Chapter 37 Broken Road

140 6 1
                                        


Her POV


Hindi ko inasahang aabot sa ganito. Na kailangan kong ilayo ang taong pinoprotektahan niya para lamang maprotektahan rin siya. Alam kong ikagagalit niya ang ginawa ko. Alam kong kamumuhian niya ako oras na malaman niyang wala na rito ang kapatid niya. But I don't have a choice. Naniniwala akong kayang bantayan ni Alexandria ang pinakabatang Trivago. Yeah, I still trust her. Kagabi ay gusto ko na sanang sabihin sa kanya ngunit hindi ko magawa. His tight hug suddenly weakened my firm heart. And until now, I have doubts if I should tell him. Iniiwasan ko siyang makasama kaya naman ay ibinigay ko sa kanya ang isang misyon kasama ang tatlong kambal. Bukas pa ang balik niya.


I am now the mafia boss. And now that I know who my prey would be, I have to start making a move. At hindi ko iyon magagawa kung marami akong inaalala.


"Curran."


Just a few days ago, the way he said my name sounded like I am a disappointment. But now it's different. I looked at the man who had been ignoring me for the past days. I knew that he was really disappointed about me. He expected nothing but greatness, yet I was too weak to meet his expectations. Gusto kong maiyak dahil sa alam kong ayaw rin nilang malayo sa akin. Ayaw niyang iwan kami rito ng aking kapatid. Ngunit mas makabubuti nang ligtas sila.


"Dad."


He embraced me warmly while mom smiled at me. Sa mga araw ring hindi ako pinapansin ng aking ama ay nagpapasalamat ako at nandiyan ang aking ina. She was always lifting up my confidence. Palagi niyang ipinaalala na kaligtasan ko rin ang iniisip nila. Dad let go of me before speaking.


"I hope you understand why I did that. Why I said those words, I hope you get it now."


I nodded at him. Napag isip isip ko rin na tama ang aking ama. He was the Second Boss, he knows the mafia well. Alam niya kung ano ang dapat na gawin. In order to live and survive in this world, you need to sacrifice certain things. You need to let go of the person you hold dear in order to keep them breathing. You have to let go of dreaming a happy life. If you continue to live everyday like everything's on cloud nine, you'll die in a snap. Lord Viktor's sufferings were bitter than any poison, but look at him right now. He is smiling widely, like all of his pain paid off.


"I know dad. I'm sorry that I disappointed you."


Ngumiti lang sa akin ang ginoo bago lumapit sa kanyang asawa na nakaupo at kanina pa kami pinagmamasdan. Nakahanda na ang mga gamit nila at mamayang hapon ang alis nila. I then heard footsteps coming to our direction. Ibinaba ng lalake ang isang maleta habang malungkot na nakatayo sa tabi niya ang batang babae. Alam kong maging siya ay hindi sang ayon sa naging desisyon ko. Gusto niyang manatili rito at protektahan ako ngunit masyado pa siyang bata.


"Katerina." I called her name. She lifted up her head and she was crying. Tahimik lang siyang tiningnan ng lalakeng nasa tabi niya.


"Please don't call me Katerina, Lady Curran. It's like you're sending me away."


Lumapit ako sa kanya at pinunasan ang kanyang mga luha. Sa mga nakaraang araw ay hindi ko nakita ang masayahin at maingay na batang babae. Ang nakita ko ay isang malungkot at nag aalalang tagabantay. I smiled at her while brushing away her tears.

UnbrokenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon