Διάλεξε....ταίρι

113 - "Μα πως το ξεχάσαμε? (Βάσω και Μάρκος)"

   Είναι μεσημέρι και χαλαρώνω σπίτι μου...όσο μπορώ δηλαδή..μετά από αυτά που έγιναν το μυαλό μου είναι έτοιμο να σπάσει...έχω στεναχωρηθεί τόσο πολύ για τον Γιάννη και το χειρότερο είναι οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω.

   Ο Μάρκος επικοινωνεί όσο μπορεί μαζί μου και με ενημερώνει για το τι γίνεται εκεί. Με την Μαρία δεν πολυμίλησα γιατί κλασικά το κινητό της είναι για τα μπάζα και δεν πιάνει ούτε σήμα έτσι όπως το έχει καταντήσει από τις πτώσεις.

   Γενικά από τότε που έφυγαν όλοι προτιμώ να μην βγαίνω έξω. Κάθομαι μόνη σπίτι και ή θα δω καμία ταινία ή θα μιλάω λίγο στο φβ με τις υπόλοιπες διασκορπισμένες.

   Το κινητό μου άρχισε να δονείται βγάζοντας με από τις σκέψεις. Κοίταξα την οθόνη και είδα οτι η Χρύσα με καλεί.

"έλα ρε"

"έλα ρε? Λοιπόν σήμερα δεν σου δίνω περιθώριο να πεις όχι"

"ρε συ νιώθω λίγο άρρωστη και-"

"Βάσω άσε τις δικαιολογίες, σε μένα μιλάς"

"δεν έχω όρεξη..."

"το ξέρω ρε κορίτσι μου αλλά και να κάθεσαι όλη μέρα σπίτι δεν είναι λύση....έλα και σου έχω μία έκπληξη"

"τι έκπληξη?" ρώτησα με ένα χαμόγελο και κάθισα καλύτερα στον καναπέ.

"θα σου πω από κοντά, λοιπόν λούσου ετοιμάσου και στις 7 θα πάμε για καφέ, άντε φιλιά" είπε και μου το έκλεισε πριν καν διαμαρτυρηθώ.

   Άφησα το κινητό δίπλα μου και σηκώθηκα. Η ώρα είναι 4 οπότε έχω χρόνο μέχρι τις 7. Θα κάνω κάτι να φάω πρώτα, μετά ένα μπάνιο και μετά θα ετοιμαστώ.

                                                                                    ~

   Ήμουν έξω από την καφετέρια και περίμενα την Χρύσα με την Ελένη να έρθουν. Καλά που είναι τόση ώρα? Α εισακούστηκαν οι σκέψεις μου.

"άντε που είστε τόση ώρα, ένα τέταρτο περιμένω εδώ" τους είπα καθώς μπαίναμε μέσα.

"καλά γιατί περίμενες έξω και δεν μπήκες ρε?" με ρώτησε η Χρύσα όταν καθίσαμε.

"γιατί ξες οτι είναι εδώ αυτή η αχώνευτη σερβιτόρα και πολύ πιθανών να με έβαζε στο τραπέζι δίπλα από τις τουαλέτες" είπα και εκείνες γέλασαν.

   Πάνω στην ώρα η βλαμμένη ήρθε να μας πάρει παραγγελία με την γνωστή ξινή της φάτσα. Αφού της είπα 2 φορές τι ήθελα γιατί έκανε και καλά πως δεν με ακούει...έλεος...πήρε δρόμο.