Wampiry.
Dwaj bracia ,którzy walczą o serce Eleny. Pięknej dziewczyny o zielonych jak szmaragdy oczach.
Po wypadku samochodowym Elena musi pogodzić się ze stratą rodziców oraz siostry. Opiekuje się jak może swoim bratem, który także jest w rozsypce...
___miesiąc później__ 30 stycznia 8:40 Kochany pamiètniczku. Dziś są moje urodziny... Mam nadzieję, że Elena i Caroline nie zrobią mi żadnej imprezy po szkole... Nie chcę się im nażucać a poza tym nie nawidzę jak ktoś na mnie wydaje kase.
Wstałam z łóżka po czym udałam się w stronę szafy. Wyjęłam z niej białą koronkową bluzkę na ramiączka, jasny, brązowy długi sweterek, krótkie spodenki z wysokim stanem, oraz rude botki na wysokim obcasie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Poszłam do łazienki w której się ubrałam oraz pomalowałam po czym poszłam do kuchni. -Cześć babciu-powiedziałam przytulając się do niej. -hej wnusiu-uśmiechnęła się starsza kobieta odwzajemniając gest. - Co robisz?-spytałam widząc coś na patelni. -jajecznice kochanie-zaśmiała się co odwzajemniłam-zwykłą jajecznicę. Staruszka pomieszała trochę jakecznice po czym powiedziała: -Wyjmiesz talerze? -Jasne-powiedziałam po czym podeszłam do szafki z talerzami i wyciągnęłam dwa. -Proszę-powiedziałam kładąc talerze na blacie. -Dziękuję-powiedziała i przełożyła jakecznice na talerz. -Smacznego. -Nawzajem kochana. Po zjedzonym posiłku udałam się do swojego pokoju ,który głównie składał się z koloru białego oraz fioletowego i wzięłam plecak oraz telefon z szafki. Mój I Phone 5 nie był jakiś nowy ale był cudownym użądzeniem. Zresztą w tym mieście wszyscy mają I Phone'y. Wyszłam z pokoju i poszłam do korytarza w ,którym zaczęłam ubierać botki. -Wychodzę babciu!-krzyknęłam. -Dobrze uważaj na siebie!-starsza kobieta również krzyknęła. -Ty również! Wyszłam z domu zamykając za sobą drzwi i ruszyłam w stronę szkoły, lecz po chwili dostałam SMS-a. Wyjęłam z kieszeni telefon po czym odblokowałam ekran. Enzo💓💪: Cześć skarbie. Przejedziesz się ze mną?😘 Ja: Mam szkołę. Ale dzięki😘 Enzo💓💪: A może cię podwieźć? No weź zgódź się... 😔😘 Ja: Okej. Gdzie jesteś? Długo nie musiałam czekać na odpowiedź ponieważ jego auto podjechało pod stacje autobusową. -Cześć piękna-powiedział. -Witaj sliczny-zaśmiałam się i pocałowałam chłopaka w policzek na co on mruknął. -Jedziemy?-spytał. -Jasne-odpowiedziałam i zamknęłam drzwi od auta. To dziwne Enzo zapomniał o moich urodzinach... Ale nie ważne. Po kilku minutach byliśmy przed szkołą Enzo się ze mną pożegnał a ja wysiadłam z auta i poszłam w stronę szkoły. Gdy do niej weszłam nikt nie zwracał na mnie uwagi. Bardzo mi było smutno z tego powodu. Gdy szłam w stronę Caroline i Eleny One się odrzuciły i odeszły. Do moich oczu napłynęły łzy ,które po chwili opanowałam. Szłam dalej nie zwracając na nikogo uwagi aż nagle na kogoś wpadłam. -Przepraszma-powiedziałam i podniosłam wzrok. -Nic się nie stało-powiedział Charlie-wszystko okej?-spytał. -Jasne-odpowiedzialam i słabo się uśmiechnęłam. -Okej to miłego dnia-powiedział i minął mnie. -Nawzajem-szepnęłam sama do siebie. Lekcje minęły bardzo szybko. Nadal nikt nie zwracał na mnie uwagi. Ruszyłam w stronę swojego domu ,który znajdował się kilometr od szkoły. Włączyłam sobie muzyke na słuchawkach aż nagle zobaczyłam coś bardzo dziwnego.
Heja bobaski😘😘😘 Mam nadzieję, że rozdział fajny😄 Szkoda... Bonnie czuję się taka samotna. Dziewczyna przygnębiona jest😟 Ale coś zobaczyła hehe 😄 Może to coś dobrego Serdecznie pozdrawiam i do następnego rozdziału Zosiek😂😄😍😜😎❤💪😏😘
