Chapter 31 Doubts, Threats and Tears

151 6 0
                                    

 Soundtrack: Faster by Within Temptaion

 I can't live in a fairytale of lies.                                                                                                                 And I can't hide from the feeling cause it's right.  

Her POV


Nandito kami ngayon sa tapat ng restaurant na pinuntahan ng batang lalake at babae. Mabuti na lamang at pinili nila ang pwesto sa tabi ng malaking salamin kaya kitang kita namin sila. Ang dalawang lalaki na magkatabi sa unahan ng kotse ay masuring pinagmamasdan ang paligid na para bang sinisiguro na ligtas ang lugar sa ano mang banta. Kumunot ang noo ko dahil sa inaakto nila. Inalis ko ang aking itim na salamin bago nagsalita.

"May hindi ba kayo sinasabi sa akin?" tanong ko gamit ang malamig kong tinig. Sabay naman silang umiling habang nag iiwas na mahagip ang aking mata at ibinalik ang pagbabantay sa dalawang bata. Hindi sana ako sasama sa kanila dahil sa marami pa akong dokumento na dapat mabasa para mapag aralan. Ginugulo parin ng transaksyon na iyon ang aking isipan lalo na't hindi ko parin alam kung sino ang katransaksyon ng mafia. Bakit ganoon kadami ng pera ang ibinibigay? Ngunit sa tingin ko ay hindi makakatulong ang pagkulong sa aking silid at ang pagbabasa noon kung hindi ko makikita ang totoong mundo. Kailangan kong malaman ang too.

*ring*

Agad na kinuha ng aking tagabantay ang kanyang telepono at saglit itong pinagmasdan. 

*ring*

Patuloy parin ito sa pag-iingay nito at nakikita kong nag aalangan siyang sagutin iyon. He looked at the rear view mirror to meet my eyes which surprised him. I just gave him my cold stare. See how bipolar I am? 

"Excuse me for a while, my lady" paalam nito bago lumabas ng kotse at naglakad ng ilang metro. I saw him hesitatingly answer the phone and kept on looking back at our direction. What is he hiding that he would want the call in private?

"Sa tingin ko ay hindi mo ganon ka kilala ang lalaking iyon, Curran."

What Sebastiano said echoed in my mind. This is no time to be doubtful, Curran. But do I really know him? Technically, I just know him as the famous Raijin Trivago, a genius and a drop dead gorgeous man. The kid who killed his own parents. A disgrace to the clan of national heroes. That's a fact that even a grade school kid today would know. However, my heart knows him more than anyone. Have you ever had the feeling of meeting someone for the first time and the moment you laid eyes on him, you felt like you knew him for life? Like you knew everything about his pain and heartache? That's how I felt when I first saw him. He has the same cold eyes as mine. 

"A relationship is never ruined by any outside party or any obstacle. It's when you lose trust to that person. You have to trust him, Lady Curran." I heard Trione's advice. Nakatingin parin siya sa dalawang bata na nagsasaya sa loob ng establisyemento. If there is anyone who would have a sane comment right now, that would be Trione. He is a man who lives by his principles and doesn't make rash decisions. 

I nodded at him before looking at my Vanguard who enters the car. Those eyes never lie. I know him. Yeah. I'm just freaking out

"Was it about your secret mission?" I asked him and he nodded. Maybe I am just too worried about the things that I don't know. The mafia is clouding up my mind. Hindi ito ang oras para pagdudahan ko ang mga taong nasa paligid ko. Ang mga taong handang magbuwis ng buhay para sa akin. 

I was about to bring back my gaze to the two kids when my phone vibrated. Who would send me a message at this hour? I immediately took my phone and opened the message. It was from an unknown number. And what surprised me was the its content. 

UnbrokenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon