MY HUSBAND'S MISTRESS

MY HUSBANDS MISTRESS-CHAPTER 32

Tony's Pov.

Kalat ang eratikong tunog ng pagiisa ng katawan sa loob ng kwarto naming mag-asawa. Panay ang sigaw ng pagtangis na ubod ng pait, pagsigaw na nakabibingi at kaawa awang pakinggan. Pilit kumakawala ang katawan ni Jullie sa aking mahigpit na pagkapit ngunit walang paraan upang magtagumpay siya. Kapwa nakagapos ang kanyang kamay at paa sa sandalan ng kama at mahigpit akong nakayapos sa kanyang baywang. Pilit niyang tinatanggal ang kanyang kaselanan sa aking naghuhumindig na kasarian ngunit nananatiling walang paraan para sa kanyang balak.

Walang tigil ang kanyang pagtangis na parang wala ng pagsidlan ang sakit na kanyang nadarama. Subalit ako ay tila nabingi na at walang tigil ang atras abante ng aking balakang papasok sa paraisong walang kasing payapa.

Nang maabot ko na ang ikapitong langit ay saka ko lamang siya tinigilan. Lupaypay siyang dumapa sa ibabaw ng magarang kama at pinagmasdan ko ang pagtulo ng semilyang mula sa akin pababa sa kanyang bilugang mga hita.

Kinalagan ko na siya at binuhat papasok sa loob ng banyo. Nasa tamang pagiisip na siya kaya't nasisiguro kong kaya na niyang paliguan ang kanyang sarili. Mahigit isang taon ang inabot bago siya tuluyang nakarecover mula sa kanyang depresyon.

"I told you! Wag mo ng tangkaing tumakas. Ayan tuloy at nasasaktan ka." Tinangka niyang tumakas kaninang madaling araw. Wala siyang nadaanan palabas kaya mabilis ko ding natunton ang kanyang kinaroroonan. Nasa malawak na bukiring pag aari ko mismo ang kinatitirikan ng bahay namin. Matataas ang mga bakod at may bulb wire sa tuktok. Walang ibang daan bukod sa malaking gate na napapalibutan ng 16 na guwardiya. Walo sa loob at walo sa labas. "Tama na, ayoko na! pakawalan mo na 'ko." Pinagsisipa niya ako sa tiyan dahil sa sobrang galit niya sakin.

Sinampal ko siya ng ubod ng lakas at sinikmuraan para matigil na siya sa kanyang paghihisterya. "Ikaw ang tumigil sa kagaguhan mo! Tatakasan mo 'ko para magpagamit sa ibang lalake?" Hinila ko siya patayo gamit ang bungkos ng kanyang buhok at pabalagbag na tinulak sa shower room. "Ayusin mo ang sarili mo at baka magtaka ang anak mo." Iniwan ko na siyang luhaan at hindi halos makakilos.

Wala na akong maramdamang awa sa kanya. Naubos ng lahat, kapag naaalala ko ang kalungkutan at paghihirap sa mata ng anak ko na lumaking walang ina ay lalong tumitindi ang galit ko kay Jullie.

Impyerno ang buhay niya sa piling ko. At mananatiling ganon kung hindi siya magpapakatino.............

Jhane's Pov.

I was holding our wedding picture, pinakatitigan ko ito bago ko napagdesisyunang isilid ito sa plastic bag upang itago.

It's been two years since he left us. I can clearly remember the night that he left.

Sa ngayon ay 4 na taon na si Andrei, at si Samantha naman ay 1 year and 6 months. Si Samantha yung ipinagbubuntis ko nung iniwan kami ng daddy nila.

At ako naman ay regular na sa pabrika na pinagtatrabahuan ko. Okay naman ang kita, sumasapat naman sa aming mag iina. Iniiwan ko naman ang mga anak ko sa nanay nanayan kong si nanay lourdes. Nakilala ko si nanay lourdes ng nanganak ako, sya ang tumulong sa mga hospital bills ko sa ospital noon. Yung ipinangako kasing buwanang sustento ni jarred ay hindi naman natupad. Wala siyang ipinadala ni singko mula nong iwan niya kami.

Napangiti na lang ako ng sumagi sa isip ko ang alaala namin ni Jarred. Alaala na lang talaga 'yon na parte na ng nakaraan ko, wala ng sakit. Napatawad ko na sila ni Jullie, at napakasarap sa pakiramdam. Kahit makasalubong ko silang dalawa sa daan ay wala na lang saakin, kayak o na ngang makipagaibigan sa kanilang dalawa kung gugustuhin nila.

"Mommy, where's Papa?" that's Andrei, kanina pa siya tanong ng tanong kung nasaan si Lawrence.

"Anak, diba nasa opisina si Papa tuwing umaga?" Tila naman siya naliwanagan at tumanaw na lang sa labas ng bahay. Matagal na natahimik ang anak ko kung kaya bigla akong kinabahan. "Daddy's outside." Labis-labis ang pagkagulat ko ng bigla siyang bumanat ng ganon. Kilala ni Andrei ang Daddy niya dahil hindi naman namin ipinagkait ni Lawrence sa mga bata ang karapatang makilala ang tunay nilang ama. Sinundan ko ng tingin ang direksyon na tinititigan ng aking anak. At doon nakita kong muli ang pares ng matang matagal kong hindi nakita. Nagmature na ang itsura ni Jarred.

"A-anak, bakit hindi mo pinapasok ang Daddy mo? Kanina pa ba siya jan?" hinatak ko na si Andrei pababa sa hagdan habang naguusap kami. Tumango lang naman siya bilang sagot sa tanong ko. "Baby, dapat sinabi mo sakin kaagad."

"Hindi ko naman po siya kilala. Sabi ni Papa tawagin ko siya kapag nakita ko si Daddy."

Hindi ko masisi ang anak ko sa naging reaksyon niya. Bagamat hindi naman tututol si Lawrence na makita ng mga bata ang ama nila, may pagaalinlangan pa din siya sapagkat sa batas ay asawa pa din ako ni Jarred.

Huminga muna ako ng malalim bago ko binuksan ang pintuan.............

Jarred's POV

Napakatagal kong hinintay ang pagkakataon na 'to. Ang masilayan ulit ang mag-iina ko. Hindi ko napigilan ang pagluha ng bumukas ang pintuan ng bahay na tinutuluyan ng magiina ko. Kung hindi pa aksidenteng nakita ni Mike si Jhane sa pabrikang pinagtatrabahuan nito ay hindi ko talaga malalaman kung nasaang lupalop na ng mundo ang pamilya ko. "LOVE! ANDREI!" Umiiyak akong sinugod sila ng yakap. Sa nakalipas na dalawang taon. Ngayon na lang ulit ako nakahinga ng maluwag at sumaya ng ganito.

Ngunit parang napapasong kinalas ni Jhane ang aking braso mula sa kanyang bewang. Nginitian niya na lamang ako. "P-pasok ka? Magkape ka muna." Ano 'yon? Parang wala lang nangyari sa amin. Ang warm ng pagwelcome niya sakin. Kung makaasta siya ay parang wala akong kasalanan sa kanya. Ano pa man ay tumuloy na ako sa loob karga-karga ang aking panganay . pinupog ko siya ng halik pero inilayo niya ang kanyang mukha. "Ibaba nyo na po ako." Mukhang kay Andrei ako mahihirapan, tumakbo na siya papasok sa loob ng binitiwan ko siya. Naiilang lang siguro ang bata dahil ngayon niya lang ako nakita. Fuck Jarred! Baby pa siya ng huli kayong magkita.

Pumasok na din ako sa loob at sinalubong ako ng kuna nanakalagay sa sala. Nanginginig ang aking kamay habang unti-unti kong nilapitan ang kuna. At doon ay nasilayan ko ang isang napakagandang anghel na natutulog. Siya na nga siguro ang bunso ko. Napaiyak na lang ako sa di maipaliwanag na saya. May maliliit na kamay ang humaplos sa puso ko. After 2 years nakita ko din ang baby Girl ko. Lalo lang akong naguilty. Bakit? Bakit ko ipinagpalit ang pamilya ko sa isang taong nasasatisfy lamang ang pangangailangan ko?

"S-si S-sam. S-siya yung ipinagbubuntis ko noon." Nagsalita si Jhane mula sa aking likuran. Nainip siguro dahil sa tagal kong sumunod sa kanya. "Siya yung bunso NATIN?" Iniiwas niya ang kanyang tingin sa akin. "Heto na ang kape mo. Maupo ka."

Hindi na kami nagusap ni Jhane. Hindi ko din kasi malaman kung ano nga bang dapat kong sabihin. Nakakailang ang katahimikan kaya tumayo na lamang ako at kinuha sa kotse ko ang mga pasalubong kong damit at laruan para sa magiina ko.

Ibinigay ko kay Andrei ang laruang robot. Binili ko ito sa America bago ako umuwi galing sa isang seminar. "Baby? I have a gift for you." Iniaabot ko kay Andrei ang laruan pero nanatili siyang nakatago sa likuran ng Mommy niya. "Anak. Look o, binigyan ka ng Daddy mo ng robot." Pilit naman siyang pinahaharap sa akin ng Mommy niya. "I don't like robots. I preferred cars over robots."

"Ganun ba anak? H-hayaan mo sa susunod." It's very painful. Sarili kong anak hindi ko kilala. Parang pinupunit an-

"I'm home!"

"Papa!"

Tumigil sa pagtibok ang puso ko. Nawala ako sa huwisyo. Anong ibig sabihin nito? Hindi ko maintindihan ang nagyayari pero pinipiga na ang puso ko ngayon.

What's happening?................

Here it is!

Parang walang kwenta yung update ko ngayon. 'di masyadong klaro.

Anyways. Happy 100 thousand reads mga loyal kong readers.

Number 64 na tayo sa romace from 154. Thankie thankie talaga mga beh.

@samsungchinina143

+gxS/Q4hdo8Qu0x�x���M