Διάλεξε....ταίρι

40 - "Έχεις αγόρι? ( Αναστασία και Μάνος)"

   Ο Μάνος δεν είχε σταματήσει τα τηλέφωνα και τα μηνύματα. Κάποιες φορές ακόμη ερχόταν και σπίτι μου και μου χτυπούσε.

   Την μέρα που είδα τον ξανθό κίνδυνο σπίτι του του έστειλα ένα κατεβατό μήνυμα λέγοντας του οτι δεν ενδιαφέρομαι άλλο και οτι τα ξαναβρήκα με τον πρώην μου.

   Ήλπιζα να τα παρατήσει και να μην ρωτήσει περαιτέρω ΑΛΛΑ....λάθος ήλπιζα.

   Ήταν βραδάκι και περίμενα να έρθει η πίτσα που παρήγγειλα. Μετά από μία βδομάδα γεμάτη clubbing δεν είχα άλλη δύναμη να βγω, ούτε και πολλά λεφτά.

   Τις σκέψεις μου διέκοψε το κουδούνι. Έτρεξα να ανοίξω, πεινάω τόσο πολύ. Μόλις άνοιξα την πόρτα το χαμόγελο μου σβήστηκε.

"τι έκανα?" με ρώτησε πληγωμένος και εγώ έμεινα να τον κοιτάω.

"τίποτα δεν έκανες....σου είπα, τα ξαναβρήκα με τον πρώην μου"

"μαλακίες"

"μαλακίες? Ποιο είναι το πρόβλημα σου? Μία περιπετειούλα ήμασταν...δεν θα χαλάσω ένα χρόνο σχέση για αυτό"

"περίεργο, δεν είχες αναφέρει καμία σχέση"

"ήθελα να περάσω καλά απλά...γιατί να σου βάζω ιδέες?" του είπα σταθερά. Χριστέ μου! Ακούγομαι σαν καμιά του δρόμου...

"Αναστασία δεν είμαι 20 χρονών...δεν έχω την ίδια υπομονή με εσένα-"

"τότε γιατί κάθεσαι και με παρακαλάς? Ένα κοινό κοριτσάκι είμαι...ρεζιλεύεσαι" ήθελα να βάλω τα κλάματα επί τόπου...

"δεν είσαι για εμένα..."

"έλα τώρα ρε Μάνο? Μπορείς να έχεις όποια θέλεις, σταμάτα να ασχολείσαι μαζί μου. Καταντάει γελοίο"

"γιατί μου μιλάς έτσι?"

"γιατί με έχεις κουράσει, έχω ξενερώσει μαζί σου...τώρα που δοκίμασα μου έφυγε η όρεξη πως το λένε"

   Φαινόταν τόσο πληγωμένος. Μην τον πιστεύεις Αναστασία! Είναι ψεύτης. Μην τον αφήσεις να σε τουμπάρει.

"και τώρα με συγχωρείς αλλά πρέπει να ετοιμαστώ για να βγω με το αγόρι μου" του είπα χαμογελώντας και έκλεισα την πόρτα στα μούτρα του.

   Ναι με το αγόρι μου....την σπέσιαλ πιτσούλα μου, που έχουμε ραντεβού μπροστά από την τηλεόραση...

  Η πίτσα είχε έρθει εδώ και ώρα αλλά δεν είχα όρεξη ούτε να την αγγίξω...δεν έπρεπε να του μιλήσω έτσι. Δικαιούμαι μία συγνώμη κάτι...τι κάθομαι και τα σκέφτομαι, είναι πολύ αργά πλέον..