Διάλεξε....ταίρι

35 - "Ποια είναι η αλήθεια? (Μαρία και Ελίζα)"

Τα είχα παίξει, δεν είχα καταλάβει τι γινόταν. Μετά από δευτερόλεπτα ξύπνησα και την έσμπρωξα μακρυά μου.

"τι κάνεις?" την ρώτησα σοκαρισμένη.

"συγνώμη" μου απάντησε με πληγωμένο ύφος. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ?

"τι συγνώμη? Στέλλα πως! ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Γιατί δεν μου είπες τίποτα?"

"φοβόμουν..."

"τι φοβόσουν...?"

"την αντίδραση σου...και την επιλογή σου"

"τι? Ποια επιλογή μου? Τι λες?"

"ανάμεσα σε μένα και την Ελίζα..."

"Στέλλα αυτό που λες-"

"αυτό που λέω είναι οτι πρέπει να επιλέξεις...γιατί Μαρία εγώ δεν μπορώ να σε βλέπω μαζί με την αδερφή μου...δεν θέλω να σε βλέπω να κάνεις όνειρα και να χαίρεσαι ενώ η Ελίζα σε εκμεταλλεύεται για την καλοπέραση της!"

"δεν ξέρεις τίποτα! Δεν ξες την σχέση που έχω με την αδερφή σου!"

"φυσικά και ξέρω...η Ελίζα ήξερε οτι μου αρέσεις, την είχα προειδοποιήσει να μην κάνει τίποτα, αλλά φυσικά από πείσμα και μόνο έκανε" μιλάει αλλά δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που μου λέει, δεν μπορώ να πιστέψω οτι η Ελίζα το έκανε από πείσμα "Σε κοροιδεύει μες την μούρη σου και εσύ το χάβεις!"

Θέλω να βάλω τα κλάμματα αλλά δεν βγαίνει τίποτα. Δεν κατάλαβα πότε η Στέλλα με ξαναπλησίασε και μου έδωσε ένα φιλί, στο μάγουλο αυτή την φορά, και έφυγε.

Νιώθω ένα ψυχοπλάκωμα. Ταυτόχρονα έχω νευριάσει απίστευτα πολύ με την Ελίζα και την Στέλλα...αλλά κυρίως με τον εαυτό μου. Δηλαδή τι? Παίζουνε και οι δύο μαζί μου? Η μία μου το έπαιζε φίλη και η άλλη οτι και καλά της άρεσα! Και έχω και αυτό τον πονοκέφαλο που δεν περνάει...

Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να κοιμηθώ. Έχω και σχολή αύριο, καλύτερα να μην το παρακάνω...

~

Την επόμενη ξύπνησα, πλύθηκα, ντύθηκα και ξεκίνησα να πηγαίνω προς το πανεπιστήμιο.

Πρώτο μάθημα....πήγα και κάθισα στην άλλη άκρη της αίθουσας, μακρυά από την Στέλλα, δεν ήθελα καθόλου να της μιλήσω! Η Στέλλα με κοιτούσε στεναχωρημένη αλλά δεν πρόκειται να με τουμπάρει. Τα θελε και τα παθε!

Με το που χτύπησε το κουδούνι, μάζεψα τα πράγματα μου γρήγορα γρήγορα και έφυγα. Άκουγα την Στέλλα να μου φωνάζει από πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση να την ακούσω. Φτάνει πια να είμαι η καλή της υπόθεσης. Φτάνει να είμαι το κορόιδο....