Διάλεξε....ταίρι

9 - "Έχω τον τρόπο.... (Αμαλία και Άρης)"

   Έχουν περάσει 3 χρόνια από την πρώτη συνάντηση μας στο πανεπιστήμιο. Δεν μπορώ να πω...προσπάθησε αρκετά για να τα βρούμε μεταξύ μας, δεν έχω παράπονο.

   Δεν ένιωσα να με πιέζει, ήταν αρκετά ανεκτικός μαζί μου, αλλά και εγώ με αυτόν. Μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια μάθαμε πολλά ο ένας για τον άλλον σίγουρα.

   Σαν σήμερα θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού. Του είχα πει οτι λατρεύω να βλέπω ταινίες και αυτός επέλεξε στο πρώτο μας ραντεβού να πάμε σινεμά. Αυτό βέβαια που παρέλειψε να μου πει ήταν ότι θα βλέπαμε ταινία τρόμου. 

   Εννοείται και δεν του το είπα ότι είμαι φοβητσιάρα και δεν θέλω, δεν χρειάστηκε βέβαια και πολύ να το καταλάβει. Σε κάθε τρομακτική σκηνή, τον γράπωνα και έχωνα το κεφάλι μου στο μπράτσο του. Κάπου ενδιάμεσα της ταινίας θυμάμαι να λέω και το "Πάτερ Ημών".

   Ο Άρης βέβαια δεν φάνηκε να χαλιέται γενικά με τα ξεσπάσματα μου, ανά διαστήματα γελούσε κιόλας. Λίγο πριν τελειώσει η ταινία δεν άντεχα άλλο, νόμιζα ότι θα κάνω εμετό με τα τόσα αίματα που είδα.

"πάμε να φύγουμε..?" του ψιθύρισα και εκείνος σαν να ξύπνησε με κοίταξε, είχε απορροφηθεί στην ταινία.

"σε λίγο τελειώνει..."

"ναι αυτό τελειώνει, αλλά αν δω λίγο ακόμα θα κάνω εμετό" του απάντησα και γέλασε, με αποτέλεσμα κάποιος από τις πίσω θέσεις να μας κάνει σουτ.

   Εκείνη την στιγμή, ακούστηκε μία τσιρίδα από την ταινία και ξανά έχωσα το κεφάλι μου στο μπράτσο του. Εκείνος μπέρδεψε τα δάχτυλα μας, και εγώ ανασηκώθηκα λίγο και τον κοίταξα στα μάτια.

"είμαι εγώ εδώ...μην φοβάσαι" μου ψιθύρισε στο αυτί και εγώ του χαμογέλασα.

   Τα μάτια του γυάλιζαν μέσα στο σκοτάδι και εμένα μου ήρθε ένα συναίσθημα....δεν ξέρω πως να το εξηγήσω...μου ήρθε μία ζεστασιά.

   Τον πλησίασα, και του άφησα ένα φιλί στο μάγουλο. Εκείνος δεν γύρισε να με κοιτάξει αλλά αν και είχε σκοτάδι, έβλεπα το χαμόγελο του.

   Όταν τελείωσε η ταινία, τον έβαλα να μου υποσχεθεί ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξανά διαλέξει ταινία, εγώ θα τις παίρνω αυτές τις αποφάσεις. Εκείνος συμφώνησε, αφού όταν άνοιξαν τα φώτα και είδε ότι είχα χλομιάσει, πίστεψε ότι όντως θα έκανα εμετό.

   Εκείνο το βράδυ ο Άρης με πήγε σπίτι με τα πόδια. Δεν ήθελα να ανέβω στην μηχανή του, φοβόμουν. Πέρα από αυτό όμως, ήθελα να πάρω και λίγο αέρα.