The Equation of Us (COMPLETED)

Chapter 30

Chapter Thirty
Replied

He encircled his arms around my waist and pulled me closer to him habang magkalapat pa rin ang aming mga labi at patuloy na nagsasalo sa isang napakatamas na halik.

I smiled between our kisses, I couldn't ask for more. This moment is truly magical and is one of the best days of my life.

Nang maghiwalay ang labi naming dalawa ay matiim siyang tumitig sa mga mata ko. He tucked some strands of hair behind my ear bago isinandal ang kanyang noo sa akin.

"I love you. I love you..." madamdamin niyang sabi habang sapo- sapo ang aking pisngi.

I sweetly smiled at him and spoke, "I love you too..."

He breathed heavily and planted a small and quick kiss on my lips once again, "Damn. I can't believe that this is actually happening, baby..." pailing iling na bulong niya habang kitang kita at basang basa mo ang kaligayahan na nasa kanyang mga mata.

"You have to, Charles. Hindi ka naman nananaginip eh, totoong mahal kita..." wika ko saka hinawakan ang kanyang kamay na sapo- sapo ang aking parehas na pisngi.

"Damn baby, please say it again. Say that you love me too." bulong niya saka idinikit ang tungki ng kanyang ilong sa tungki ng akin.

I chuckled and talked, "I love you. I love you so much, I love you too..." saad ko saka masayang tumitig sa mga mata niyang maluha luha na.

"Thank you, God. Salamat, Celine. Hindi ko inakalang mamahalin mo din ako pabalik..." inalis niya ang pagkaka- sapo sa aking pisngi saka hinawakan ang parehas kong kamay.

I intertwined our fingers and it looks so beautiful, parang ayoko ng bitawan ang kanyang mga kamay. "Hindi ko rin naman inakala na mamahalin ko ang lagi kong kakumpetensya sa puwesto bilang number one." saad ko.

He laughed and pulled me into a tight hug, "God, at last. The girl I love the most is now here, in my arms and gladly hugging me back."

Isinarado ko muna pansamantala ang mga mata ko at dinama ang mainit at mahigpit niyang yakap, "Yeah. Hanggang ngayon ay hindi pa rin naman nagsi- sink in sa'kin..." bulong ko habang sinasabi kung ano ang totoo.

It's true. Hanggang ngayon naman talaga ay hindi pa ako makapaniwala, pakiramdam ko hanggang ngayon ay nanaginip ako at di pa rin nagigising. I felt so happy, I felt so free.

Ngayon ko lamang naramdaman itong pakiramdam na parang walang tinatago, na parang sa tuwing nakakatitig ako sa mga mata ni Charles ay hindi ko na kailangang itago ang iba't-ibang damdamin na nangingibabaw sa puso at isip ko.

Dati noong kami pa ni Luther ay gustung- gusto kong iniiwasan si Charles. Hindi lang yung magka- away kami lagi ang tanging rason pero ang totoo ay dahil may kakaibang mga emosyon na lagi kong nararamdaman kapag andyan siya sa paligid lalo na sa aking tabi.

I tried so hard to avoid him before pero wala talaga akong magawa. He keeps on staying around, on playing around at kahit na pag-iwas at paglayo ang dapat kong gawin ay tanging pagkainis lamang ang nangyayari sa mga bagay na itinatak ko sa isip ko kapag naandiyan siya.

Pagkainis at ang ibang emosyon ay hindi maipaliwanag na kasiyahan at malakas na pagkabog ng aking dibdib, pagkabuhul- buhol ng mga bagay na dapat ay maayos sa isip ko pati na ang mga mistulang gamu- gamo o paru- paro na nagsasayawan at kumikiliti sa tiyan ko.

Now, hindi ko na iyon kailangang itago. I felt sad before pero now I get Luther's point of me falling in love with somebody else. I get his point kaya niya ako pinakawalan, now alam ko na kung bakit ako ang binitawan niya kaysa ako ang mang- iwan sa kanya.