babalik na kami ng Manila bukas.

Hay! Ang hirap naman nito. Si Darren, iiwanan ko na. Huhuhu! Eh pero 'diba? May apartment din siya 'dun sa Manila kasi nga 'dun siya nag-aaral? So magkikita pa kami! ^.^

Sandali nga! 'Wag ka nang umasa, Athena! Ito ang buhay mo! Just accept this fcking truth! Tanggapin mo na ang reyalidad na hindi talaga kayo tinadhanang magsama!

Pinagtagpo, pero hindi itinadhana.

“Athena? Okay ka lang?” tanong sa 'kin ni ate.

Pero... panong nakapasok siya dito?

“Pipilitin kong maging okay, ate.” malungkot na sagot ko pero pinilit ko pa rin na ngumiti.

“Want a dinner with them? Babalik na tayo ng Manila bukas.” at natuwa naman ako sa suggestion ni ate.

“Why not? Pwede. Magluluto kayo?” tanong ko.

“Restaurant dinner. Its already 6:30PM. Male-late na tayo kung magluluto pa. Sige na, mag-ayos ka na.” tanging sabi niya lang tapos lumabas na ng kwarto ko.

Pagkaligo ko, naaligaga ako sa paghahanap ng masusuot ko. Kailangan kasi maganda ako! Kailangan maayos! Kailangan maging decent ako. This is my last dinner with Darren, wala nang susunod.

Ehh! Ba't ganun?! Iniisip ko pa lang na ito na ang last dinner ko with Darren parang.. mamatay na 'ko! WAHH! Darren, i'm gonna miss you a lot!

Maya-maya pa, nakahanap na rin ako ng maisusuot ko. Its just a simple maroon dress. Tapos inayos ko na yung buhok ko, nag make-up. At lumabas na.

“Ganda natin diyan ah.” puri sa 'kin ni Jacob. Naka-ayos na rin siya.

“Tayo? Pati ikaw maganda? Oh my gosh! Jacob! Don't tell me...”

“Hoy! 'Wag ka ngang mag-isip ng ganyan! 'Di mo lang makita si Darren eh! Andyan na siya, nag-aayos.” sabi niya kaya napangiti ako ng bahagya.

Ano kayang itsura niya?

Syempre gwapo 'yun, Athena! He's always handsome. Kahit anu pang suot niya, kahit nakapam-bahay lang. Basta! Ang gwapo niya kahit anung suot at anggulo.

“Uy! Napangiti siya 'dun oh.” asar na naman ulit ni Jacob sa 'kin.

Inirapan ko siya at lumingon sa likuran ko kung saan nakapwesto ang kwarto ni Darren. At pagkalingon ko, saktong lumabas siya.

“Woah, ayos na ayos ah. Hahaha!” sabi niya sa 'kin.

Talaga, last dinner ko na 'to kasama ka eh.

“Syempre, ako pa. Hahaha!” sabi ko at kumindat.

“Darren! Athena & Jacob! Tara na!” sigaw ni ate kaya lumabas na kami at sumakay sa kotse papuntang restaurant.

Pagkadating namin, pinagti-tinginan si Darren nung mayayamang babae dito sa restaurant. I can't help but just rolled my eyes! Ugh! Tanggalin ko mga mata niyang babae na 'yan eh! Hmmmp!

“Chill Athena! Yung mata mo, mamaya mahanginan 'yan.” asar na naman sa 'kin ni Jacob.

Isa pa 'tong Jacob na 'to! Mami-miss ko pang-aasar nito sa 'kin! WAHH! Tama na!

Naupo na kami sa upuang naka reserved para sa 'min. At dumating na rin yung mga pina-order ni ate.

Nakangiti akong nakatitig sa kanilang lahat. Mami-miss ko talaga silang lahat. Yung mga ngiti nila, yung bati nila. At lahat!

Aish, bakit parang ang drama ko this past few hours? 'Diba hindi naman drama ang tawag doon?

“Hmm, punta lang po ako saglit sa labas.” paalam ko sa kanila.

Pumunta muna ako sandali sa labas at nagpalamig.

“Bakit bigla ka lumabas?” tanong niya.

Sinundan niya talaga ako ha. ^o^

“Masama na bang magpalamig sa labas?” sabi ko at bahagyang tumawa.

“Hindi naman, ay 'wag ka sanang magalit sa itatanong ko ah.” at kinabahan ako 'dun.

Ano bang itatanong niya? Manliligaw na ba siya? WAHH! Anong– tss. Ba't naman ako nag-iisip ng ganito? Whatever. -_____-

“A-ano ba 'yun?”

“Kamusta na pala si feelings? Okay ka na ba? Maayos na ba pakiramdam mo? Nalimutan mo na ba siya?”

Ayt. Si koya! Fin-lood ako ng tanong. Yihie!

“Bakit mo naman natanong 'yan?” balik ko ng tanong.

“Sabi ko na nga ba eh.” sagot niya at yumuko.

“Well, hindi pa ganun kaayos. Sariwa pa rin yung mga nangyari sa isip ko. Pero salamat kasi tinulungan mo 'ko. Salamat Darren. Salamat.” sabi ko sa kanya at agad ko siyang niyakap na alam kong ikinagulat niya.

“A-athena...” kinakabahang sabi niya habang yakap ko siya.

“Shh.. Darren, i want to seize this moment. Salamat sa lahat, Darren. I will cherish this moment.” sabi ko at humiwalay na sa yakap.

“B-ba't nagsasalita ka ng ganyan Madi? May problema ka ba?” nag-aalalang tanong niya.

“W-wala. I just want to thank to you. For all!”

Ito na 'yun! Oo na! Ako na OA! Kung maka-asta 'kala mo mamatay na! But like i said, hindi tayo sure kung magigising pa ba ako after ng operation.

Thank you Darren!

—xx