Διάλεξε....ταίρι

99 - "Μία φορά να ηρεμήσουμε..(Ολοι & Ολα)"

ΒΆΣΩ POV

Βάσω - "ξες κάτι?" άφησα με δύναμη το μαχαίρι με το οποίο έκοβα σαλάτα κάτω και κοίταξα τις άλλες "τα παρατάω"

Αλεξία - "ε?"

Βάσω - "ας μαγειρέψουν μια φορά και τα αγόρια για διάφορα"

Μάρκος - "τι σε έπιασε τώρα εσένα?" μου αρέσει που ρωτάει κιόλας...ξερω γω λες και δεν του τα έχω ήδη μαζεμένα.

Βάσω - "μαγειρέψτε εσείς σήμερα, δεν είμαστε δούλες σας να φροντίζουμε για όλα εδώ μέσα, να μαγειρεύουμε, να πλένουμε-" εκείνη την στιγμή πήγε να με διακόψει ο Αχιλλέας αλλά τον έδειξα με το δάχτυλο απειλητικά "οχι ούτε καν μην το συγκρίνεις"

Σκούπισα τα χέρια μου στην πετσέτα και τους προσπέρασα όλους προχωρώντας στο σαλόνι. Κάθισα στον καναπέ χαλαρή και όλοι με κοιτούσαν με ορθάνοιχτα ματιά.

Αναστασία - "έχει δίκιο, δεν κάνω τίποτα"

Μαρία - "ναι ούτε και εγω"

Γιάννης -" ναι γιατί ξεσκιζόσουν πριν..." της είπε και αυτη αφού του έριξε ένα μοχθηρό βλέμμα, κοίταξε αλλού.

Μάρκος - "εντάξει πόσο δύσκολο να είναι?" ρώτησε τα αγόρια πιάνοντας ένα τηγάνι και επεξεργάζοντας το.

   Κάγχασα και τον κοίταξα με το πιο ειρωνικό ύφακι μου.

Βάσω -" καλή τύχη αγόρια"

Αχιλλέας - "Εγώ λέω να παραγγείλουμε"

Αλεξία - "δεν θα πάθεις και κάτι άμα κουνήσεις λίγο το δαχτυλάκι σου"

Αχιλλέας - "σου μίλησα?"

Αλεξία - "επιτέλους...θεια δική κορίτσια"

Αχιλλέας - "Εγώ δεν συμφώνησα σε αυτή την βλακεια. Τι τις έχουμε εδώ αν είναι να μην κάνουν δουλειές" είπε με θράσος και κρατήθηκα να μην τον βρίσω...ξερω ότι θέλει να μας τσατίσει και δεν τα εννοεί..

Αλεξία - "Πολλά λες Αχιλλέα...παρα πολλά, και όλα αυτά θα γυρίσουν πίσω με ταχύτητα φωτός..ή τηγανιού." τον απείλησε και πήρε στα χέρια της ένα τηγάνι.

Αναστασία - "Εγώ λέω να ηρεμήσουμε..." επενέβη αρπάζοντας το τηγάνι από την Αλεξία.

Αλεξία - "Η κουζίνα είναι δικιά σας"

Εκείνη την ώρα η Μαρία Α. ήρθε στην σαλοκουζίνα και μας κοιτούσε περίεργα.

Μαρία Α. - "τι συμβαίνει εδώ? Γιατί φωνάζετε?"

Μάρκος - "αντε τυχερουλα θα έχεις την ευκαιρία να φας από τα χεράκια μου"

Μαρία Α. - "Οχι σοβαρά τώρα, τι συμβαίνει? "