My Antagonist Wife *completed*

Fourty

"I..hindi ganoon, Jerod!" I was screaming.

Ayaw niyang makinig sa akin. Galit na galit siya at ayaw niyang tumigil sa kakalakad. Na para bang hindi na niya alam ang gagawin sa akin. Na parang isa akong batang sobrang likot at nakasakit ng kalaro at hind na niya alam kung paano susulusyonan ang kakulitan ko.

Napatingin ako sa phone ko na kanina pa nagri-ring. Kanina pa iyon paulit-ulit na nagriring. Hindi ko alam kung sino ang tumatawag. I don't want to answer the call. I need to make Jerod understand that I didn't intend to do such a thing.

"Just...just answer your goddamned phone, Jac!" Para akong batang nagmamadaling sagutin ang tawag.

"Hello, P-pris." She was hysterical.

"I knew it! There's something wrong!" Narinig ko pa ang sunud-sunod na tanong ni Lara sa background.

Of course they'd know. Lagi naman akong mabilis at alert sa pagsagot ng tawag nila. Walang palya iyon simula nang magpaiwan ako dito sa Pilipinas. Kahit tulog ako ay gigisng ako para sumagot sa tawa. Kaya talagang magtataka sila kung hindi ako makasagot agad.

"Why are you crying?!" It was Lara.

"I'm...just...mamaya na tayo mag-usap. Something came up." Inilapag ko sa center table ang phone ko.

"Jerod..." He's now sitting on the staircase.

"What?! Ano? Care to explain what happened?" He asked habang nakatingin sa sapatos niya.

Hindi pa rin ako makatingin sa kanya. I'm scared that I would see the same look on his eyes like Rayven's. Its full of anger. Pure anger. He's been very patient with me these past few days. Ngayon lang siya nagkaganito. He lost it already. Every inch of patience he had for me walked out on him.

"Sagutin mo ako! Rayven called me! Galit na galit siya sa iyo ngayon. You've hurt his family. Pati anak niya, Jac! Si Niña! She's just turning two for Pete's sake! Bakit...bakit pati bata? Eto ba? Eto ba ang hell na sinasabi mo?" Dinuro niya ako. "You know how painful it is to lose a child, tapos mananakit ka ng bata?! Sabi ng staff, hindi mo raw sadya. Sabi ni Nine nagulat ka lang sa kay Niña, and you expect me to believe that?! Since you've been back, I know you're capable of hurting a child! I know!" Sigaw niya sa akin.

Isang sampal ang ibinigay ko sa kanya. Hindi niya alam...at hindi niya maiintindihan. Nagulat siya sa akin at tinitigan niya ako. Na parang ang kapal pa ng mukha ko na sampalin siya.

Kinuha ko ang pouch ko at phone pati na rin ang keys ko. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Hindi ko na talaga alam. Sobrang sama ng pakiramdam ko at halos mapaso ako nang haplusin ko ang noo ko.

Nagdrive ako palabas ng village. Tinigilan ko na ang pag-iyak because it won't do me any good either. Lalo lang akong hindi makakapag-isip ng tama.

Nag-ring ulit ang phone ko. Kinapa ko ito sa front seat habang nagfofocus sa pagmamaneho. Bigla kasing bumuhos ang malakas na ulan.

"Maj!" Galit na boses ni Lara ang sumalubong sa akin.

"Lara, just...I'll just call you-"

"No! Book a flight right at this moment! Bumalik ka na dito. You don't need shitheads like them! If they don't understand you, then go back here!" She's mad as fuck right now.

"We've heard it all, Maj! Clearly, they've misunderstood you! But that was too much! He could've atleast listen to your side! He's taking sides! T'was evident, Maj! He doesn't have any intention of listening to you! He was accusing you! That asshole!" Pris let out a loud "Fuck!".

"Please, hayaan niyo na. They won't understand even if I explain it to them. Magpapalamig lang ako. I can't go there yet, you both know that. I'll be back after the wedding pa. I need to finish what I've started." They both sighed.