Διάλεξε....ταίρι

122 - "Προσευχές και μετάνοιες (Αμαλία και Άρης)"

    Μόλις με άφησε ο Άρης έξω από το σπίτι. Έβγαλα γρήγορα τα κλειδιά και άνοιξα για να μπω μέσα.

   Δεν πρόλαβα καλά καλά να μπω στο σπίτι και άρχισα να ξεντύνομαι για να κάνω ένα μπάνιο να χαλαρώσω. Πρέπει να ηρεμήσω και να σκεφτώ τι θα κάνω για να με συγχωρήσει η Εύα....

   Μόλις βγήκα από την μπανιέρα και ντύθηκα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να την πάρω τηλέφωνο. Προφανώς και δεν μου το σήκωσε. Τι να κάνω γαμώτο? Πρέπει να με ακούσει....πρέπει να της εξηγήσω...

   Ξέρω οτι τα έκανα και εγώ όλα απανωτά αλλά άνθρωπος είμαι...κάνω λάθη...ούτε η πρώτη είμαι ούτε η τελευταία...στην τελική την αγαπάω και δεν θέλω να την χάσω από χαζομάρα. Χαζομάρα για μένα θα μου πεις....για την Εύα ήταν μαχαιριά στην πλάτη....γαμώ το κεφάλι μου το άδειο!

   Χωρίς να το πολυσκεφτώ πήρα το κινητό στα χέρια μου πάλι και πληκτρολόγησα το νούμερο που ήταν η μόνη μου ελπίδα για βοήθεια. Ο χαρακτηριστικός ήχος οτι καλεί δεν σταματούσε και είχα απογοητευτεί οτι ούτε από εκεί θα πάρω απάντηση.

"τι?" άκουσα λίγο πριν πατήσω τερματισμό και αυτομάτως χαμογέλασα.

"πίστευα οτι δεν θα το σηκώσεις"

"δεν θα το σήκωνα αλλά έχε χάρη που ο Άρης είναι φίλος μου"

"κοίτα Παύλο όσον αφορά την Εύα, εγώ-"

"δεν θέλω να ακούσω κουβέντα για αυτο το θέμα, έγινε?" είπε μες τα νεύρα και εγώ για λίγο πήγα να το βάλω κάτω.

"για καλό σε πήρα, θα σε βοηθήσω να τα ξαναβρείτε!" είπα με ένα άβολο χαμόγελο και τον άκουσα να γελάει από μέσα.

"και τι είμαστε ρε Αμαλία για σένα? Όποτε δεν γουστάρεις μας χωρίζεις, όποτε γουστάρεις μας τα βρίσκεις?"

"κατάλαβα το λάθος μου....δεν έπρεπε να ανοίξω το στόμα μου"

"δεν έχει σημασία, τελείωσε η υπόθεση. Φτιάξε πρώτα την δική σου ζωή και άσε μας εμάς"

   Η καρδιά μου αλήθεια είχε ραγίσει...τώρα συνειδητοποιώ πόσο πολύ πόνεσε η Εύα. Της άρεσε πάρα πολύ ο Παύλος και εγώ η ηλίθια έβαλα το χεράκι μου και τα κατέστρεψα όλα.

"άμα φτιάξω την ζωή της φίλης μου θα φτιαχτεί και η δική μου"

"α δηλαδή όλα τα κάνεις πάλι για να βοηθήσεις τον εαυτούλη σου, απίστευτη είσαι!"

"όχι, κοίτα δεν γίνεται να τα λέμε από εδώ. Θέλεις να βρεθούμε για έναν καφέ?"

"όχι, έλα γεια" είπε και εγώ έσφιξα τα μάτια μου.