Seni Aradım -Tamamlandı-

Final

Bu bölümü sonuna kadar okuyan tüm okuyucularıma ithaf ediyorum. İyi ki varsın okuyucu!

Gece vakti sarayda bir kişinin dolaşmasına saray koridorları alışıktı. Fakat bu gece birden fazla kişi parmak ucunda ses yapmamaya özen göstererek ilerliyordu. Belen İzgi'nin kolunu tutup "Kimse uyanmamalı." diye fısıldadı.

Dikkatle karısına baktı İzgi. Onu sakinleştirmek için şaka yapabilirdi ama onun bundan hoşlanmayacağına emindi. "Merak etme, kimse uyanmayacak. Hem uyanmış olsa da uyuyamadık ve dışarı çıktık. Bundan normal ne var ki?"

İkna olmuş bir şekilde başını salladı. Yine de temkinli bir şekilde yürüyordu. Karşıda gördüğü karanlıkla çığlığı basacaktı ki İzgi son anda ağzını kapattı. "Sakin ol." diye fısıldadı kulağına.

Belen başını sallayınca İzgi elini çekti ve buluşma yerine ilerlediler. Odaya girdiklerinde Aşula ve Aral onları bekliyorlardı.

Belen korkmuş bir şekilde "Az önce önümüzden geçen siz miydiniz?" diye sordu.

Aşula başını salladı. "Bizden başka bu saatte ayakta olmayacağına göre bizdik. Konuyu hızla konuşalım Bars her an uyanabilir."

İzgi başını salladı. "Öncelikle bu plandan Ayana'nın haberi olmayacağı konusunda emin miyiz? Öğrendiğinde yapacakları beni korkutuyor."

Belen gözlerini devirdi. "Pars aylardır ona bir mektup göndermeyi çok gördü. Şimdi Ayana onu affetti diye biz onun acısını unutamayız." Belen o kadar kararlı bir şekilde konuşmuştu ki odadaki hiç kimse buna itiraz edemedi. Planlarını ayrıntılı bir şekilde konuşmaya koyuldular.

***

Güneş ışıkları yüzüne vurduğunda gülümsedi. Perdeler açılmış olmalıydı. Gözlerini aralayıp pencereye doğru baktığında Ayana'nın güneşin doğuşunu izlediğini gördü. Uzun zaman önce de böyle bir sahneye uyanmıştı. O zaman yapmak isteyip de yapamadığı bir şey vardı. Usulca yataktan kalkıp Ayana'ya arkadan sarıldı. Boynuna bir öpücük kondurdu. Ayana iç geçirirken yüzünde bir gülümseme belirdi. Elleri yavaşça Ayana'nın düz karnına ilerledi.

"Umarım yakında karnın kocaman olur."

Ayana şaşkın bir şekilde dönüp ona baktı. "Şişman kadınlardan mı hoşlanıyorsun?"

Pars gülmemek için kendisi zorlasa da başaramadı. "İlerleyen zamanlarda bir bebeğimizin olmasını istediğimi söylüyordum aslında."

Ayana mutluluktan gözleri parlayarak baktı kocasına. Bu adam tarafından sevilmek için çok uzun zaman beklemişti. O an her şeyi geride bıraktı. Bir sonraki an hayat onlar için yeninden başlıyordu. Ve inanıyordu ki her şey çok güzel olacaktı. "Umarım." dedi tüm içtenliğiyle. Bir süre önce en çok istediği şey Pars'ın geri dönmesiydi. Şimdi o geri döndüğüne göre en çok istediği şey bir bebeklerinin olmasıydı. Sarayda Aşula ve Ayda'nın bebeklerinin arkasından paytak paytak yürüyen bir çocuk olması çok güzel olurdu.

Pars karısına belinden sarıldı tekrar ve güneşin doğuşunu birlikte izlediler. Güneş iyice yükseldiğinde "Ne düşünüyorsun?" diye sordu Pars.

"Rüyalarımın gerçek olduğunu."

"Rüyalarının ve dileklerinin gerçek olması için her şeyi yapacağım."

Ayana gülümsedi. Başını Pars'ın göğsüne koydu. "Bugün odadan çıkmak istemiyorum."

"Ben de ama kral ve kraliçe olmak tembelliği ömür boyu unutmak anlamına geliyor."