Found

FOL Chapter 8 - Love is not easily angered, it keeps no record of wrongs (1)

"Belle wait!" I heard that he was near. I was trying to hail a cab but I cannot get any. Wala akong dalang kotse dahil sinundo niya ako. I should have brought my car. "Belle!" His voice was loud. Hinawakan niya ako sa braso at ilang beses kong kinalas iyon at nakalas ko pero ilang beses niyang tinangkang hawakan ako. "Belle!" Gusto kong lumayo sa kanya pero wala na akong nagawa ng yakapin niya ako. Nagpumiglas ako ng una pero wala akong napala. Niyakap niya lang ako ng mahigpit hanggang sa tumigil ako kakatulak sa kanya palayo. Napaiyak na ako ng tuluyan.

Gusto kong lumayo sa kaya. Gusto kong makipaghiwalay sa kanya pero bakit ang sakit. This is really not fair. Why does it have to hurt this much?

"Umuwi na tayo." I heard him say. Hindi pa rin niya kinakalas ang pagyakap niya. "Mag-usap tayo sa bahay." Hindi na ako umimik. I felt him kissed my head.

I don't know what to do. Gusto kong lumayo sa kanya pero heto ngayon parang walang lakas ako na itaboy siya. Naiisip ko pa lang na lalayuan ko siya palagay ko hindi ko na kaya.

...

Nagising ako may humahaplos sa mukha ko. Nakatulog ako dahil sa pag-iyak. Nagmulat ako at nakita ko si Eki na nakatingin sa akin. Ngumiti ito ng maliit.

"Halika na. Nandito na tayo." He had this soft, sweet voice. Kahit iyon malumanay na boses niya na iyon ay may dulot na sakit.

Inalalayan niya akong lumabas at doon ko nalang napuna na wala kami sa condo ko. Tumingin ako sa paligid. This is his house. Ito iyon bahay na iniwan ako ni Titus para makapag-usap kami ni Eki.

"Why are we here?" Tanong ko sa kanya. Lumingon ito sa akin at ngumiti.

"So that we can talk and rest. I know you are tired and the city is too much for you." Napatitig ako sa kanya.

Hawak niya ang kamay ko habang papasok sa bahay. Binitawan niya lang ng pinaupo niya ako sa couch. May inabala ito sa loob at iyon pala ay pagbukas ng ilaw.

"Iwan muna kita saglit." Tumingin lang ito sa akin at tumingin ako sa kanya. Hindi ako makapagsalita.

Lumapit ito sa akin at lumuhod sa harap ko. Sinapo nito ang mukha ko.

"Huwag ka ng umiyak." Pinunasan ko ang mukha ko. Hindi ko napuna na umiiyak ako. "Maga na ang mga mata mo. Tama na iyan." Tumango ako sa sinabi niya. "I am going to make us a drink and a few bites. Alam kong magugutom ka na. Kaunti lang ang kinain mo kanina." Tumitig lang ako sa kanya saka tumango. Bago umalis ay hinalikan niya muna ako sa noo.

It took him a while to come back. Nakatingin lang ako sa labas, sa may bintana. It was pitch black outside but there was this strange small lights floating. Napatayo ako at tiningnan ko iyon sa may bintana. Fireflies. Kagaya ito doon sa farm ni Tatang Boaz.

"Do you like fireflies?" Napalingon naman ako dahil sa boses ni Eki at nakatayo itong nakatingin sa akin.

"I think they are magical creatures." Salita ko. Ngumiti ng malaki si Eki sa akin saka lumapit. Niyakap ako nito.

"Even you have grown this tall and beautiful you are still the kid that I am very fond of." Halik pa nito sa sintido ko. We stayed like that for a while before he let go of me and pulled me to the sofa. May dalawang mugs ng hot chocolates and there was bread with peanut butter and jelly.

"Here, try this." Inabot niya sa akin ang sandwich at kumagat ako. Masarap ang palaman ginamit. "How was it?"

"Good." Salita ko at ngumiti ito. "That is from Tito Boaz. The business is expanding. Iyan jam at peanut butter ay kasama sa mga bagong venture ng kumpanya." Tumango ako. Humigop si Eki ng chocolate samantalang kumuha pa ako ng isang sandwich. Ngayon ko lang naramdaman ang pagkagutom. "Dahan-dahan, Belle." Haplos pa nito sa mukha ko. Dalas-dalas kasi ang kain ko ng sandwich na ginawa niya. The jelly and butter tasted really good. Tatang Boaz is really good.