Διάλεξε....ταίρι

100 - "Την ρίχνω...στοίχημα? (Όλοι & Όλα)"

ΜΑΡΙΑ POV

   Τι έγινε μόλις τώρα? Πως το ξέχασα? Εγώ ήμουν πάντα που του το υπενθύμιζα...δηλαδή του γκρίνιαζα και αυτός με κορόιδευε στην αρχή οτι τάχα το ξεχνούσε και μετά απλά....γκρρρ...γαμώτο που είναι το μυαλό μου?

   Δεν ξέρω πόση ώρα καθόμουν έξω και κοιτούσα το κενό αλλά σε κάποια φάση ήρθε η Αναστασία και μου είπε να πάω μέσα για να μην αρρωστήσω με τόσο αέρα που έβγαλε...

   Πήγα στο δωμάτιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ....οι λέξεις του στριφογύριζαν όλη την ώρα στο κεφάλι μου...χρόνια μας πολλά μωρό μου...

ΤΕΛΟΣ ΜΑΡΙΑ POV

ΒΑΣΩ POV

   Μόλις ξύπνησα ένας έντονος πόνος με χτύπησε στο κεφάλι. Σηκώθηκα και αφού πλύθηκα, πήγα στην κουζίνα για να πιω καφέ. Εκεί ήταν η Αναστασία, ο Μάνος και ο Μάρκος...τέλεια, πρωί πρωί να με συγχύζει πάλι.

Βάσω - "πεθαίνω, πονάει το κεφάλι μου..."

Αναστασία - "πάρε κανα χάπι, κάτσε πρέπει να έχω στην τσάντα μου" είπε και μου έφερε ένα παυσίπονο.

Μάρκος - "αφού δεν το σηκώνεις, τι το πίνεις το ρημάδι?" σας το είπα οτι θα με συγχύσει?

Βάσω - "Μάρκο αλήθεια μην αρχίζεις γιατί ότι νεύρα έχω σε εσένα θα τα ξεσπάσω"

Μάρκος - "πρώτη φορά θα ναι?"

Βάσω -"να σου πω, μήπως να σου δώσουμε και εσένα κανά χαπάκι? Κανα ζάναξ για να ηρεμήσεις λίγο?"

Μάρκος - "φυσικά, που τα έχεις στην τσάντα σου?" είπε και πήγε να ψαχουλέψει.

   Σηκώθηκα και του σφαλιάρισα το χέρι την ώρα που πήγε να το βάλει μέσα.

Βάσω - "μην ψαχουλεύεις τα πράγματα μου!" φώναξα και μάζεψα την τσάντα μου.

Μάρκος - "καλά ηρέμησε, λες και τι έχεις μέσα" είπε αδιάφορα και μετά σαν να σκέφτηκε κάτι με ξανακοίταξε "ή μήπως έχεις κάτι που δεν θες να δω?"

Βάσω - "ναι έχω την μπάζα μου απο το χθεσινό μεροκάματο" τον ειρωνεύτηκα και πρόσεξα οτι θύμωσε με το σχόλιο μου.

Μάρκος - "σταμάτα, δεν είναι αστεία αυτά" με μάλωσε και δεν μπορούσα παρά να γελάσω....

Βάσω - "λες και δεν το έχεις υπονοήσει τόσες φορές..." είπα και τον είδα που κατσούφιασε αλλά δεν το σχολίασε "τα παιδιά κοιμούνται ακόμα?"

Αναστασία - "λογικά..."

   Ο Μάρκος διακριτικά κλότσησε τον Μάνο, και εκείνος σαν να ξύπνησε κοίταξε την Αναστασία.