'I'm sorry. I am just very busy.' Text ko kay Eki. Pangalawang linggo na wala kaming video chat. Kahit ako ay nagwoworry na hindi ko na siya nakakausap pero sobrang hectic na ng schedule ko. Bukod sa pag-aaral ay ang on the job training ko na umuubos ng oras ko ng sobra ngayon.
'Late na diyan. Pagod ka na siguro.' Reply nito.
'Yes. I'm sorry. Ganito na lang muna. I'm really tired. Maaga pa ako--' Tiningnan ko ang orasan ko. Madaling araw na pala. 'Maaga pa ako mamaya. I need to sleep for a few hours.'
'Goodnight, Belle.' Hindi na ako nakapagreply sa sobrang antok ko. Hindi na rin nga ako nakapagpalit ng damit. I just slumped myself on the bed and closed my eyes.
...
The next week was worse. Wala na kahit text. Ang nagawa ko lang ay basahin ang text niya. Iyon lang afford ko dahil sa pagiging abala. Pero after this week magiging maluwag na ako. Matatapos ko na rin kasi ang training ko.
'Wait for me till all of these are over.' Iyon lang huli kong natext sa kanya. 'Always.' He replied.
Iyon na lang muna ang panghahawakan ko.
...
"Adrien?" Nagulat naman ako na makita ito sa may labas ng bahay na tinutuluyan ko. Nakapark ang magara niyang kotse sa tapat ng bahay.
"Hi." Bumaba ito ng kotse niya at may dala-dala pa itong bouquet ng rosas. "It is your last day of training, right? Let's celebrate?" Napatitig naman ako sa kanya. Alam ko naman kung paano niya nalaman. He knows someone in school I am sure of it. Hindi naman siya kukuhanin judge sa isang competition kung wala siyang kilala sa school.
"I have other things to do, Adrien."
"C'mon Belle. What other things? Please just this once take my offer. I am friend, Belle. Didn't I tell you that?"
"Didn't I tell you also that I have a boyfriend?" Mataray kong salita.
"I know, Belle, countless of times. This is not a date. It just...am...hang out with friends. I promise I'll send you back home by nine."
"Adrien, I'm sorry."
"You've turned me down the forty ninth time. Don't make it fifty. Please my friend." Napabuntong hininga ako lalo na sa ginamit niyang term.
"After this I won't entertain you anymore."
"And I won't bother you anymore." Huminga na ako ng malalim.
"I should be home by nine sharp. Not nine o' one but nine." Ngumiti naman ng malaki ang makulit na French matapos ay tumango.
I really need to tell Eki about this.
...
Nine on the dot we reached my place. He was true to his words. We just hang out as friends. He didn't flirt. He didn't make any advances. Good thing. Kung hindi ay baka nasa police kami ngayon dahil kung anong nagawa ko sa kanya.
"Nine." Ngiting-ngiti ang loko.
"Good." Ngiti ko. Tinanggal ko na ang seatbelt ko at umalis na ng kotse niya. Bumaba rin ito ng kotse niya at lumapit sa akin.
"Thank you for the wonderful night."
"Thank you for dinner and everything." Bukod kasi sa dinner ay nagpunta pa kami sa isang coffee shop at doon pinatikim niya ako ng isa sa pinakamasarap na dessert para daw maging inspirasyon ko. "Okay, I need to go in now." Ngiti ko at turo sa gate ng bahay ko.
"Thank you." Ngiti pa nito. "You are very beautiful and really special, Belle." Inirapan ko nalang ito. Sinabi ko ng walang flirtation pero nagpumilit sa huli.
BINABASA MO ANG
Found
SpiritualCondemnation is a bondage that most of us have been doing intentional or unintentional. Condemning people of who they were and what they have done. Isabelle has been condemned by people and including herself all her life. This has been an unending...