Διάλεξε....ταίρι

87 - "Πες κάτι (Αμαλία και Άρης)"

   Κάθομαι έξω από την πόρτα του Άρη εδώ και 5 λεπτά. Να χτυπήσω ή να μην χτυπήσω. Μήπως να φύγω καλύτερα? Ναι αλλά συμφώνησες ρε Αμαλία να έρθεις. Λοιπόν ανάσες. Ένα χτύπημα είναι. 1..2...3.

   Η πόρτα άνοιξε και η γροθιά μου είχε μείνει στον αέρα. Ο Άρης με κοιτούσε σαν να μην το πιστεύει οτι είμαι μπροστά του.

"ήρθες.." είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο...και εγώ για κάποιο λόγο ένιωσα άβολα και μαζεύτηκα.

"ε ναι.."

"εγώ απλά" κοίταξε το χέρι του που κρατούσε μια σακούλα "ήθελα να πετάξω τα σκουπίδια"

   Του έγνεψα και αυτός τα άφησε έξω από την πόρτα.

"θα μπεις...?" με ρώτησε και άνοιξε περισσότερο την πόρτα. Κοίταξα το ασανσέρ πίσω μου και μετά πάλι αυτόν.

"ναι..."

   Μπήκα και ο Άρης έκλεισε την πόρτα πίσω μου. Ένιωσα τα χέρια του στους ώμους μου και γύρισα απότομα.

"να το πάρω?" με ρώτησε και εγώ έσμιξα τα φρύδια μου "το δερμάτινο σου"

   Α! Το έβγαλα σιγά σιγά και του το έδωσα να το κρεμάσει στον καλόγερο. Πήγα και κάθισα στον καναπέ και εκείνον τον είδα να πηγαίνει στην κουζίνα. Σταμάτησε πριν πλησιάσει στον πάγκο με τα ποτήρια και με κοίταξε.

"θέλεις να πιεις κάτι...?"

"ένα νερό...σε παρακαλώ" του είπα και έκανα μια γκριμάτσα...ένιωσα σαν να μιλάω σε ξένο..

    Τον είδα που έβαλε το νερό μου και ένα ποτήρι ουίσκι. Το γεγονός οτι έχει σαλοκουζίνα με άφησε να επεξεργάζομαι τις κινήσεις του. Φαινόταν χαλαρός αλλά ταυτόχρονα κάπως αμήχανος..

   Επέστρεψε στο σαλόνι και άφησε το ποτήρι με το νερό μπροστά μου. Κάθισε δίπλα μου στον καναπέ και εγώ για άλλη μία φορά μαζεύτηκα.

"πεινάς...?" με ρώτησε και εγώ ξεφύσηξα.

"Άρη θα μου πεις τι ήθελες? Για ποιο λόγο ήρθα?" τον ρώτησα και εκείνος έσκυψε το κεφάλι του.

"για να μιλήσουμε..." σήκωσε το βλέμμα του για να με κοιτάξει "για να σε δω..."

"αυτό? Δεν έχεις να πεις κάτι άλλο? Τότε να-"

"κάτσε" μου είπε και τράβηξε τα χέρια μου με τα οποία πριν λίγο πήγα να πάρω την τσάντα μου.

    Χαλάρωσα στον καναπέ και περίμενα να μιλήσει. Είχαν περάσει τουλάχιστον 3 λεπτά και δεν είχε βγάλει μιλιά.