Unbroken

Chapter 43 Resentment

Her POV

Naupo sa katapat kong upuan ang lalake at nanatiling tahimik. Halatang halata ang pag iiwas niya ng tingin sa akin at alam ko kung bakit. Habang tinititigan ko siya ay ramdam ko ang mga pares ng mga mata na nakatutok sa akin. Mukhang hinihintay nila ang magiging reaksyon ko tungkol sa pagiging testigo niya. I looked at Valeria and pride was written all over her face. She's screaming her winning face to me because they have a witness and the witness was someone the accused was affiliated to. Ganito ba ang gustong mangyari ng kalaban ko? Ang pag awayin ang bawat taong mahalaga sa akin? Pathetic. Tsk.

Isang malawak na ngisi ang ipinakawala ko dahilan para mawala ang ngiting tagumpay ng mga myembro, lalo na ang babaeng katabi ko lamang.

"Is he the credible witness that you are referring to? My future brother in law? Really?" I said, full of mockery. Napayuko naman ang lalakeng tinutukoy ko dahil sa sinabi ko. Hindi nagsalita ang ibang mga myembro at tanging si Valeria lamang ang naglakas loob na sagutin ang tanong ko.

"Yes he is. He was the one who reported about your Vanguard's crime to the Council, Lord Third." Napaayos ako ng upo dahil sa naging pahayag niya. Hindi ko alam kung nagkamali lamang ako ng pagkakarinig sa kanya.

"What did you say?" Nagbalik ang ngiting tagumpay sa labi ng babae at tiningnan ako ng mata sa mata.

"Siya ang nagkanulo sa iyong tagabantay."

I looked at Trione with my blank eyes. Hanggang ngayon ay hindi parin siya makatingin sa akin ng diretso. Well, people always try to keep their eyes away from my icy stares. At hindi ko inaasahan na pati siya ay magiging ganoon ang pakikitungo sa akin. I can't help but feel irritated at how the Council members watched us. They are like movie goers waiting for some random hatred between two good friends in the show that they are watching. Para bang naghihintay silang mawala ako sa aking sarili at magalit sa lalake dahil sa ginawa niya. Mukha kaming pinaglalaruan sa loob ng silid na ito.

"Just a food for your thoughts, dear council members." I sat up straight. "It severely irritates me to be treated like a cute little puppy in your circus  when in fact, I am the tigress." I eyed all of them. "You want a show right? Very well then." 

I took my guns and laid it on the wooden table. Narinig ko ang pagbubulong bulungan nila nang makita nila ang mga armas na dala ko.

"Lord Third, I made it clear to you not to bring weapons." pagpapaalala ng babae. I just glanced at her, ignoring her rules before looking back at the other members. Lahat sila ay nakakunot noo dahil sa hindi nila maintindihan ang nais kong iparating. Pero bakas sa kanila ang takot at pangamba. Hindi ba't ito ang gusto nila? Ang galitin ako? I am quite disappointed with how my Dad let these insolent minions gain too much confidence in themselves. They think they can manipulate anyone from the mafia, especially me.

Well, they can try manipulating me. They. Can. Try.

Pinagtabi ko ang dalawang baril bago prenteng naupo. I took a deep breath and slightly massaged my forehead. Hindi ba ako lulubayan ng sakit na ito? Tsk.

Dismissing the sudden pain, I stared coldly at the witness. Mukhang nahalata niya ang saglit kong pagtahimik dahil sa sakit ng ulo ko at kitang kita ang pag aalala at pagtataka niya.

He is still the same caring man.

I know him. He wouldn't convict his own brother. He wouldn't do that for he is the highly ethical Vanguard. The only one left unbroken, or that's what I thought.