Someone That I Used To Love (DARREN ESPANTO FANFICTION)

STIUTL 26

« Athena / Madi's POV »

“Madi... Okay na ba yung mga gamit mo? Malapit na tayong mag board.” sabi saakin ni ate.

Nandito na kami sa airport. Masakit pero kailangan. Sana mapatawad mo 'ko Darren. T___T

[ Ting! ]

Muntikan na akong mapatalon ng tumunog yung phone ko. As a sign of message.

From: DarrenTot 😜
'Di ako naniniwala sa sinabi mo.

Huminga ako ng malalim, at nagba-badya na namang magsipatakan ang mga luha ko. Lecheng luha 'to eh!

DarrenTot 😜 calling...

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko 'yan sa screen. What the?! Tumatawag siya! Anong gagawin ko?!

“Answer it. Baka may importanteng sasabihin sa'yo si Darren.” salita ni ate.

I smiled at her. Tumayo ako at pumunta ng ladies comfort room. Ano bang gusto ni Darren?

“H-hello? D-darren?” sagot ko.

[ Madi... M-madi... ] umiiyak niyang sabi sa kabilang linya.

Wala na 'kong nagawa kundi umiyak lang din. Darren... i'm sorry.

“Darren, ba't ba? Ba't ka ba tumatawag?” kinagat ko na lang ang labi ko para hindi maiyak.

[ Hindi ako naniniwala sa sinabi mo, Madi. Hindi naman totoo lahat 'yun 'diba? Halata naman sa galaw mo na hindi totoo 'yun. ]

“Darren! Ano ba?! Tama na! Hindi nga, okay? Totoo lahat 'yun. Hindi. Kita. Mahal. A-at hinding-hindi, kailanman Darren. Sinabi ko na 'diba? Anu ba?! Gumising ka sa katotohanan, Darren!”

[ Okay. Kung 'yan ang gusto mo, sige. Hindi. Mo. Ako. Mahal. Ang sakit Madi! Ang sakit. ] sagot niya at umiyak.

Mahal kita, Darren. Mahal na mahal.

[ Pero sana... pagbigyan mo 'ko sa gusto ko. 'WAG MO LANG AKONG IWAN, AYOS NA SA 'KIN. ]

Napasandal ako sa pader habang kausap ko pa rin siya sa phone. Darren! Hindi pwede.

“Flight 3615 is now boarding.” tumunog ang intercom. Hudyat para umalis na kami.

[ Madi... ] umiiyak na saad ni Darren.

“D-darren... ito ang tandaan mo,” hindi ko alam ang sasabihin ko. “H-hindi kita i-iiwan.” hindi ko alam kung 'pano ko 'yun nasabi?!

[ Promise? ]

Hindi ko kayang mangako Darren! Hindi ko kaya!

“Darren... i love you.” at pinatay ko na ang phone call at shinut down na yung phone ko.

Bakit ba?! Bakit ba paulit-ulit nangyayari 'to?! Ba't ba kailangan palaging masaktan kapag nagmamahal?! Pwede namang magmahal ng hindi nasasaktan 'diba?! Ayoko na! Kung pwede ko lang iuntog ng iuntog 'tong ulo ko! Gagawin ko! Dahil sa nangyayari ngayon!

I'm sorry Darren! Its not my intension to hurt you! I love you but i hurt you. I'm sorry. T___T

“Athena? Are you still there? Aalis na tayo?” nagulat ako nang may biglang kumatok 'dun sa comfort room. At si ate 'yun.

“Uh... wait ate. Just a minute.” paalam ko.

Naghilamos ako kaagad at pinunasan ang namumula kong mukha.

Lumabas na ako, at tuluyang pumunta at sumakay ng eroplano.

« Darren's POV »

'Yun na 'yun? Hindi niya ako mahal. Pero nagsabi siya ng 'I love you' bago ibaba yung tawag. Ano ba Athena? Pinagugulo mo isipan ko!

Sabagay, sino ba naman kasing tanga ang mag-iisip na mahal siya ng isang mayaman, magandang babae. Sino ba naman ako? Ako lang si Darren. Simpleng tao.

Nanghingi ako ng isang pabor sa kanya, ang 'wag niya lang ako iwanan. Pero hindi eh. Hay! Ramdam ko kasi na mahal niya rin ako. Ramdam ko na gusto niya rin ako. Pero bakit? Bakit? Tss! Ayoko na! Tama na! Nasasaktan na din ako!

——
Short, lame update. Huhuhu! Sabi ko sa'yo Darren! I told you! Paasahin ka lang niya! Kay Ms. Author ka na lang! Hahaha! Just kidding, guys. So sana, maayos 'tong chapter na 'to for y'all guys!

Comment, if there is wrong with it. Vote, if you like it.
<3

-xoxo

——