Διάλεξε....ταίρι

77 - "Η λίστα (Μαρία και Ελίζα)"

   Έχει περάσει παραπάνω από μία βδομάδα που έφυγε ο Άλεξ και είμαι χάλια. Δεν έχουμε επικοινωνήσει και έχω φρικάρει. Δεν ήθελα να τον πληγώσω αλήθεια...απλά δεν μπορώ να του πω για την Ελίζα. Μπορεί να βρει και ο ίδιος τον μπελά του.

   Είναι απόγευμα και βαριέμαι την ζωή μου. Η Στέλλα όπως και κάθε άλλη μέρα είναι εδώ να μου κάνει παρέα και να με βγάλει έστω και λίγο από την μιζέρια μου.

"Γη καλεί Μαρία" λέει και κουνάει το χέρι της πέρα δώθε μπροστά μου για να ξυπνήσω.

"τι θες πάλι? Δεν μπορεί μια γυναίκα να παραμείνει στην καταθλιψάρα της για λίγο χωρίς να την ενοχλείς?"

"όχι" μου είπε με το γνωστό ύφος της Στέλλας μην με τρελαίνεις τώρα.

"Στέλλα αλήθεια δεν έχω όρεξη" της είπα και συνέχισα να κάνω ζάπινγκ.

"και εγώ γιατί είμαι εδώ βρε χαζό? Άντε πάνε ντύσου- ή μάλλον κάνε πρώτα ένα ντουζ γιατί ίου και μετά ντύσου. Θα σε πάω για παγωτό"

"όχι, αυτό που θέλω είναι να με αφήσεις στην ησυχία μου" με έχει νευριάσει φουλ...θέλω να μείνω μόνη μου!

"Μαρία σταμάτα να βασανίζεις τον εαυτό σου....γιατί δεν του στέλνεις?" με ρώτησε και εγώ έκλεισα την τηλεόραση και γύρισα για να την κοιτάξω.

"γιατί δεν θέλω να τον κοροιδεύω άλλο....είμαι μπερδεμένη. Δεν θέλω να του δημιουργώ προβλήματα..."

"δεν μπορώ να καταλάβω πως είσαι ακόμα κολλημένη με την αδερφή μου...αλήθεια" είπε η Στέλλα και σήκωσε τα χέρια της με αγανάκτηση.

"ίσως είναι ένα απωθημένο που πρέπει να κάνω κάτι για να φύγει..."

"ε ωραία περίμενε" είπε και έτρεξε στο δωμάτιο μου.

   Δεν άργησε να γυρίσει με ένα τετράδιο στο ένα χέρι και ένα στυλό στο άλλο.

"τι είναι αυτά?"

"λοιπόν θα σκεφτούμε τα υπέρ και τα κατά της Ελίζας, θα τα γράψουμε και ίσως οταν τα δεις εδώ μπροστά σου ξεκολλήσεις"

   Η Στέλλα έσκισε δύο σελίδες από το τετράδιο μου και τις έβαλε στο τραπέζι. Άρχισε να ζωγραφίζει δύο στήλες, μία ονόματι ΥΠΕΡ και μία άλλη ΚΑΤΑ!

"Στέλλα σιγά μην βρούμε τόσα πολλα που θα μας χρειαστούν 2 σελίδες"

"πίστεψε με έχει πολλά κατά!" είπε και εγώ γέλασα...

   Ξεφύσηξα και μόλις η Στέλλα ετοίμασε τα χαρτιά, ανακάθισε και με κοίταξε χαμογελαστή.