Aşkın DEFÖM hali

1.Bölüm-"Merak"

(Yazardan)
Öğrenmişti işte Ömer bütün herşeyi biliyordu.Defnenin asıl korkusu şimdi başlamıştı aslında; ya Ömer gidecek bütün herşey bitecekti yada kalıp defne'siyle Mutlu olacaktı..
O sırada Defne bu düşüncelerinden nikah memurunun sesiyle irkildi;
NM:"siz sayın Mehmet kızı Defne topal kimsenin baskısı ve etkisi altında kalmadan sayın Ömer iplikçiyi eş olarak kabul ediyormusunuz?"
Defnenin gözü ister istemez Ömer'i buldu, o kadar soğuk ve boş bakıyorduki etrafa onun " evet" diyememesinden korktu. Herkes defneye bakmaya başlayınca Defne artık cevap vermesi gerektiğini düşündü ve;
D: "E- evet"
O sırada herkes alkışlamaya başladı . Defnenin gözleri anneannesiyle buluştu, nasıl da mutluydu kadın. Ona bınu Nasıl yapardı Nasıl söylerdi, kadının kalbine inecekti kesin. Kendine kızmaya başladı içinden ama artık kaybedecek birşeyinin olmadığını düşündü. Belki anneannesi bırakıp giderdi onu belki Ömer, tıpkı ailesinin yaptığı gibi, bunları düşündükçe iyice kötü oldu ve nikah memuruna odaklandı.
NM:"Siz sayın Ahmet oğlu Ömer iplikçi hiç kimsenin etkisi ve baskısı altında kalmadan ayın Defne Topal'ı eş olarak kabul ediyormusunuz?"
Ömer'in aklı buz tutmuştu, beynini dinlerse pişman olacağı şeyler yapacaktı ama eğer kalbini dinlerse sonsuza kadar Mutlu olacaktı. Defneye döndü oda en az onun kadar endişeli görünüyordu,ve ilk defa o an göz göze geldiler sanki dünya durdu Ömer için. Gerçi o bal gözlere bakınca kim mest olmazdıki. Tekrar konuklara bakınca şaşkınca suratına baktıklarını görünce artık cevap vermenin Zaman'ı geldiğini anladı fakat ne diyecekti şimdi. Bu konuyu hemen unutabilirmiydi öyle ve kelimeler döküldü ağzından..
Ö:"Evet"
Çok soğuk çıkmıştı Ömer'in sesi Defne irkildi birden. Herkes herşey yolunda sanıyordu Sinan hariç tabii anlamıştı birşeyler olduğunu,Ama " inşallah düşündüğüm şey değildir" diyordu içinden. Ve yine nikah memurunun sesi duyuldu.
NM: "Bende belediye başkanının bana verdiği yetkiye dayanarak sizleri karı koca ilan ediyorum. Gelini öpebilirsiniz"
Defnenin içi cız etti o sırada, halbuki ne hayalleri vardı. Eğer bu lanet oyun olmasaydı her çift gibi elele musmutlu çıkacaklardı salondan.
Defne Ömer'e döndü. Ömer'in gözlerinde Defnenin anlayamadığı birçok duygu yatıyordu. Ömer Defne'nin hiç beklemediği bir anda belini tuttu ve belki son defa defnenin dudaklarına kapandı. Defne ilk başta olayı idrak etmekte zorlandı ve Ömer'e uyum sağlamasını anlayınca kendini büyüye kaptırdı. Artık kendilerini kaybetmişlerdiki nikah memurunun öksürmesiyle geri çekildiler. Defne bir yandan Ömer'e bir yandan konuklara bakıyordu. Onlarda şaşırmıştı belliydi.
Sıra dansa gelince Defne tereddütle Ömer'e baktı. Ömer ise suratı biraz daha yumuşamış bir şekilde defneye bakıyordu. Ömer defneye hadi dermiş gibi elini uzattı Defne'de halinden memnun bir şekilde elini tuttu. Ömer'i belki bidaha hiç bu kadar sakin görmeyecekti. Kürsüye çıkıp dans etmeye başladıklarında hiçkimsenin birşeyden haberi olmadığı için mest olmuş bir şekilde onları izliyordu. Artık Defne dayanamayıp sordu;
D:"Ömer birşey söylemeyecekmisin??"
Ö:"Sonra, Defne sonra"
D:"Peki"
Diyebildi sadece Defne onu yeterince üzdüğünü düşünüp üstelemedi. Ömer'e baktığında kendisini izlediğini görünce birkaç saniye göz göze geldiler. Defne hemen kafasını başka tarafa çevirdi dayanamıyordu onun böyle bakmasına.
Defne Ömer'in bu yumuşak bakışlarından biraz güç alarak başını Ömer'in omzuna yasladı. Ömer'de defneyi biraz daha kendine çekerek daha da sıkı sarıldı. Ömer o çok sevdiği saçlara arada bir öpücük konduruyordu.
Bu sırada Sinan hala ne olduğunu merak ediyordu ama bir türlü Defnenin yanına gidemiyordu bir türlü. Çünkü Ömer beyciğimiz karısının yanından bir saniye bile ayrılmıyordu..

D:"Ömer ben anneannemlerin yanına ve Necmi beylerin yanına gideceğim sen gelecek misin?"
Ö:" Yok Defne sen git ben sonra uğrarım yanlarına"
D:" Tamam peki sen bilirsin"
Dedi ve anneannesinin yanına gitti. Defne gidince Ömer de düşünmeye başladı; Nasıl da güzel di beyazlar içinde öyle. O beyaz teni daha da açığa çıkmıştı, kızıl saçları ise sanki o kadar ışığın içinde tek oymuş gibi parlıyordu...
Halbuki onun da çok güzel hayalleri vardı, eve yaklaştıkça Defnenin heyecanlanmasını,ona her dokunduğunda kızarmasını, daha nice nice şeylere şahit olacaktı belki bu akşam ama hiç sanmıyordu. O sırada Ömer'in aşık olduğu kokuyla birlikte Defne geldi yanına.;
D:"Ömer anneannemler seni çağırıyorlar, gelmek istersen tabii!"
Ö:"isterim tabii Defne"
Sonra Defnenin suratında buruk bir gülümseme oluştu belki Ömer ona bu kadar sakin davranmayacaktı..
Ona karşı bunları düşünürken Ömer Defnenin elini tutmuş çoktan anneannesinin olduğu tarafa yol almıştı bile. Onların yanına gelince biraz sohbet ettiler ve Serdar Ömer'in omzuna dostça vurarak konuşmaya başladı;
Ser:"Kardeşim bak! Defne senin yanında hiç olmadığı kadar Mutlu,huzurlu. Senin yanında gözlerinin içi parlıyor. Onu bu hayatta bırakıp giden çok oldu, ben bile ona sahip çıkamadım hep kendi ayakları üzerinde durdu"
Defne ile Ömer göz göze geldi o sırada Defnenin gözlerinin dolduğunu farketti ve elini biraz daha sıkı tuttu ömer.
Ser:Ama sen onu o kadar güzel seviyorsunki gözüm arkada kalmayacak,inşallah bu elleriniz hiç ayrılmaz" dedi ellerini göstererek "Amaa eğer onu üzersen karşında beni bulursun dedi" Serdar birden ciddileşerek.
Ö:"Merak etme"
Dedi Ömer çünkü o bile emin değildi onu sevip,koruyabileceğinden..
Anneannede Serdar'a benzer bir konuşma yapmıştı.
Defne ise ailesinin onu böyle sahiplenmesine sevinsede Ömer'in onu bırakıp gitme ihtimalini düşündükçe kalbi sıkışıyormuş gibi oldu ve gözlerini kapattı. Ömer'de bunu farketmiş olacakki Defnenin elini daha sıkı tutup anneannesinin yanında olduğu için
Ö:" iyimisin sevgilim" dedi
D:"iyiyim" diyebildi sadece.
Artık eve gitme vakti geldiğinde ailelerle vedalaşılmıştı. Ömer istemesede mecbur yengesi ve amcasına sarılıp, defneye baktığında o da en az onun kadar endişeliydi..

Bakalım diğer bölümde ne olacak? Acaba evde ne konuşacaklar??
Merhabaaa Nasıl hikayemi beğendinizmi? Daha ilk kitabım olduğundan biraz acemiyim hatalarımı maruz görün!
Yorum yapmayı da unutmayın!!❤️