Ailesinin ölmesiyle büyük bir krallığın yükü omuzlarına kalan bir kız... Tek yapmak istediği kız kardeşini ve krallığını korumaktı. Sonra bir kadın olarak ülkeyi yönetmenin çok zor olduğunu fark etti. Evlilik tekliflerinden de sıkılmıştı. Ta ki herk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tahtında kucağında okunması gereken onlarca mektupla oturuyordu. Bunların hepsini okumaya yüreği dayanmayacaktı. Odada o ve yardımcısı kalmıştı sadece. İnsanlar daha fazla onu bekleyememişti. Sonunda iç geçirerek "Daha fazla okuyamayacağım." dedi.
Yardımcısı da durumdan fazlaca sıkıldığı belli bir şekilde ona baktı. "Çok yoruldunuz efendim. Yarın devam edersiniz."
"Devam edemiyorum, her gün daha da fazla oluyor bunlar. Bu işi kökünden çözmem lazım."
"Yani.. evlenecek misiniz?" diye sordu umutla. Aylardır bu kadınla evlenmek için adamlar sırayla saraya geliyordu. Her gün başka bir misafiri ağırlamaktan bıkmışlardı artık.
Ayana başını iki yana salladı. Aşık olmadan evlenecekse eğer bu kimin olduğunu önemsiz kılıyordu. Kim olursa olsun mutsuz olacaktı sonuçta. Mektupları zorlukla ellerine alarak ayağa kalktı ve mektupları havaya attı. Yardımcısı şaşkınlıkla onu izliyordu. Ayana buna aldırmayarak tahtından indi ve mektupların arasında bir süre gezindi. Eğilip bir tanesini aldı.
"İzgi adında birinden gelmiş."
"Öyle birini tanımıyorum efendim."
Ayana mektubu açtığında gülümsedi. "Bu evlenme için değilmiş. Pars ve Bars kardeşleri tanıyor musunuz?"
Adam titreyerek başını salladığında Ayana kaşlarını kaldırdı. "Neler oluyor?"
"Askeri güçleri çok yüksek. Bir şeyi isteyip de alamadıkları henüz görülmemiş. Anlatılana göre ikisi de çok güçlülermiş. Erkeklerin korktuğu, kadınların hayranlıkla baktıkları vücutları varmış. Bakışları insanları korkutacak kadar korkunçmuş."
Ayana gülümsedi neşeyle. "Neyse ki düşmanlarımız pek de iyi durumda değiller."
Adam inanamayarak Ayana'ya doğru birkaç adım atınca Ayana elini kaldırdı. Adam birden yerinde kalakaldı. "Bizden maddi yardım istiyorlar. Benim krallığım ne durumda?"
"Biliyorsunuz ki etraftaki en zengin ve bolluk içinde yaşayan krallık bizimki. İnsanlar koyduğunuz kanunlara rağmen burada yaşamayı seviyorlar. Herkes ülkesini sevdiği için her geçen yıl krallığımız daha güzel bir yer haline geliyor."
Ayana gülümsedi. Çok uğraşmıştı, uykusuz kalmıştı ama başarmıştı. Sonunda güzel bir yer olmuştu krallığı. Anne ve babasını öldüren insanlarla aynı topraklarda yaşıyordu. Onları kimin öldürdüğünü bile bilmeden... Nefretini dışa vurmayı çok istemişti ama eline ne geçerdi ki? O yüzden insanların birbirine saygı duyduğu bir krallık oluşturmaya çalışmıştı. Her şey kız kardeşi içindi. Onun masum kalbinin zarar görmesine dayanamadığı için.
"Herkes beni zenginliğim için istiyor değil mi?" diye mırıldandı.
Yaşlı adam cevap verip vermemek konusunda kararsız kaldığında Ayana ona bakınca göz göze geldiler. "Bakire değilim." dediğinde adamın gözleri kocaman oldu. Ayana başını salladı. "Evet, değilim ve bunu herkesin bilmesini istiyorum. Hemen bugün bu mektupların altına bunu yazıp geri gönder."
