Marzenia się spełniają ! || Leondre Devries

Rozdział 30

                                                                                    * Lena *

 Wstałam rano i zaczęłam się szykować. Dziś już drugi dzień świąt tak szybko to leci. Gotowa zeszłam do kuchni, gdzie zastałam mamę i tatę. Podeszłam do nich i się przywitałam. 

 - Co u was? - spytałam, wyciągając mleko z lodówki.

- Wypisujemy zaproszenia na ślub. - odpowiedział tata. Jest taki szczęśliwy, że aż miło. Usłyszałam jak z pokoju dobiega dźwięk telefonu domowego. Poszłam odebrać. Okazało się, że dzwonił Maks i prosił o spotkanie. Umówiliśmy się na dzisiaj o 13:00. Była już 11:00 więc poszłam do siebie się cieplej ubrać. Miałam jeszcze około 2 godzin, więc postanowiłam pooglądać telewizję. Akurat leciał ,,Kevin sam w Nowym Jorku".

Po skończeniu się filmu zobaczyłam, że zostało mi 10 minut. Ubrałam się do wyjścia i poinformowałam mamę, że wychodzę.

Na miejscu czekał już Maks.

- Hej. Długo czekasz? - spytałam, przytulając go.

- Hej. Dopiero przyszedłem.  - lekko się uśmiechnął. Coś go dręczy.

 - Może pójdziemy pogadać do kawiarni bo zimno. - zaproponowałam.

- Dobrze. - ruszyliśmy w stronę budynku. Całą drogę nikt się nic nie odezwał. Ciekawe o co chodzi. Gdy byliśmy na miejscu zamówiliśmy sobie kakao. Bardzo podobał mi się wystrój wnętrza.

- A więc o co chodzi? - spytałam, popijając ciepły napój.

- Zakochałem się. - opuścił głowę. Miłe, że chce pogadać o tym ze mną.

- To bardzo dobrze. Dlaczego się smucisz? - nie rozumiałam.

- Bo boję się, że gdy jej powiem co do niej czuję, ona nie będzie chciała się dalej ze mną przyjaźnić. - nie lubię gdy jest smutny.

- A kto to w ogóle jest? - zapytałam.

                                                                                           * Sylwek *

Gdy patrzę na Wiolę wiem, że dobrze wybrałem. Ona jest idealna. Nie mógłbym znaleźć lepszej żony.

                                                                         * Leo *

Siedziałem w pokoju z Charliem, gdy nagle weszła mama.

- Hej chłopcy. Chcecie pierniczki? - postawiła nam na biurko miseczkę z ciasteczkami.

Pogadaliśmy z nią jeszcze chwilę, po czym poszła do kuchni. Nagle Charlie dziwnie na mnie spojrzał.

- Co się patrzysz? - spytałem.

- Powiedziałeś jej? - odpowiedział pytaniem.

- Jeszcze nie. - spuściłem głowę.

- Wiesz, że musisz to zrobić? Chyba nie chcesz żeby cierpiała bardziej. - Charlie ma rację. Wiem, że to co zrobię ją zrani, ale jak będzie wiedziała to może nie aż tak.

- No wiem. Nie gadajmy o tym. Po świętach z nią porozmawiam.

- No okej. - odpuścił.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Taki krótki, ale jest :( Zapraszam do czytania !! :* <3

POZDRAWIAM ♥♥♥