Wampiry.
Dwaj bracia ,którzy walczą o serce Eleny. Pięknej dziewczyny o zielonych jak szmaragdy oczach.
Po wypadku samochodowym Elena musi pogodzić się ze stratą rodziców oraz siostry. Opiekuje się jak może swoim bratem, który także jest w rozsypce...
Obudziłam się rano już na następny dzień leżąc na Damonie. -Dzień dobry-szepnęłam w jego usta po czym go pocałowała. -Hej, hej, hej-powiedział w moje usta uśmiechając się z zamkniętymi oczami.-widzę ,że ktoś tu ma dobry humor-powiedział po czym lekko musnął moje usta. -Zrobię sniadanie-zaśmiałam sie-no dobra nie będę kłamać. Przyniosę je.-powiedziałam schodząc z mojego mężczyzny. -Okej- powiedział Damon-uśmiechając się w moją stronę. Tym raze otworzył oczy i patrzył uważnie na to co robię. Ubrałam moją koszulę oraz majtki i wyszłam z pokoju. Ruszyłam po schodach w dół po czym znów po schodach prosto do piwnicy. Znalazłam lodówkę z której wyjęłam dwie torebki krwi i już miałam ją zamykać ,lecz usłyszałam czyjeś wołanie. -Pomocy-usłyszałam ,lekko zachrypnięty cichy głos dziewczyny. -Isobel-powiedziałam gdy zobaczyłam dziewczynę. -Ohh Elena-powiedziała już normalnym głosem-nie wiedziałam ,że to ty.-spojżała na mnie zza krat. -Ughhh-prychnęłam i ruszyłam w stronę wyjścia od piwnicy. Weszłam do kuchni po czym otworzyłam pierwszą torebkę krwi i wlałam ją do szklanki. To samo zrobiłam z drugą. Wzięłam obie szklanki i zaniosłam na górę do pokoju w którym leżał Damon. -Już jestem-powiedziałam dając Damonowi kubek. -Witaj księżniczko-powiedział już ubrany podnosząc się do pozycji siedzącej. Wypiłam zawartość kubka po czym wstałam energicznie z łóżka. -Gdzie idziesz?-spytał Damon. -Zobaczysz-odpowiedziałam a on się uśmiechnął. Podeszłam do wiezy i wlaczyłam moją ulubioną piosenkę Bruno Marsa. Zaczęłam lekko kołysałć biodrami majac ręce w powietrzu ,lecz po chwili poczułam, że ktoś mnie łapie za uda i lekko przesówa ręką po moich pośladkach a następnie po talii oraz po brzuchu. Damon. Przytulił mnie do siebie a ja zaczęłam tańczyć jak prawdziwa striptizerka. Zaczęłam zniżać się kołysając cały czas biodrami po czym znów się podniosłam i zaczęłam pośladkami jeździć po jego kroczu. -Mraau-powiedział lekko mrucząc. Odwruciłam się do niego przodem i wbiłam się w jego usta. Damon oblizał lekko moją warkę prosząc o dostęp który natychmiast mu dałam. Zaczęliśmy toczyć walkę między językami. Oczywiście Damon wygrał. Złapał za moje pośladki i lekko podniusł do góry przyszpilajac do ściany przy czym lekko jęknęłam w jego usta. Poczyłam, że to mu się podoba. Zaczęłam zdejmować jego bluzkę ,lecz po chwili usłyszeliśmy wołanie z dołu. -Halo jest tu kto?! Caroline. -Na serio? Akurat w tym momęcie?-spytał Damon odstawiając mnie na ziemi przy czym ja się lekko zaśmiała. -Dokończymy to puźniej-powiedziałam i wbiłam się w jego usta zakładając ręce za jego kark. -Dobrze a teraz się ubierz. Ja do niej pójdę. -Oki-musnęłam ostatni raz jego usta po czym zaczęłam się ubierać. Wyciągnęłam z szafy czarny top i krutkie jensowe spodenki.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zeszłam na dół do salonu i zobaczyłam całą naszą paczkę. Stefan, Damon, Bonnie i Caroline, lecz najbarsziej moją uwagę przyciągnął blondyn siedzący przy Damonie -Matt!-krzyknęłam i podbiegłam do niego mocno się w niego wtulajac. -Czesc-powiedział odwzajemniając uścisk. -Jezu Matt! Tak strasznie cię przepraszam!-krzyczałam. -Nic się nie stało Eleno-powiedział a po moim policzku spłynęła samotna łza. -Przepraszam cię Matt. -Jest okej-powiedział a ja się od niego oderwałam i w ciszy usiadłam na kanapie obok Damona. -A więc po co przyszliście?-spytał Damon -Chcieliśmy wam coś powiedziec-powiedziała Caroline z grobową powagą. -No więc mów-powiedział.
Hejka!!! Mam nadzieję , że rozdział ok chodź jest on dość krutki😄😄😄 napiszcie w komentarzach czy wam się podoba😘😘😘 Serdecznie pozrawiam Zosiek😂😊😄😍😛😎💪❤😘
